بدون شک کشور پهناور ایران اسلامی یکی از متنوع‌ترین کشورها از حیث قومیتی، آب و هوایی، و سرزمینی می‌باشد که این تنوع ضمن اینکه از فرصت‌های بی بدیل این کشور محسوب می‌شود ولی در مواردی نیز جزء تهدیدهای بالقوه به حساب می‌آید.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، مرور تاریخ گذشته این سرزمین حاکی از جدل‌ها و کشمکش‌های قومیتی بوده که در پاره ای از مواقع با تسلط زور شمشیر و زور قبیله ای یک قبیله بر سایر قبایل سلسله حکومت‌هایی را بر آن حاکم کرده است، آخرین سلسله آن‌ها قاجاریه می‌باشد که با زور شمشیر قبیله خود به قدرت رسیده و بیش از یک صد سال بر این آب و خاک حکمرانی کرده است. اما تاریخ این سرزمین نیز حاکی از این مسئله است که هر وقت حکومت مرکزی ذره ای احساس ضعف نمود قبایل و عشایر گوشه گوشه این سرزمین قد علم کرده و زمینه آشوب و هرج و مرج و بی ثباتی بیش از پیش کشور را فراهم نموده‌اند. بارزترین آن در سال‌های بعد از انقلاب در سه منطقه گنبد، کردستان و خوزستان اتفاق افتاد. زیرا انقلاب دوران گذار خود را طی می‌کرد و به علت عدم تثبیت ساختارهای سیاسی و نظامی و در نتیجه توطئه خارجی یکسری تحرکات جدایی‌طلبانه در این مناطق رخ داد که در نتیجه مدیریت عالمانه بنیان‌گذار انقلاب و حضور به موقع مردم به ویژه پاسداران انقلاب اسلامی این تحرکات جدایی‌طلبانه به سکوت و وفاداری به نظام مقدس اسلامی تبدیل شد. اما نباید فراموش کنیم که دشمنان نظام و انقلاب همواره در سه دهه گذشته یکی از فرصت‌های خود برای تهدید نظام جمهوری اسلامی را تحرکات قومی و قبیله ای می‌دانستند و همیشه سعی در فاصله انداختن بین مرکز و حاشیه کشور بوده‌اند. ولی از آنجائی که عوامل معنوی و فرهنگی از جمله فرهنگ دو بعدی (ایرانی – اسلامی) در این سرزمین حاکم بود باعث تبدیل واگرایی‌های حاشیه به همگرایی با مرکز گردید و نقشه آنان را نقش بر آب کرد.
حال جای سؤال و تعجب اینجاست که مسئولین رسمی استان خوزستان با این سابقه و تاریخچه ای که ذکر شد و همگان نیز بر آن اذعان دارند چرا بعضاً اقداماتی انجام می‌دهند که باعث تقسیم بندی شهروندان به عرب و عجم، عرب و لر، و... می‌شود. در حالی که همگان برادران دینی و عقیدتی و همگان در یک مرز جغرافیایی به نام ایران و در کنار هم زندگی می‌کنند؟ اقداماتی که می‌تواند زمینه تفرق هم‌وطنان از همدیگر و شکل گیری تعصبات قومی و مذهبی در این منطقه در نتیجه ایجاد زمینه مناسب برای فرصت طلبی دشمنان نظام و انقلاب شود ...! که در زیر به مواردی از آن اشاره می‌کنم :
1- وجود مصلای نماز جمعه جداگانه برای هم استانی‌های عرب زبان: در حالی که نماز جمعه میعاد گاه مؤمنین جهت ایجاد وحدت و یکرنگی و حضور عاشقانه در محضر الهی با هر رنگ و نژاد و طبقه می‌باشد و آنچه در این مکان مقدس جای ندارد زبان و رنگ لباس و رنگ و پوست است و همه با یک زبان آن هم زبان قرآن در کنار هم حضور پیدا می‌کنند. مهم‌تر اینکه نماز جمعه عبادی سیاسی است و مسئولین استان نیز باید به مقوله سیاسی بیشتر توجه داشته باشند به ویژه به مقوله وحدت و یکپارچگی که به فرموده بنیان‌گذار انقلاب رمز پیروزی است.
2- تخصیص بخش عمده برنامه های صدا و سیمای استان به دو قومیت لر و عرب :
مرور سنت‌ها، آداب رسوم سنتی و فرهنگ بومی کاری پسندیده و در عین حال ضروری است ولی افراط در این موضوع ضمن اینکه باعث تشدید فرهنگ عشیره ای و قبیله ای در استان خوزستان در نتیجه کند شدن حرکت چرخه ای توسعه فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در استان خوزستان گردیده، از طرفی نیز باعث تقسیم بندی هم استانی‌ها به لر، عرب، و فارس شده است که این موضوع منجر به تشدید علقه های قومیتی در استان و مرزبندی‌های زبانی شده است.
3- تعطیلی یک روز بیشتر به مناسبت عید فطر در استان خوزستان توسط استاندار!؟ این اقدام استاندار محترم خوزستان ضمن اینکه در تقویم تعطیلات رسمی کشور پیش بینی نشده است از حیث دینی و سیاسی جای اشکال است زیرا اولاً: طبق قانون اساسی دین رسمی کشور اسلام و مذهب رسمی شیعه می‌باشد و اکثریت مطلق هم استانی‌ها اعم از لر، عرب و فارس، مسلمان و شیعه هستند کما اینکه این موضوع در اکثریت مطلق سایر استان‌های کشور صادق است و عید فطر مطلق به همه مسلمانان و مؤمنین می‌باشد، اینکه استاندار خوزستان این عید را صرفاً متعلق به قومیت عرب دانسته و یک روز تعطیلی بیش از تعطیلی پیش بینی شده در تقویم رسمی کشور برای استان خوزستان در نظر گرفته است باعث ایجاد انشقاق میان قومیت‌ها می‌شود و این موضوع را به ذهن متبادر می‌کند که عید فطر جزو اعیاد رسمی سایر قومیت‌ها نمی‌باشد. چنین اقداماتی که بعضاً در فضای احساسی و سیاسی توسط مسئولین رسمی استان اتخاذ می‌شود ناخواسته بر طبل مسائل قومیتی کوبیده شده که نتیجه ای جزء افتراق و جدایی میان هم استانی‌ها و تشدید علقه های قومی، زبانی، و عشیره ای در نتیجه آب به آسیاب دشمن ریختن در بر نخواهد داشت.
فراموش نکنیم که اسلام ما دین یک رنگی و انقلاب ما انقلاب وحدت و همدلی است. عرب، عجم، کرد، لر، ترک، بلوچ و... همه در مرز جغرافیایی ایران اسلامی و زیر پرچم مقدس الله اکبر، برادران خونی و دینی هم هستند لذا مرز بندی میان آن‌ها مغایر اصول دینی و قانون اساسی جمهوری اسلامی است.