به گزارش حوزه
دانشگاه باشگاه خبرنگاران، اطاعيه مهدي اميريان دبير تشکيلات دفتر تحکيم وحدت درباره انعکاس وارونه مصاحبه وي در رسانه‌هاي بيگانه، به شرح زير است:
سایت «بی بی سی فارسی»، نسخه اینترنتی رسانه‌ای که در کارنامه‌اش همکاری در کودتای 28 مرداد 1332 علیه نهضت ملی شدن صنعت نفت را دارد و مفتخر است که رأسا پیام رمز رادیویی را به سران کودتا، ابلاغ کرده، برای مردم ایران کاملا شناخته شده است. رسانه‌ای که مدیر بخش فارسی تلویزیونش رسما به جیره‌خوار بودن سلطنت بریتانیا اعتراف می‌کند و مراسم ازدواج نوه ملکه را به صورت پخش مستقیم به خورد مخاطبان ایرانی می‌دهد و کارمندانش را وامی‌دارد تا به اسم «مردم» در برنامه‌های مخاطب محور، نظر بدهند و نظر «مردم» را از لیست کامنت‌های سایتش حذف می‌کند تا نظرسنجی‌هایش از مسیر مورد نظر مدیران دولتی شبکه خارج نشوند!
این کینه توزی‌ها و به اصطلاح مدیر شبکه، «خبرسازی» ها، از رسانه‌های بیگانه که یا وابسته به «وزارت امور خارجه» یک دولت خارجی‌اند یا وابسته به سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی، چندان عجیب نیست. اما قضیه زمانی متفاوت می‌شود که یک شبکه ادعای بی‌طرفی و حرفه‌ای بودن داشته باشد، اما اصول اولیه رسانه‌ای را هم رعایت نکند. علت ماجرا کاملا مشخص است، کف گیر رسانه ای حضرات به ته دیگ بی محلی مردم خورده و «خبرسازی» و «تألیف مطلب» جایش را به «دروغ سازی» و «تحریف مطلب» می دهد.
این بار هم بی بی سی شعور مخاطب ایرانی را دست کم گرفته و علاوه بر گزینش بخش‌هایی از یک میزگرد صریح و شفاف دانشجویی که مصداق یک کرسی آزاداندیشی است، سعی کرده جریانات سیاسی ریشه‌دار و سایت‌های معتبری را که محل ارجاع و اطلاع مردم ایران هستند، به خودشان معرفی کند. رسانه سلطنتی، سایت «تریبون مستضعفین» را "پایگاه اینترنتی گروهی از فعالان دانشگاهی هوادار حکومت ایران و رهبر جمهوری اسلامی" معرفی کرده و «مهدی امیریان» را، "دبیر شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت (شاخه شیراز، حامی حکومت)". این یعنی لندن نشین‌ها بیشتر از مردم ایران، می‌دانند و اگر آنها توضیحات لازم را به مردم ندهند با خواندن این مطلب، ذهن آنها منحرف خواهد شد!
در این باره ذکر چند نکته ضروری است:
- اگرچه اینجانب تخصصی در رشته رسانه و روزنامه نگاری ندارم، اما به فراخور ارتباط با رسانه‌ها و مطالعه عمومی مطبوعات مختلف، این نکته را بدیهی می‌دانم که از یک رسانه به اصطلاح حرفه‌ای بعید است که مخاطب خود را احمق فرض کرده، اصل بی‌طرفی را کنار بگذارد و پیش از ارائه یک مطلب، در قالب «لیدر»، توضیحات جهت‌دار و نامربوط ارائه کند. حال اینکه چرا بی‌بی‌سی حاشیه را بر متن ارجح دانسته و این همه توضیحات غلط و دروغ ارائه کرده تا قبل از قرائت متن آن‌هم گزیده و بهتر بگوییم دزیده- ذهن آنها را حسابی پخته باشد، جای سوال دارد. وقتی بی‌بی‌سی مطلبی راجع به انتقادات دانشجویان از حکومت – به زعم نویسنده مطلب- را منتشر کرده، چطور می تواند دانشجویان منتقد را وابسته به حکومت بخواند؟ آیا این تناقض‌گویی و جمع نقیضین نیست؟ گویا بی بی سی آن تناقض منطقی را تداعی می کند که فیلسوف اهل کرت گفته بود: «همه اهالی کرت دروغگویند». البته برای مردم ما واضح است که همه وابستگان به بیگانه دروغگویند! البته که دانشجویان مسلمان ایران نقد حکومت برای تقویت حاکمیت جمهوری اسلامی ایران را یکی از مهم ترین وظایف و راهبردهای خود می داند.
- دفتر تحکیم وحدت، تشکلی واحد، پیوسته، برآمده از دانشجویان و همراه با مردم ایران و با ایدئولوژی برآمده از انقلاب اسلامی است که عمر انجمن‌های اسلامی آن به چهار دهه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بر می گردد و تشکیلات واحد آن هم تنها پنج ماه بعد از رفراندوم افتخار آمیز «آری» به جمهوری اسلامی تشکیل شده است. لذا نه نفیا و نه اثباتا، ربطی به حاکمیت و حاکمان جمهوری اسلامی ندارد. دفتر تحکیم وحدت برآمده از همان «انقلاب اسلامی» است که «جمهوری اسلامی» مولود آن است، و اتفاقا انقلاب اسلامی خود مولود جانبازی و خون فشانی اقشار مختلف مردم ایران بویژه دانشجویان مسلمانی است که در انجمن های اسلامی دانشجویان فعالیت می کردند و شهدایی چون «رجب بیگی»، «علم الهدی»، «ورامینی»، «وزوایی» و... را به عنوان بهای تثبیت خود تقدیم انقلاب کردند.
در چنین چارچوبی و با چنین سابقه ای، دفتر تحکیم وحدت به عنوان قدیمي‌ترین، اصیل‌ترین و مهمترین تشکل دانشجویی ایران که صبغه و سابقه اسلامی داشته، دارد و خواهد داشت، در سپهر اجتماعی ایران اسلامی قرار می گیرد تا وظیفه نقادی سپهر سیاسی را به انجام رساند. با اتکا و اتکال به «انقلاب اسلامی» - به مثابه ارزش ها و آرمانهای اصیل اسلامی که در 22 بهمن 1357 نخستین بار پس از مدینه فاضله نبوی و خلافت مردمی- الهی علوی، فرصت تحقق یافته- رسالت نقد درون گفتمانی «جمهوری اسلامی» - به مثابه تعیین ساختار اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ارزشها و آرمانهای «انقلاب اسلامی» - را بر عهده گرفته تا ثابت کند آنچه هست، تمام ظرفیت های انقلاب نیست و ما هنوز در ابتدای راهی هستیم که خمینی کبیر (ره) با اتکا به هدایت الهی و پشتیانی مردمی پیش پایمان گشود.
- رسانه دولتی انگلیس که سرکوب دانشجویان معترض به افزایش شهریه‌های دانشجویی را پوشش نمی داد و مردم فرودست «تاتنهام» لندن را «اوباش» می خواند، در جایگاهی نیست که بخواهد تشکل ها و رسانه های دانشجویی ما را دسته بندی یا تحلیل کند. اما در پاسخ به نویسنده این مطلب که معلوم است اطلاع چندانی از رخدادهای یک دهه گذشته دفتر تحکیم وحدت ندارد، باید به اطلاع ایشان برسانم که واژه «شاخه» نه در مورد ما که در مورد سه شاخه منشعب از درون طیف غیرقانونی موسوم به «علامه»به کار می رفت که در حال حاضر اثری از آنها نیست. وگرنه تشکیلاتی که بنده در دو سال گذشته توفیق حضور در شورای مرکزی و یک دوره دبیری تشکیلات آن را داشته ام، همان جریان اصلی دفتر تحکیم وحدت است که تمامی سوابق افتخارآمیز سه دهه عمر تشکیلات را پشتوانه خود می داند و مثل جریانات «مدرن» مدعی تحکیم وحدت، دهه شصت را که اوج افتخارات مجموعه است، "دهه سیاه انجمن های اسلامی" نمی خواند!
همان مجموعه ای که وفادار به مرامنامه و اساسنامه باقی مانده و انتخابات قانونی خود را پیوسته برگزار کرده است، از جمله انتخاباتی که پس از نشست دانشگاه گیلان انجمن های اسلامی، در سوم اسفند 1380 در دانشگاه شیراز برگزار شد و شورای مرکزی جدیدی را معرفی کرد که دست احزاب رقیب دارای قدرت در دولت وقت را از تشکیلات کوتاه نمود. حال اینکه حضرات به این تشکل مقدم بر خود خیانت کرده و با کمک وزارت علوم وقت، چندی بعد نشست دیگری را به شکل غیرقانونی در دانشگاه علامه طباطبایی برگزار کرده و «طیف علامه» را تشکیل دادند، به خودشان مربوط است. در همان زمان هم که طیف علامه به «طیف مشارکتی تحکیم» معروف شده بود، عده ای به اشتباه ما را "طیف نزدیک به مجمع روحانیون" یا "همسو با سازمان مجاهدین انقلاب" می خواندند و حالا هم بی بی سی «شاخه طرفدار حکومت» می خواند!
در هر حال، قضاوت با مردم شریف ایران است که کدام تشکل با دفتر تحکیم وحدتی که آنها می شناختند نسبت اعتقادی و تشکیلاتی نزدیک تری دارد. کدام تشکل میراث دار «تسخیر لانه جاسوسی»، «انقلاب فرهنگی» است. کدام گروه در پیروزی ائتلاف مستضعفین و نیروهای خط امام در انتخابات مجلس سوم شورای اسلامی مقدم بود و کدام تشکل در شرایطی که تشکلهای چپ همگی تسلیم شرایط موجود دوران آقای هاشمی شده بودند، شجاعانه وارد گود شد، کاندیدای ریاست جمهوری معرفی کرد و آقای خاتمی را از کنج ریاست کتابخانه ملی به اوج ریاست جمهوری ایران اسلامی رساند.
- البته چنین «لجن پراکنی» هایی از «بنگاه سخن پراکنی دولتی انگلیس» بعید هم نیست، با توجه به اینکه می دانیم برخی از تفاله های آن «طیف» و «شاخه» های متعددش به عنوان نویسنده و خبرنگار در بی بی سی حضور داشته توفیق خدمت به نظام ارتجاعی سلطنتی را دارند. نظامی که تنها در کشورهای توتالیتری چون عربستان سعودی، قطر و بحرین باقی مانده و اگر رسانه های سرکوب گری چون بی بی سی نبودند، خیلی زودتر طومار همه شان در هم پیچیده شده بود.
- اینکه دفتر تحکیم وحدت یا یک رسانه عدالت خواه مستقل که هر دو بر مدار «خط امام» و «اسلام ناب محمدی(ص)» ایستاده اند، انتقادات صریح و شفافی را بر برخی مصلحت سنجی های کاذب در سطوح مختلف نظام وارد دانسته و بی هیچ ترسی بیان می دارند، به بیگانگان هیچ ربطی ندارد. اگر بی بی سی واقعا هوادار حقوق دانشجویان بود، رسانه اش را در اختیار دانشجویان منتقد انگلیس قرار می داد که بی رحمانه سرکوب شدند و آن شرایط سنگین اقتصادی بر ایشان تحمیل شد. واقعیت ماجرا اینست که رسانه هایی از این دست، چون نمی توانند پل انتقادی دانشجویان و مردم خودشان با حاکمان خویش باشند، در جوامع دیگر فرافکنی می کنند. وگرنه آیا در بریتانیا هم دانشجویان جرآت انتقاد از شخص اول مملکت را دارند؟ اصلا آیا دانشجویان انگلیسی از ملکه خودشان دل خوشی دارند که درباره عدم انعکاس سخنان او دل بسوزانند؟ آیا دانشجویی در بریتانیا هست که برای حرف های خاندان سلطنتی یا نخست وزیر تره خرد کند و ناراحت باشد که چرا رسانه ها سخنان او را کاملا انعکاس نمی دهند؟ آیا در بریتانیا هر ساله دیدار دانشجویی مشابه دیدار نخبگان دانشجویی ایران با شخص اول مملکت وجود دارد که حال بخواهند راجع به انعکاس کامل یا ناقص آن سخن بگویند؟ آیا مانند دانشجویان ایران به داشتن چنین رهبر فرزانه و آزاد اندیشی افتخار می کنند که حتی وقتی برخی از انتقادات دانشجویان را وارد نمی دانند، از داشتن چنین جسارت و روحیه انتقادی دانشجویان ابراز خشنودی و استقبال می کنند.
- دفتر تحکیم وحدت به عنوان تشکلی که واقعه تسخیر لانه جاسوسی امریکا – و به تعبیر حضرت امام(ره) «انقلاب دوم»- را رقم زده، همچنان بر حفظ میراث آن پای فشاری می کند و لذا خود را موظف دانسته و می داند که هرگونه حرکتی مشابه در فرم و محتوا را از نزدیک رصد نماید، در صورت تأیید، راهبری کند و در صورت عدم تأیید، نقد. موضوع تجمع اعتراضی در مقابل سفارت روباه پیر هم از این دست مسائل است که فعالان انجمن های اسلامی وظیفه خود را در قبال آن به انجام رسانده اند و نقد ما از آن رخداد هم در همین چارچوب بوده است. کما اینکه صحبت رهبر انقلاب هم همچون موضع گیری حضرت امام(ره) در قبال حرکت دانشجویی 13 آبان 1358، یک موضع گیری پدرانه بود و نه دستوری. اگر حضرت امام(ره) آن اقدام خودجوش را ساعاتی پس از انجام آن، تأیید کردند، رهبر انقلاب هم مدتی پس از آن، نظر کارشناسی خود را مطرح فرمودند که اگر در کنار سایر سخنان ایشان در آن جلسه دانشجویی بررسی کنیم، به معنای این بود که دانشجویان می بایست همچنان مستقل بیندیشند و عمل کنند، اما با تدبیر. ایشان نظر خود را فرمودند و نه دستوری بر «نهی» دادند و نه قبلا دستوری بر «امر» داده بودند. در همین چارچوب دانشجویان هم در برنامه های خود نظر و نقد کرده و نیازی هم به دخالت خودی و غیرخودی نمی بینند، چه برسد به رسانه ای که «نخودی» سیاست در ایران است.
- اینکه رسانه سلطنتی انگلیس می خواهد عقده خود را از مردم ایران و بخصوص دانشجویان انقلابی، بگشاید، کاملا طبیعی است. این کینه نه به آذر ماه 1390 که به 13 آبان 1358 بر می گردد و پیش تر از آن وجود داشته است. وگرنه ما هنوز کودتای 28 مرداد را فراموش نکرده ایم که چگونه نفت مان را انگلیسی ها و امریکایی ها مجددا به غارت بردند و وزیر امور خارجه دولت ملی ایران – دکتر حسین فاطمی- را که درب سفارت انگلیس را مهر و موم کرده بود، اعدام کردند. پس تا زمانی که ما دانشجویان مسلمان پیرو خط امام هستیم؛ خشم و نفرت مقدسمان نسبت به دولت استکباری انگلیس باقی است تا مستکبران انگلیسی و امریکایی به خود بیایند و خیال خام استثمار ملت ابران را از سر بیرون کنند. باقی قضایا، خیال خام انگلیسی هاست و اراده پولادین ما، دانشجویان و مردم ایران.
والسلام علی من التبع الهدی
مهدی امریان
دبیر تشکیلات دفتر تحکیم وحدت
(اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی سراسر کشور)
انتهاي پيام/