به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، متن کامل این مقاله که به قلم فیلیپ استفانز نوشته و در تاریخ 17 شهریور 1391 (7 سپتامبر 2012) منتشر شده، در ادامه می آید.
***
تنها يک راه مطمئن وجود دارد که ايران را متقاعد کند به فعاليت خود براي ساخت بمب ادامه دهد و آن حمله اسرائيل است. ديدگاه افراد درباره سرنگوني صدام حسين هرچه باشد، تصميم جورج بوش و توني بلر براي حمله به عراق يک اشتباه فاحش بوده است. آنها آنچه را که پس از حمله اتفاق افتاد به درستي ارزيابي نکرده بودند. اکنون اين نگراني وجود دارد که آمريکا با حمايت از حمله اسرائيل به ايران اين اشتباه را تکرار کند. هيچ کس نمي داند که آيا تصميم اسرائيل براي حمله به تاسيسات هسته اي ايران پيش از انتخابات رياست جمهوري آمريکا جدي است؟ شواهد نشان مي دهد که مقامات ارشد اطلاعاتي و نظامي اسرائيل بين نگراني شديد در اين زمينه و مخالفت با آن مردد هستند. از سوي ديگر ممکن است بنيامين نتانياهو آن قدر خود خواه و بي ملاحظه باشد که نظر آنها را نپذيرد. دولت باراک اوباما به شدت از درگير شدن در يک جنگ آن هم پيش از انتخابات ماه نوامبر واهمه دارد. نخست وزير اسرائيل هم اين موضوع را مخفي نکرده است که انتخاب وي براي کاخ سفيد ميت رامني است. ممکن است اين نامزد جموري خواهان از حمله به ايران پيش از نوامبر استقبال کند.
چند هفته پيش من از يک مقام ارشد آمريکايي درمورد چنين حمله اي سوال کردم. وي پاسخ داد: سرويس هاي جاسوسي آمريکا و اسرائيل درمورد برنامه هسته اي ايران ديدگاه مشابهي دارند. براساس ارزيابي آنها براي اعمال ديپلماسي هنوز فرصت وجود دارد. اما اسرائيل نمي تواند تصميم بگيرد.
اين نگراني وجود دارد که نتانياهو بخواهد از دولت اوباما باج بگيرد. پيام آن هم اين است که اگر اکنون اسرائيل خويشتن داري کند بايد در ازاي آن باج دريافت کند. اوباما بايد به يک ضرب الاجل جدي براي مذاکرات با ايران پايبند باشد به گونه اي که پس از زمان ذکر شده تمام ارتش آمريکا براي حمله به ايران آمادگي داشته باشند. از اين روست که چنين پيشنهادي براي برخي افراد در واشنگتن وسوسه انگيز است. اين گونه در زمان مبارزات انتخاباتي موضوع ايران براي مدتي کنار گذاشته مي شود. آنچه در اين بين براي اروپايي ها جالب است اينکه يک نخست وزير اسرائيلي مي تواند سياست هاي آمريکا را ديکته کند بدون آنکه حتي اشاره اي به منافع ملي يا امنيت بين المللي داشته باشد.
مقامات مطلع از موضع اوباما مي گويند، تعهد وي به جلوگيري از دستيابي ايران به سلاح هسته اي خلل ناپذير است. ممکن است اوباما بيشتر از بوش به اعمال ديپلماسي پرداخته باشد اما درحقيقت موضع او درمورد يک ايران مسلح به سلاح هسته اي شديد تر است. برخي مي گويند کارايي استراتژي تحريم و مذاکره تا حدودي به تهديد اعمال زور بستگي دارد. من برخي مقامات و ديپلمات هاي اروپايي را ديده ام که معتقدند حمله به ايران فکر خوبي است اما از آشکار کردن نظر خود خودداري مي کنند. پس از حمله به ايران چه اتفاقي خواهد افتاد گفت؟ احتمال مي رود حکومت ايران از طريق بستن تنگه هرمز، حملات موشکي به اسرائيل به وسيله حزب الله و عمليات تروريستي به انتقام جويي دست بزند. اين احتمال هم وجود دارد که خود را پشت طالبان در افغانستان مخفي کند.
درمورد اوضاع داخلي ايران هم نظر قطعي وجود ندارد اما برخي ديپلمات ها سه احتمال را پيش بيني مي کنند. احتمال نخست آنکه حمله به ايران موجب تقويت رهبري اين کشور، تضعيف سياستمداران ميانه رو و خلع سلاح مخالفان مي شود. روحانيون ايراني ادعا خواهند کرد که هرچه درمورد آمريکا مي گفته اند صحت داشته است. احتمال دوم اين است که حکومت ايران از پيمان منع گسترش سلاح هاي کشتار جمعي خارج شود. حملات هوايي ممکن است روند پيشرفت برنامه هسته اي ايران را براي دو سال به تاخير اندازد اما با اين هزينه که عزم اين کشور براي پيشرفت در اين زمينه راسخ تر مي شود. احتمال سوم نيز اينکه حکومت ايران به مردم القا خواهد کرد تحمل انزوا بهايي بوده است که براي دفاع از تماميت ارضي کشورشان پرداخته اند. اين عقايد تنها منحصر به اروپايي ها نيست بلکه برخي اسرائيلي ها نيز با آن موافقند.