در عصر شوالیه گری روی جامه شوالیه ها تصویر آویشن گلدوزی می کردند تا به آنها جرئت و شهامت ببخشد . عده ای آویشن را برای پاکیزگی هوا در داخل ساختمان می سوزانند و تصور می کردند که به این ترتیب از بیماری طاعون محفوظ می مانند .
خواص دارویی : آویشن گیاهی ضد عفونی شناخته شده است . محلول شستشوی دهان که حاوی آویشن باشد در درمان عفونت لثه موثر است و به همین دلیل برای تهیه برخی از دهانشویه ها و خمیردندان نیز به کار می رود . آویشن در درمان بیماری مجاری تنفس فوقانی از قبیل برونشیت و آسم تاثیرات مفیدی دارد و برای معالجه سرفه و گلودرد استفاده می شوند . آویشن داروی سنتی دردهای معده و روده است. جوشانده این گیاه در درمان پیچش روده و اسهال موثر است و روزگاری برای دفع انگلهای روده به خصوص کرم قلابدار تجویز می شد . آویشن همجنین ضد تشنج و ضدصرع و برای تقویت بینایی مفید و ضد گرفتگی عضلات است . آویشن عامل تصفیه کننده خوبی است و در درمان بیخوابی تاثیر دارد .
اگر 5 تا 10 گرم آویشن را در یک لیتر آبجوش دم کرده و با کمی عسل به بیماران مبتلا به تنگی نفس و ناراحتی کلیه و مثانه و درد مفاصل و سیاتیک در رفع بیماری آن ها موثر واقع خواهد شد .
برای جلوگیری از ریزش مو ، بیست گرم آویشن را در یک لیتر آب بجوشانید و آن را هر جند روز یک بار به سر بمالید .
توجه : در خوردن آویشن نباید زیاده روی کرد ؛ زبرا باعث دفع آلبومین از طریق ادرار می شود . /ب