به گزارش خبرنگارباشگاه خبرنگاران قم، پژوهشگران به بررسی 249 زوج مادر و کودک پرداختند و دریافتند که کودکانی که در هر دوی سال‌های دوم و سوم زندگی خر خر می‌کردند، در مقایسه با کودکانی که در این سنین خرخر نمی‌کردند، یا صرفا در یکی از این سال‌ها خرخر می‌کردند، با احتمال بیشتری نشانه‌های مشکلات رفتاری بروز می‌دهند.
35 درصد کودکانی که در هر دوی این سال‌ها خرخر کرده بودند، نشانه‌های مشکلات رفتاری را بروز دادند، در حالیکه این رقم در کودکانی تنها برای یک سال خرخر کرده بودند، 12 درصد بود.
یافته‌های این بررسی در توافق با یافته‌های پژوهش‌های پیشین درباره رابطه میان خرخر کردن، به خصصوص خرخر کردن دائمی، و مشکلات رفتاری است.
مشکلات خرخر کردن
افراد هنگامی خرخر می‌کنند که در حین خواب دچار اشکال تنفسی شوند. این اشکال ممکن است ناشی از عوامل گوناگون از سرماخوردگی و آلرژی گرفته تا آدنوئید بزرگ‌شده باشد؛ در هر یک از این موارد خرخر کردن باعث مشکلاتی ثانوی مانند اختلال خواب، محدود شدن اکسیژن‌رسانی و نیاز به تلاش بیشتر برای تنفش می‌شود.
بر خلاف آنچه در کارتون‌ها می‌بینید، خرخر کردن نشانگر خواب راحت و عمیق نیست.
اگر خرخر کردن کوتاه‌مدت باشد، مانند مورد سرماخوردگی، مشکل‌آفرین نخواهد بود، اما خرخر کردن مداوم در طول چند ماه و چند سال بر خلق و خو و مغز کودک تاثیر می‌گذارد.
کودکانی که به اندازه کافی خواب راحت نداشته باشند، به اندازه سایر کودکان راحت نیستند، و با احتمال بیشتری ممکن است به خاطر بدخلقی‌شان دچار مشکلات رفتاری شوند. بزرگسالان انتظار بهانه‌گیری این کودکان را خواهند داشت، و ممکن است با آنان به گونه‌ای متفاوت با آنان رفتار کنند.
از دیدگاه عصب‌شناختی، فقدان خواب راحت تکامل ارتباطات میان سلول‌های عصبی در مغز را مختل میکند.
مغز انسان از ابتدای کودکی به طور مداوم در حال بازسازی و الگویابی دوباره است و ارتباطات میان سلول‌های عصبی در آن تقویت و تضعیف می‌شود. حل کردن علت زمینه‌ای خرخر کردن ممکن است به برطرف کردن این اثرات کمک کند، اما به علت اینکه والدین نمی‌‌دانند این مشکلات مربوط به خرخر کردن است، اغلب درمان نمی‌شوند.
بدخوابی کودکان خواب والدین را هم مختل میکند./س