باشگاه خبرنگاران- جشنواره هاي هنري در كشورمان رونق بسياري پيدا كرده اند در طول سه دهه اخير شاهد برگزاري جشنواره هاي متعددي با موضوعات مختلف هنري هستيم كه البته اكثر اين جشنواره ها حول زيرمجموعه هنرهاي تجسمي است.
در سال هاي اخير جشنواره هايي با موضوعات تجسمي رشد فزاينده اي داشته است.
البته اين جشنواره از آن دسته رويدادهايي هستند كه اگر اقبال خوبي داشته باشند به دو دوره ختم مي‌شوند البته اگر برگزار كنندگان آن با كمي احساس مسئوليت تصميم به رساندن جشنواره به دور دوم بگيرند.
اگر جشنواره ها را در طول يكسال به صورت تقريبي ميانگين بگيريم فقط ميانگين آن ها سر به فلك مي‌كشد.
جشنواره و نمايشگاه هايي كه بودجه هاي هنگفت فرهنگي، هنري را به خود اختصاص مي دهند و در پايان هيچ بازتاب تعيين كننده اي در جهت رشد و تعالي هم نه، افزايش مخاطب هم نه، معرفي استعدادهاي هنري هم نه، هر چند كه همه اين ها بايد در يك رويداد هنري نمايان شود چرا كه نقش تعيين كننده اي در يك رويداد هنري دارند ولي در جشنواره هاي ما همين بخش هنرهاي تجسمي كه با شعار رويكردهاي متفاوت برگزار مي شوند.
تنها و تنها بيلان كاري و نام فلان هنرمند يا مدير به عنوان برگزار كننده بسيار مهم است بنابراين مي‌توانيم از برخي جشنواره هاي كنوني اين برداشت را داشته باشيم كه برخي البته ما مي‌گوييم برخي اما خواننده آگاه و مخاطب خاص كه به اين نوع رويدادهاي هنري واقف است قطعاً بسيار عاقل است و تعبير برخي را با درايت خود تعميم مي‌دهد هر چند كه ما با توجه به فهيم بودن مخاطبان هنري تلويحاً به برخي بسنده مي‌كنيم و همان برخي را تكرار مي‌كنيم برخي از همان برگزار كنندگان كه از آنها ياد كرديم در اين جشنواره در پي رسيدن به مقاصدي هستند كه از جمله آن مي‌توان به ست هاي مديريتي كه باعث افزايش رزومه كاري اشان مي‌شود همان سمت هايي كه گاهي اوقات از صفحه كاغذ بيرون مي زند و سر به فلك مي‌كشد و البته بسيار تامل برانگيز است و آدمي را به تعجب وا مي‌دارد همين مديران عزيز گاهي نيز از اين سمت هاي مديريتي كه در جشنواره ها به آن ها داده مي‌شود استفاده سوء استفاده مي كنند.
اما همين مديران همان جشنواره ها و نمايشگاه هاي تجسمي كافي است به پايان آن رويداد مربوط كه البته پايان خوشايندي هم اعم از عدم موفقيت و مديريت ضعيف و ناداوري و... برسند اولين كار خاموش كردن تلفن همراهشان است همان وسيله اي كه اين روزها بلاي جان عصر تكنولوژي شده است.
همين مديران همان جشنواره ها همين تلفن همراه را كه قبل و در طول جشنواره تنها جمله اي كه با خبرنگاران، هنرمندان و اصحاب مربوطه در اين زمينه از زبان مباركشان بيان مي‌شد و چيزي نبود جز اينكه الان در جلسه هستم بعداً تماس بگيرد و گاهي تنها به جلسه هستم بسنده مي‌كردند و منتظر صداي كسي از آن طرف گوشي نمي‌شدند و تا زبان مي‌گشودي بوغ اشغال بود كه بر روان آدم متبادر مي‌شد ولي هيچوقت مشخص نمي‌شد و قطعاً مشخص هم نخواهد شد نتايج آن جلسات چه بود.
از جشنواره هاي داخلي در سطح تهران، منطقه، استان، كشور بگذريم سخن از جشنواره هايي به وسعت بين المللي هم شيرين است البته بين المللي به معناي حضور كشورهاي ديگر نيست بلكه تنها نام بين المللي را به يدك مي‌كشند تا كلاس جشنواره بالاتر برود حالا چه كسي مي خواهد برود و پرس و جو كند كه در اين جشنواره اي بين المللي است.
جشنوار هايي كه تازه در دوره پانزدهم برگزار كنندگان به اين فكر مي‌رسند كه نام بين الملل هم بد نيست پس اين عنوان را در كنار جشنواره بياوريم مهم نيست كه كشورهاي ديگر باشند يا نه مهم اين است كه عنوان بين المللي را در جشنواره داريم در دوره هاي بعد اين جشنواره كشورهايي چون افغانستان، پاكستان و بقيه از اين دست كشورها دعوت شدند اما بازتاب شايسته اي ديده نشد اينكه چرا يك چنين جشنواره هايي با صرف هزينه هاي فراوان برگزار مي‌شود اصلا معلوم نيست كه خروجي اين نوع جشنواره ها چيست.
البته يكي از مسئولين برگزاري همين نوع جشنواره ها كه با اختتاميه تنها چند ساعت فاصله داريم در جايي بيان كرده بود كه اين جشنواره در سطح منطقه اي بازتاب داشت اما كسي نپرسيد كه جشنواره اي را كه حدود 4 ميليارد ريال براي آن صرف مي‌شود آيا بايد بازتاب منطقه اي داشته باشد.
تا چه زماني قرار است هزينه هاي بسياري صرف شود اما كشورهاي صاحب نام در جشنواره هاي بين المللي ما شركت نكنند؟
بنابراين بهتر نيست به جاي اينكه هزينه هاي ميليوني براي اين نوع جشنواره ها صرف كنيم به چند نمايشگاه داخلي بسنده كنيم يا هزينه هاي بوم، رنگ، و.. برخي از هنرمندان تجسمي را كه پولي براي خريد لوازم ندارند صرف كنيم و به اين ترتيب چند كار مفيد كه حداقل كاري خيرخواهانه و بازتاب وطني هم داشته انجام داده ايم.
اي كاش كمي دلسوزانه به بودجه هايي فرهنگي، هنري توجه بيشتري شود./ي2
فاطمه اصلاني.