ايران بايد اجازه غني سازي اورانيوم را داشته باشد

به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "نيويورك تايمز"؛ "بيل كلر" مقاله نويس روزنامه نيويورك تايمز، با چاپ يادداشتي با تحليل رويكردهاي آزمايش پس داده در مورد برخورد با برنامه هسته اي كشورمان، به اين نتيجه رسيده است كه هيچ يك از اين رويكردها شامل تحريم هاي اقتصادي، تهديد، ترور و حتي حمله احتمالي، نمي تواند ايران را از مسير خود بازدارد، بنابراين بهتر است طي توافقنامه اي به ايران اجازه داد شود تحت نظارت دقيق، به غني سازي اورانيوم جهت مصارف غير نظامي اقدام كند.
كلر مي نويسد؛ براي هر كسي كه با اين موضوع در ارتباط است، يك سوال مطرح مي شود: آيا ما مي توانيم با ايران هسته اي زندگي كنيم؟  
افرادي جدي متفكري هستند كه مايلند در مورد ايران هسته اي فكر كنند.
نيويورك تايمز مي افزايد؛ حتي اگر فرض كنيم ايران تصميم بگيرد به سلاح هسته اي دست يابد، با توجه به اينكه ايران كشوري متكي به نفس است و در نزديكي پنج قدرت هسته اي قرار دارد، مي خواهد امنيت زرادخانه هسته اي خود را حفظ كند.
از طرف ديگر، تحريم ها و ويروس هاي كامپيوتري نتوانسته ايران را از خواسته هاي هسته اي اش منصرف سازد تاكنون اين فشارها فقط سرعت برنامه هسته اي ايران را كند كرده، اما ذخيره سوخت غني شده ايران، با وجود همه موانعي كه جهان تاكنون در برابر آنها ايجاد كرده، افزايش يافته است.
نيويورك تايمز در ادامه اين يادداشت، به ناكارآمدي حمله پيش دستانه عليه ايران پرداخته و دلايل مخالفت خود را با اين اقدام برشمرده است.
در اين گزارش آمده است؛ حمله پيش دستانه عليه تأسیسات ايران، قطعا مستلزم مشاركت آمريكا است و امري ساده نخواهد بود.
علاوه بر تلفات انساني، اين حمله هزينه هاي سنگيني درپي خواهد داشت، از جمله اينكه ايراني ها انتقام سختی از آمریکا خواهند گرفت.  
تنفر از آمريكا در خيابانهاي تازه قدرت گرفته عربي باعث پيوستن مردم به صف دشمنان آمريكا خواهد شد.
شوك قيمت نفت به اقتصاد شكننده جهان لطمه خواهد زد و جبهه متحدي كه اوباما براي منزوي كردن ايران تشكيل داده، فرو مي پاشد.
علاوه بر اينها، ايران اين بار تاسيسات هسته اي خود را سريعتر بازسازي مي كند.
يك اجماع گسترده وجود دارد كه حمله پيش دستانه به فعالیت هسته اي ايران پايان نمي دهد؛ بلكه فقط آن را به مدت چند سال معدود به تاخير مي اندازد.
اكنون تصور كنيد كه ايران موفق شده وارد "باشگاه هسته اي" شود. خيلي دشوار است كه فكر كنيم هدف برنامه هسته اي ايران، نابودي اسرائيل است.  
مقاله نويس نيويورك تايمز در پايان چنين جمع بندي مي كند كه ما دو گزينه ناگوار با پيامدهاي پيش بيني نشده داريم _من ايران هسته اي را به جنگ پيش دستانه ترجيح مي دهم.
كلر مي افزايد؛ وقتي با گزينه هاي بدي مواجه مي شوند، گزينه جديدي خلق مي كنند. گزينه سوم در اين مورد اين است كه از طريق مذاكره توافقنامه اي امضاء شود كه به ايران اجازه دهد براي مصارف غيرنظامي اورانيوم را غني كند (همانطور كه ايران طبق معاهده ان پي تي حق انجام چنين كاري را دارد)، محافظت هايي را ايجاد كند و به تدريج تحريم ها را كاهش دهد. ما فقط مي توانيم اميدوار باشيم كه بعد از انتخابات ديپلماسي خلاقانه تري اتخاذ كنيم.