به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از اکونومیست، در سال 1962، زمانی که بریتانیا از رکود اقتصادی خارج می شد، هارولد مک میلان (نخست وزیر وقت انگلیس) در یک سخنرانی معروف گفت مصمم است از ˈایجاد دو ملت، یک شمال فقیر و یک جنوب غنی و پرجمعیتˈ جلوگیری کند. وی گفت در غیر این صورت، آیندگان نسل وی را مورد سرزنش قرار خواهند داد؛ چنانکه آنان نسل ویکتورین را به خاطر بی توجهی به زاغه نشینان سرزنش می کردند.
به نوشته اکونومیست، اگر امروز کسی مک میلان را سرزنش نمی کند، دلیلش این نیست که وی موفق بوده است؛ بلکه دلیل این است که آنچه وی گفت،آرزویی بسیار دست نیافتنی بود.اقتصاد صنعتی شمال، پس از جنگ جهانی اول،درسراشیبی قرارگرفته بود.بین سال های 1918 تا 1962، نسبت جمعیت سه منطقه شمالی(شمال شرقی،شمال غربی و یورکشایر و هامبر) به کل جمعیت انگلستان از 35 درصدبه 30 درصدکاهش یافت که این برخلاف روندمهاجرت به شمال درقرن نوزدهم بود.درپنجاه سال اخیر نیز،نسبت یادشده به حدود 25 درصد رسیده است.
امروز هم چالش مشابهی،دولت فعلی بریتانیا را تهدید می کند.شمال، فقیرتر از جنوب است، نرخ بیکاری در جنوب کمتر است و میانگین درآمد ساکنان جنوب، بیش از درآمد اهالی شمال است.
در سال 1965،احتمال مرگ مردان ساکن شمال در سن زیر 75 سال، 16 درصد بیش از مردان ساکن جنوب بود.این نرخ، در سال 2008 به 20 درصد رسید.
دنی دورلینگ، از دانشگاه شفیلد، می گوید مناطق ثروتمند در شمال، ˈجزیره هایی شناور در دریای فقرˈ هستند.بگفته وی، دو بخش در اقتصاد انگلستان طی 20 سال اخیر بیشترین سهم را داشته اند؛نخست،هزینه های دولت به ویژه درحوزه های بهداشت عمومی و آموزش،و دوم،خدمات بخش خصوصی. شمال انگلیس، تنها از بخش نخست بهره مندبوده است و اکنون با بحران اقتصادی در غرب،هزینه های دولت در بخش های عمومی هم کاهش می یابد.
یک پژوهش توسط دانشگاه منچستر نشان می دهد که بین سال های 1998 تا 2007، دولت منشاء 64 درصد از شغل های ایجاد شده در جنوب و تنها 38 درصد از شغل های ایجاد شده در شمال بوده است.
اکونومیست در پایان نوشت:در میانه قرن 19، شهرهای بزرگ شمال، شروع به رقابت با لندن کردند.آرمان قرن نوزدهم شمالی ها هنوز هم در ذهن آنان زنده است؛ اگرچه برای رسیدن به این آرزو، راه زیادی برای پیمودن باقی است و از دولت مرکزی هم کار چندانی برنخواهد آمد. ظاهرا دیوید کامرون، نخست وزیر فعلی انگلیس، مانند سلف خود (مک میلان) چاره ای جز تماشای حرکت بریتانیا به سوی دو کشور متفاوت را ندارد.