به گزارش
خبرنگار باشگاه خبرنگاران زاهدان حسنعلی شهركی با بیان اینكه پیشینه پارچه بافی در تمدن بشر به هزاره های قبل از میلاد بر می گردد افزود: آثار كشف شده در زمینه صنعت بافندگی در شهر سوخته نشان از قدمت كهن این حرفه در منطقه سیستان دارد.
وی اظهار داشت: پارچه بافی در زابلستان قدمتی افزون بر پنج هزار سال دارد و تكه پارچه های دست بافت كشف شده در شهر سوخته نمونه ای از این هنر در پنج هزار سال پیش است.وی با اشاره به اینكه پارچه از جمله نیازهای اولیه بشر بوده است گفت: شیوه های تولید پارچه متفاوت است به طوری كه در یافته های شهر سوخته با پیدا شدن تعداد قابل توجهی ابزار گوناگون بافندگی و ریسندگی چوبی، گلی، سفالی و فلزی كه نشانگر وجود صنعت بافندگی در آن دوره بوده است و نمونه های اعجاب انگیزی از پارچه یافت شده، این امر را به وضوح نشان می دهد.
وی افزود: در مسیر هنر پارچه بافی آنچه از هزاره های قبل از میلاد تاكنون مشخص و مشهود است، خودكفایی مردم سیستان در تولید مواد اولیه صنایع مختلف، به خصوص پارچه بافی بوده، آنچنان كه تا همین سده اخیر تمام مراحل تهیه و تولید پارچه توسط خود مردم و خانواده های آنان صورت می گرفت.مدیركل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان افزود: مردم هنر دوست دیار سیستان از مرحله كاشت و برداشت پنبه تا تهیه پشم و موی دام، ریسندگی و آماده سازی آنها را با ابزار سنتی و ویژه انجام می دادند.
وی ادامه داد: در زمان عمرو لیث صفاری برای سالها پارچه مخصوص خانه كعبه در سیستان بافته می شده است.شهركی گفت: بی گمان شاخص ترین برجستگی این صنعت در مقابل نمونه های مشابه پارچه، قدمت پنج هزار و 200 ساله آن است، به طوری كه بافته های شهر سوخته در طرح و تكنیك به صورتی غیر منتظره با پارچه های امروزی تشابه دارد.
وی گفت: لنگ (دستمال كوچك و بزرگ)، سریك (باربند)، پتو و شالگردن معروف ترین انواع پارچه بافی سنتی توسط هنرمندان سیستان به حساب می آید.
شهركی بیان كرد: تا كنون هزار و 625 اثر تاریخی و معنوی در سیستان و بلوچستان به ثبت رسیده است./س