آشنایی با «تونی بلر»؛ فریبکار بزرگ قرن بیست و یکم + تصاویر

زندگی‌نامه مختصر تونی بلر

بلر در 6 می 1953 در ادینبورگ متولد شد و در مدرسه "دورهام کوریسترز" (Durham Choristers)، دانشکده فتز (Fettes College) ادینبورگ و همچنین در کالج سنت جان (St John's College) آکسفور، در رشته حقوق، تحصیل نمود. وی تا سال 1983 به عنوان وکلی متخصص در امور استخدام و قوانین صنعتی فعالیت نمود.

تونی بلر در جوانی (1980)

بلر در سال 1983 به عنوان نماینده پارلمان انگلستان انتخاب گردید. وی در سال 1985 با ارتقاء درجه به ردیف جلوی پارلمان آمده و به عنوان سخنگوی مخالف در امور خزانه‌داری و نیز در سال 1987 به عنوان معاون سخنگوی تجارت و بازرگانی فعالیت نمود. تخصص اصلی وی در امور مصرف کننده و شهری بود.

وی در اکتبر 1988 به کابینه درسایه راه یافته و به عنوان وزیر در سایه انرژی مسؤول هدایت حزب کارگر در مخالفت با خصوصی‌سازی الکتریسیته شد. در سال 1989، وی وزیر در سایه اشتغال گشت و در این پست در مباحث مربوط به حقوق اتحادیه‌های تجاری فعالیت نمود. بلر در سال 1992 به عنوان وزیر در سایه کشور انتخاب گردید.

تونی بلر در زمان اتمام دوره نخست‌وزیری در کنارهمسر و فرزندانش

بلر در سپتامبر 1992 به عضویت کمیته اجرایی ملی حزب کارگر در آمد. وی ریاست کمیسیون اصلاحات حزب را بر عهده داشته و در عمیق‌تر شدن گرایش حزب به اتحادیه اروپا نقش تأثیرگذاری ایفاء نمود. وی در همین حین روابط نزدیکی را با دولت کلینتون در آمریکا برقرار ساخت.

بلر در جولای 1994 و بلافاصله پس از مرگ جان اسمیت، به عنوان رهبر حزب کارگر انتخاب گردید.

بلر و همسر وی چری بوث (Cherie Booth) پس از آشنایی در یک سرویس بهداشتی!! در سال 1980 ازدواج نمود. نخست وزیر سابق انگلیس هنگامی از همسرش چری خواستگاری کرد که وی در حال تمیز کردن سرویس بهداشتی بود. به نقل از خبرگزاری فرانسه، چری بلر به تلویزیون بی‌بی‌سی گفت تونی در سال 1979 هنگامی که وی در حال تمیز کردن ویلایی در توسکانی پیش از اسباب‌کشی به آن بود، از او خواستگاری کرد.

چری گفت: من سرویس بهداشتی را تمیز می‌کردم و وی ناگهان این مسئله را هنگامی که من روی زمین زانو زده بودم گفت که ما ازدواج می‌کنیم. خبرنگار از او پرسید: بنابراین شما هنگامی که در حال تمیز کردن سرویس بهداشتی بودید، برای ازدواج با وی موافقت کردید؟ چری پاسخ داد: بله خیلی دوست‌داشتنی بود. بسیار رومانتیک بود!

دوران نخست‌وزیری

بلر در 2 می 1997 به عنوان نخست‌وزیر انگلستان منصوب شد. وی با 43 سال سن - در زمان انتخاب به نخست وزیری -  پس از لرد لیورپول که در سال 1812 و سن 42 سالگی نخست‌وزیر شده بود، جوان ترین نخست وزیر تاریخ انگلستان است.[1] او با پیروزی‌هایی که در سال‌های 1997، 2001 و 2005 کسب نمود به عنوان موفق ترین نخست‌وزیر حزب کارگر و تنها کسی که سه دوره متوالی انتخابات را برنده شده است، مطرح گردید.

سخنرانی بلر در سال 1998

با افزایش تلفات جنگ عراق، بلر متهم به فریب پارلمان شده و محبوبیت وی به شدت کاهش یافت.[2]

تونی بلر در کنار رؤسای جمهوری آمریکا

تونی بلر و دیکتاتورهای مخلوع

جنگ عراق

بنا بر گزارش رسانه‌ها، سازمان اطلاعاتی انگلیس، ام‌آی 6، تحت فشار از جانب دولت این کشور، شواهدی جعلی برای جنگ با عراق درست و ارائه کرده بود. اطلاعات ارائه شده از جانب بلر به پارلمان و مردم انگلستان، نشان از وجود زرادخانه تسلیحات کشتار دسته‌جمعی در عراق داشت. ادعاهایی که پس از اشغال عراق نادرست بودن آنها اثبات شد. بلر در کنار جورج بوش با فریب افکار عمومی کشورهای خود و نیز عدم اعتنا به تصمیمات سازمان ملل به صورت خودسرانه و در راستای تأمین اهداف صهیونیسم جهانی وارد جنگ با عراق شدند. جنگی که هنوز با وارد ساختن صدها هزار تلفات پایان نیافته است، البته سهم سربازان انگلیسی تنها 180 نفر بوده و اکثریت تلفات جنگ را غیرنظامیان عراق تشکیل می‌دهند.

جنگی در راستای اهداف صهیونیست‌ها – قربانیان بزرگ این جنگ غیرنظامی‌ها بودند

قانونی یا غیرقانونی بودن جنگ عراق از جمله موضوعات مهمی است كه از زمان تشكیل كمیته تحقیق جنگ عراق در سال ۲۰۰۹ همواره مطرح بوده و بسیاری از كارشناسان معتقدند كه تجاوز نظامی به عراق به دلیل عدم تصویب شورای امنیت سازمان ملل حتی بر اساس مقرراتنیز به طور كامل نامشروع و غیرقانونی بوده است، ولی تونی بلر و دیگر عوامل اصلی راه اندازی این جنگ نظیر جورج بوش بر قانونی بودن آن تاكید می‌كنند.

نیروهای تحت امر بلر و بوش عراق را تبدیل به گورستانی بزرگ نمودند

اعضای كمیته تحقیق جنگ عراق درچند سال گذشته اسناد و مدارك محرمانه دولت انگلیس از جمله نامه‌های تونی بلر به جورج بوش در آستانه جنگ عراق و همچنین نامه‌های دادستان كل انگلیس و تونی بلر را درباره قانونی یا غیرقانونی بودن جنگ عراق مطالعه كرده‌اند، ولی به علتاینكه بیشتراین نامه‌ها هنوز محرمانه باقی مانده‌اند؛ كمیته تحقیق عراق نمی‌تواند در نشست‌های عمومی خود به آنها اشاره كند.
لرد گلد اسمیت، دادستان كل سابق انگلیس در یكی از مشاوره‌های حقوقی خود به بلر گفته بود كه حمله به عراق با توسل به قطعنامه ۱۴۴۱ قانونی نخواهد بود و باید قطعنامه دیگری كه در آن حمله نظامی به عراق تایید شده باشد، از شورای امنیت دریافت شود ولی چنین قطعنامه‌ای هرگز تصویب نشد.[4]

گلد اسمیت، دادستان کل انگلستان

وی در گزارش خود پرده از فریب انگلستان توسط بلر برداشت

اما معروفترین شخصی که علیه تونی بلر و بوش افشاگری نمود یکی از بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل به نام دکتر "دیوید کلی" بود. وی ظاهرا گزارش‌هایی به رسانه‌ها ارائه کرده بود که بر اساس آنها فریب‌آمیز بودن ادعاهای وجود کشتار تسلیحات دسته‌جمعی در عراق اثبات می‌شد. البته این افشاگری ها سرنوشت شومی را برای وی رقم زدند.

مرگ مشکوک دکتر کلی

در 18 جولای 2003، جسد دکتر دیوید کلی (David Kelly)، کارشناس انگلیسی تسلیحات بیوژنتیکی و بازرس تسلیحاتی سازمان ملل، در نزدیک خانه‌اش در آکسفوردشایر (Oxfordshire) در هاروداون‌هیل (Harrowdown Hill)   پیدا شد. موضوع مرگ دکتر کلي، بازرس تسليحاتي انگليسي در عراق، از دو جنبه مورد بررسي قرار گرفته است: دولت انگليس که باور دارد مرگ او در اثر خودکشي بوده است و پزشکاني که مي‌گويند مرگ او در اثر خودکشي نبوده است.

دکتر کلي را مسئول افشاي اسناد محرمانه جنگ عراق به رسانه ها مي‌دانند؛ اقدامي که ضربه سنگيني به توني بلر زد زيرا عده زيادي بلر را مسئول کشته‌شدن دست کم يک ميليون عراقي و از بين‌رفتن پول هنگفت ماليات‌دهندگان انگليسي مي‌دانند. پس از آنکه دیوید کلی به عنوان منبع این خبر مورد ظن قرار گرفت، از سوی کمیته تحقیقاتی پارلمان احضار و با برخورد ناخوش آیندی از سوی یکی از نمایندگان هوادار تونی بلر روبرو شد.

دکتر کلی، افشاگر دروغ‌های بلر

دیوید کلی در پی این جلسه و در روز پنجشنبه ۱۷ژوئیه سال ۲۰۰۳ منزل خود را برای قدم زدن روزانه ترک کرد و هرگز به خانه‌اش بازنگشت.[5]

از آن زمان تا کنون مقالات متعددي چاپ شده است که موضع رسمي دولت، مبني بر خودکشي دکتر کلي را زير سوال مي‌برد. دولت انگليس پرونده کلي را تا 70 سال محرمانه اعلام کرده است و حاضر نيست جزئيات آن را فاش کند.

11 سپتامبر انگلستان و بهانه‌ای برای تداوم جنگ

در صبح روز 7 جولای 2005، انفجار ۴ بمب در سیستم حمل و نقل لندن در ساعات پر رفت و آمد صبح موجب کشته ‌شدن دست‌کم ۵۶ نفر از جمله ۴ بمب‌گذار شد. ۷۰۰ نفر در جریان این انفجارها زخمی شدند. این بمب‌ها در ۳ قطار زیرزمینی و یک اتوبوس دوطبقه منفجر شدند. یک گروه که پیش از این ناشناخته بود به نام "گروه مخفی جهاد القاعده در اروپا" مسئولیت این انفجارها را بر عهده گرفت. هیچ یک از این ادعاها تائید نشده‌است.

لندن در 7 جولای 2005 صبح را با انفجار آغاز کرد تا اعتراضات نسبت به تداوم جنگ علیه تروریسم فروکش نماید

در حقیقت این حمله به مثابه یک 11 سپتامبر انگلیسی ثبت شد تا اعتراضات عمومی به تداوم مشارکت انگلستان در جنگ علیه تروریسم فروکش کرده و کاهش محبوبیت دولت تونی بلر متوقف گردد. برخی کارشناسات با توجه به چگونگی پیاده‌سازی این عملیات و شرایط پیرامون آن بر این باور هستند که این کار توسط سرویس‌های جاسوسی غربی بالاخص انگلستان طراحی شده و توسط موساد پیاده گردیده است. برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد و آگاهی از جزئیات عملیات مذکور می‌توانید به اینجا و اینجا رجوع نمایید.

رسوایی شنود دستگاه جاسوسی مردوخ و دعوت از بلر برای حضور در دادگاه

رسوايي شنود گسترده تلفني توسط نشريه "اخبار جهان" (News of the World) متعلق به شرکت نیوز کورپوریشن موجي از خشم و نفرت را در ميان اكثر مردم انگليس ايجاد كرده و اين كشور را با بحرانی جدی مواجه نمود. بر اساس افشاگری‌های صورت گرفته، نشريه "اخبار جهان" طی يك دهه گذشته اقدام به جاسوسی و شنود غيرقانونی تلفن‌ها، صندوق های صوتی و ايميل هاي هزاران نفر از شهروندان انگليسی و از جمله شخصيت‌های مشهور اين كشور كرده است. (برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد به اینجا رجوع کنید.)

بلر با حضور در دادگاه در مورد روابط خود با مردوخ توضیح می‌دهد

تونی بلر یکی از کسانی بود که متعاقب این امر و برای ادای شهادت به دادگاه انگلستان فرا خوانده شد، دادگاهی که در مورد استاندارهای اخلاقی رسانه‌های برپا گردیده بود. در این دادگاه بلر درباره مديريت رسانه‌ها در زمان دوران نخست وزيري‌اش به پرسش‌هايي پاسخ داد. در اين بازجويي رويكرد نخست وزير سابق انگليس در قبال رسانه‌ها و همچنين روابط تنگاتنگ مردوخ با چند وزير كابينه دوران وي مورد بررسی قرار گرفت.[6] یکی از رویدادهای حاشیه‌ای دادگاه ورود یکی از فعالین حقوق بشر انگلستان و قطع جریان دادرسی بود. وی پس از عذرخواهی به علیت قطع فرآیند دادگاهی اعلام نمود که بلر یک جنایتکار جنگی است و باید محاکمه گردد. مأمورین انتظامی دادگاه این فرد را دستگیر و به بیرون هدایت کردند.

جنایتکار جنگی خواندن بلر در دادگاه

برای دانلود اینجا کلیک کنید

روابط بلر با مردوخ، از حمایت انتخاباتی تا پدرخواندگی

بلر که به مدت ده سال نخست وزیر بریتانیا بود از رابطه دوستی خود با مالک شرکت رسانه ای نیوزکورپوریشن دفاع کرد و گفت این رابطه در زمان نخست وزیری فقط در حد رابطه کاری بود[7]. با این حال، رابطه کاری مذکور از مدت‌ها پیش آغاز شده است. بدین صورت که رسانه‌های تحت هدایت مردوخ از حزب کارگر حمایت نمودند تا در ازای آن این حزب نیز نظرات مردوخ را در سیاست‌های خود اعمال نماید.

تونی بلر، پدرخوانده دختر نه ساله مردوخ است.

از زمانی که بلر هدایت حزب کارگر را در سال 1994 بدست گرفت تا سال 2006، 38 دیدار بین مردوخ و وی انجام گرفت. در سال 1995، تونی بلر به هایمان آیلند (Hayman Island) سفر کرد تا در کنفرانس نیوزکورپوریشن شرکت نماید. در آن زمان مردوخ از حزب محافظه‌کار دیگر خسته شده بود. وی معتقد بود که پس از به قدرت رسیدن جان میجر موقعیت پرنفوذ خود را از دست داده است و دیگر نظرات او جدی انگاشته نمی‌شوند. بدین ترتیب طی انتخابات عمومی 1 می 1997 روزنامه انگلیسی "سان" (The Sun) که یکی از زیرمجموعه‌های نیوز کورپوریشن است، حمایت سنتی خود از محافظه‌کاران را متوقف نموده و به صف متحدین حزب کارگر پیوست.[8] نفوذ مردوخ در دولت کارگری بلر به حدی بود که به اعتراف خود بلر مخالفت‌های مردوخ در نپیوستن انگلستان به یورو تأثیر داشت. البته روابط بین مردوخ و تونی بلر تنها معطوف به مسائل سیاسی و اقتصادی نبودند. در جریان غسل تعمید دختر مردوخ که در اردن و با حضور کسانی چون نیکول کیدمن، بازیگر سرشناس هالیوودی، و لری پیج، یکی از بنیانگذاران گوگل برگذار شد، تونی بلر به عنوان پدرخوانده یکی از دختران مردوخ که از زن سوم وی هستند منصوب گشت.[9]

آیا مردوخ بلر را مجبور به جنگ با عراق کرد؟

از دیگر مواردی که مردوخ تأثیر زیادی در آن داشت ورود انگلستان به جنگ عراق بود. رسانه‌های تحت امر مردوخ به شدت خواهان اعلان جنگ به صدام حسین بودند.

مردوخ: "هیچگاه هیچ چیز از نخست وزیری نخواسته‌ام."

آلیستر کمپل (Alastair Campbell) مورخ انگلیسی که نوشته‌هایش در روزنامه گاردین منتشر می‌شود در یکی از مقالات خود نوشت: "روبرت مردوخ به تلاش‌های انجام گرفته از جانب جمهوری‌خواهان آمریکا پیوست تا تونی بلر را مجلور نماید شرکت انگلستان در جنگ عراق را تسریع بخشد." به نوشته کمپل، یک هفته قبل از رأی‌گیری در مجلس عوام برای حمله به عراق، مردوخ سعی کرد برای تسریع در تصمیم اعزام نیرو‌های انگلیسی به جنگ مداخله نماید. وی می‌نویسد: "تونی بلر وتماسی از مردوخ دریافت داشت که در آن مردوخ بر ضرورت تسریع در حمله و نیز حمایت نیوزکورپوریشن از این عمل تأکید داشت."[10] علاوه بر این تماسی، دو تماس تلفنی دیگر نیز بین مردوخ و بلر در هفته قبل از حمله به عراق انجام گرفت. مردوخ طی روند دادگاه لوسون (Leveson) اعلام نمود که چیزی در مورد این تماس‌های تلفنی به یاد نمی‌آورد.

آلستر کمپل، تاریخ‌نگاری که پرده از مثلث مردوخ، بلر و جنگ عراق برداشت

رسوایی مالی نمایندگان مجالسین انگلستان

رسوایی مخارج نمایندگان مجالس انگلستان در سال‌های اخیر یکی از بزرگترین رسوایی‌های سیاسی انگلستان بوده است. این رسوایی با انتشار مخارج ادعایی اعضای پارلمان انگلستان در روزنامه "دیلی‌تلگراف" آغاز شد.[11] این رسوایی خشم و عصبانیتی گسترده در میان مردم انگلستان علیه نمایندگان پارلمان و نیز کاهش شدید اعتماد به سیاستمداران شد. در نتیجه این امر مقامات زیادی استعفاء داده، نمایندگان بسیاری در دور بعدی انتخابات شکست خورده، برخی بازنشسته شده و نیز تعداد زیادی نیز مجبور به انتشار عذرخواهی‌های رسمی عمومی شدند. چندین نفر از اعضای سابق و وقت مجلس عوام و اعیان انگلستان تحت تعقیب قرار گرفته و به زندان محکوم شدند. این رسوایی باعث گردید درخواست‌هایی گسترده برای اصلاحات سیاسی مطرح شده و نیز پارلمان سال 2005 ملقب به "پارلمان فاسد" شود.[12]

نمایی از کاخ وست‌مینیستر، محل برگزاری جلسات مجالسین انگلستان

در انگلستان نمایندگان پارلمان می‌توانند هزینه مخارجی را که برای انجام وظایفشان ضروری است را دریافت دارند. در سال 2008 بر اساس "قانون آزادی اطلاعات" دادگاه اطلاعات (Information Tribunal) اعلام نمود که انتشار لیست مخارج ادعایی نمایندگان مجاز است. مقامات مجلس عوام این امر را غیرقانونی خواندند اما دادگاه عالی انگلستان نیز خواستان انتشار این اطلاعات شد. مجلس عوام اعلام نمود که اطلاعات مربوط به مخارج با حذف اطلاعاتی که "حساس" قلمداد می‌گردند، در جولای 2009 انجام خواهد شد.[13] با این وجود، قبل از انجام این کار، روزنامه "دیلی‌تلگراف" با دسترسی به اسناد مخارج شروع به انتشار بدون سانسور آنها نمود.

اسناد منتشر شده نشان می‌دادند که بسیاری از نمایندگان پارلمان انگلستان از منابع دولتی در جهت تأمین هزینه‌های شخصی خود استفاده کرده‌اند. متعاقب این امر اریک ایلسلی (Eric Illsley) از حزب کارگر به سه تخلف عمده حسابداری متهم شد. مارگارت موران (Margaret Moran) و دنیس مک‌شین (Denis MacShane) نیز دیگر اعضای حزب کارگر بودند که تحت بازجویی‌های پلیس قرار گرفتند.

لرد تیلور (Taylor) از حزب محافظه‌کار نیز به شش فقره تخلف در حسابداری متهم گشت. فعالیت لرد باتیا (Bhatia)، لرد پل (Paul) و بارونس اودین (Uddin) به مدت معلوم در مجلس اعیان تعلیق گشته و این افراد ملزم به بازپرداخت هزینه‌ها شدند. در 3 دسامبر 2010، دیوید چایتور (David Chaytor) به خاطر دستکاری حساب‌های مخارج پارلمانی گناهکار شناخته شده و به 18 ماه حبس محکوم شد.[14]

منابع و مآخذ: