به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، بعضی از بیماران با شنیدن اصطلاح ورم معده فکر میکنند که ناحیه بالای شکم و زیر استخوان جناق سینه بایستی ورم کرده و بالا بیاید در صورتی که گاستریت بعلت حمله سلول های میکروسکوپی التهابی به مخاط معده و ایسکمی بافتی سطح اپیتلیال مخاط ایجاد شده و ربطی به باد کردن و و ورم کردن ناحیه معده ندارد .
هر چند وجود بعضی از علائم گوارشی مانند درد و سوزش سر دل و احساس ترش کردن و گاهی حالت تهوع تشخیص بالینی گاستریت را توسط پزشک مطرح میکند اما برای تشخیص قطعی گاستریت بایستی آندوسکوپی و درصورت لزوم بیوپسی ( تکه برداری ) انجام شود .
علائم بالینی بیمار مبتلا به گاستریت مشابه زخم پپتیک معده و یا اثنی عشر ( Peptic Ulcer )میباشد به همین دلیل بیماران به غلط ورم معده را با زخم معده اشتباه میگیرند . این علائم شامل احساس درد و یا پیچش در قسمت فوقانی شکم – احساس ترش کردن غذا – احساس مزه اسیدی یا تلخی در دهان – زبان باردار و گاهی تهوع و استفراغ میباشد .
تنها موردی از علائم که در گاستریت ها بندرت دیده میشود ارتیاط شروع درد با غذا خوردن است که اکثرا در زخم های معده و یا اثنی عشر دیده میشود . در صورت وجود زخم در معده بیمار سیری درد ناک داشته و با خوردن غذا درد و سایر علائم تشدید میشود لذا این قبیل بیماران ازغذا خوردن گریزان هستند .
بالعکس در صورت وجود زخم در اثنی عشر بیمار گرسنگی دردناک داشته و با خوردن غذا درد و سایر علائم تسکین مییابد و لذا بیماران تمایل به خوردن مرتب غذا برای جلوگیری از شروع درد را دارند .
بطور کلی وجود یک نوع میکرب به نام هلیکوباکتر پیلوری یکی از علل اصلی گاستریت میباشد که در صورت عدم ریشه کن نمودن کامل و قطعی این میکرب بطور مزمن در دراز مدت ممکن است گاستریت به حالات مرضی جدی تری از قبیل زخم معده و یا سرطان معده تبدیل شود .
سایر علل مهم گاستریت شامل: انواع استرس های عصبی و جسمی - مصرف بیش از حد مجاز الکل - مصرف بی رویه گروهی از مسکن ها بنام NSAIDs - سوختگی و عفونت های شدید در بدن - و جایگزینی بعضی از سلول های نابه جا در جدار معده میباشد .
گاستریت در صورت عدم درمان مناسب بطور حاد ممکن است به حالتی بنام گاستریت زخمی شونده یا Erosive Gastritis تبدیل شده و با بروز زخم های متعدد و سطحی در مخاط معده باعث خون ریزی های شدید گوارشی بصورت استفراغ خونی و یا مدفوع خونی بشود .
گاستریت یا ورم معده در صورت تشخیص صحیح بایستی یطور قطعی و دقیق و کامل با داروهای تخصصی درمان گردد تا از بروز عوارض جدی و گاه تهدید کننده زندگی جلوگیری شود./س