خانه تاریخی "خالو میرزای عقدا" هتل شد

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مرکز یزد

عقدا که از آن به عنوان دروازه کویر مرکزی ایران یاد می شود، این روزها شاهد تلاش بی نظیر جوانانی است که با دست خالی اما همتی بزرگ خانه ای تاریخی را به مأمنی برای مسافران و گردشگران داخلی و خارجی تبدیل کرده اند.

پس از سپری کردن کوچه پس کوچه های در هم تنیده و طولانی که ژرفای تاریخ را به یاد می آورد، درب چوبی تراش خورده از چوب کهن در میان دیوار قطور کاهگلی خودنمایی می کند.

آنگاه که درب چوبی را به کناری هل می دهی، خنکا و سایه سار طاق بلند هشتی در ظهر کویر، رخسار آدمی را نوازش می دهد.

فضای هشتی همچون ستاره ایست دنباله دار که گویی از آسمان پرستاره کویر به دور افتاده و دنباله آن راهرویی است که انسان را به قلب تاریخ می برد.

خانه خالو میرزای عقدا، یک خانه چهار ایوانی با معماری اصیل ایرانی است. این خانه به خالو میرزا که یکی از بزرگان و ثروتمندان عقدا بوده، نسبت داده می شود و قدمت آن به دوره ایلخانی باز می گردد.

فضاهای خانه شامل هشتی، راهرو، حیاط، مطبخ، تالار، ایوان و اتاق هاست. 10 خانه در درون هر صفه به صورت متقارن بنا شده و فضاهای داخلی با طاق و تویزه های بلند و طاقچه های بسیار همراه با بوی دلنشین کاهگل و لحاف کرسی اتاق ها، تو را به قصه های هزار و یکشب مادربزرگها رهسپار می کند.

این خانه محلی که البته هتلی است اما بانی آن دوست ندارد نام هتل بر آن نهد، بسیار با سلیقه، سلیقه ای که در آن پایبندی به سنتها و آداب و رسوم موج می زند‌، تزئین شده است.

گرچه هنوز بخشهایی از این خانه محلی نیمه کاره است اما همین اتاقهای موجود هر یک به زیبایی آراسته شده است.

هر اتاق به رنگی از پارچه های الوان قدیمی، سبز و آبی و قرمز و ... . در میانه هر اتاق یک کرسی و اطراف آن پشتی های سنتی.اتاق ها مفروش از فرشهای قدیمی و خوش نقش و طاقچه های هر اتاق مملو از ظرف و ظروف قدیمی که به گفته جوان عقدایی، هریک از آنها را با زحمت و درخواست از خانواده های قدیمی عقدا جمع آوری کرده تا اینجا تاریخی زنده از زادگاهش باشد.

هرچه از فضا و زیبایی های آن، تلفیق معماری سنتی با چینش هایی که در عمق جان انسان نفوذ می کند، گفته شود باز هم کم است و باید حداقل یک شب مسافر این خانه تاریخی که به دستان چند جوان فعال و ساعی و اصیل به هتل تبدیل شده باشی تا عمق زیبایی های یک زندگی سنتی را دریابی.

اما احداث این هتل یا به عبارتی خانه محلی حکایت جالبی دارد، حکایتی از جوانی که دست خالی و بدون حمایت مسئولان تنها به عشق معرفی زادگاهش اقدام به بهسازی خانه تاریخی خالو میرزا کرده و پس از تلاشهای طولانی که شنیدن آن خالی از لطف نیست، این خانه را به هتل تبدیل کرده است.

وقتی پای صحبتهایش نشستیم که برایمان بگوید چگونه این خانه را به هتل تبدیل کرده از بهت وامانده بودیم او دست تنها بود و بی پول اما برای اینکه به هدفش برسد حتی از توریستها هم کار کشیده بود.

محمدرضا امامی برایمان گفت که وقتی این هتل تازه در حال ساخت بود، تو توریست آلمانی به اینجا آمدند و در یکی از اتاق ها تقریبا کارش تمام شده بود، اقامت کردند.

توریستها که یک زن و شوهر بودند، می گفتند ما دوست داریم کمتر هزینه کنیم اما همه جای یزد را بگردیم.

امامی به آنها پیشنهاد داده بود که برای من کار کنید در عوض اتاق و غذای شما مجانی است و این گونه بود که دو توریست آلمانی آجر می آوردند، کاهگل درست می کردند و .... .

امامی اما مشکلات ریز و درشت بسیاری را پشت سر گذاشته با این وجود مصمم ایستاده و می خواهد هتلش را تکمیل کند تا زیرساختی از گردشگری در شهرش فراهم کند.

دو کارگر او به فاصله چند ماه از داربست به زمین افتادند و علاوه بر اینکه کارش ماه ها خوابید، درگیر کارهای آنهاست. با این وجود از پا ننشسته و خودش با این رشته اصلیش پرستاری است، هم کارگر است و هم کارفرما و اغلب کارهای ساخت و ساز را خودش انجام داده و از انجام آن هیچ ابایی هم نداشته است.

حال این هتل تا حد زیادی به ثمر نشسته از 10 اتاق پیش بینی شده، شش اتاق تکمیل شده و از نوروز 91 پذیرای مسافران نوروزی بوده است.

این فضای زیبا را با اتاق های بزرگ از شبی 20 تا 50 هزار تومان در اختیار گردشگران قرار می دهد و ده ها برنامه برای اقامت در این خانه محلی پیش بینی کرده که بسیار جذاب و دلنشین است.