به گزارش حوزه
احزاب باشگاه خبرنگاران، حزب مردم‌سالاری با صدور بیانیه‌ای ضمن تاکید بر جایگاه مهم جنبش غیرمتعهدها به عنوان مستقل‌ترین و بزرگترین نهاد بین‌المللی پس از سازمان ملل، خواستار بهره‌برداری هرچه مطلوب‌تر دستگاه دیپلماسی کشور از ظرفیت‌های این جنبش در دوره سه ساله ریاست آن جهت تحقق منافع ملی ایران به عنوان اولویت نخست سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران شد.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است: «بسم الله الرحمن الرحیم
قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الا نعبد الا الله و لانشرک به شیئا ولایتخذ بعضنا بعضاً ارباباً من دون الله. 64 آل عمران.
بی‌شک برپایی شانزدهمین اجلاس سران کشورهای جنبش غیر متعهد در تهران رویداد سیاسی و بین‌المللی بسیار مهمی است که در طول 34 سال پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران برای اولین بار با این عظمت و گستردگی در کشورمان رخ می‌دهد و لذا هیچکس از فعالان سیاسی نباید از این اتفاق با اهمیت بی‌تفاوت عبور کند؛ کما اینکه هیچکس حق ندارد آن را در انحصار گروه یا حزب یا دولت خاصی تلقی کرده و بخواهد از آن بهره‌برداری جناحی کند؛ بلکه این رخداد مربوط به کل نظام و ملت بزرگ ایران است که همه دلسوزان کشور باید نسبت به برگزاری هرچه باشکوهتر اجلاس مذکور کوشش نمایند.
حزب مردم‌سالاری با همین انگیزه و علیرغم انتقادات جدی به برخی اقدامات در عرصه سیاست خارجی، ضمن تشکر از دست‌اندرکاران برگزاری این اجلاس به ویژه در زمینه فراهم کردن زمینه حضور سران و مقامات بیش از 100 کشور و همچنین آماده کردن محل اجلاس و اسکان و پذیرایی و امنیت مدعوین و همچنین تهیه پیش‌نویس 688 بندی نکاتی چند را گوشزد می‌نماید و امیدوار است مسئولان ذیربط به این نکات توجه نمایند:
اولاً: جایگاه بسیار والای جنبش غیرمتعهدها بر کسی پوشیده نیست؛ این جنبش در وهله اول به عنوان تاریخی‌ترین و بزرگترین نهاد بین‌المللی پس از سازمان ملل و در وهله دوم به عنوان مستقل‌ترین تشکیلات بین‌المللی (با توجه به فلسفه شکل گیری آن از سال 1955 میلادی پس از جنگ جهانی دوم) و در وهله سوم به عنوان بزرگترین نهاد متعلق به کشورهای جنوب در برابر کشورهای شمال با عضویت 120 کشور جهان و در وهله چهارم به عنوان معترض‌ترین نهاد بین‌المللی نسبت به مناسبات ظالمانه حاکم بر روابط و سیاست بین‌الملل (با عنایت به عدم عضویت هیچیک از کشورهای عضو این جنبش به عنوان عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل) و در وهله پنجم به عنوان پرظرفیت‌ترین نهاد بین‌المللی از لحاظ اقتصادی و ذخایر انرژی و منابع انسانی و جغرافیای سیاسی و ... موقعیت ویژه و جایگاه بسیار حساسی را به این جنبش بخشیده است و لذا ریاست سه ساله ایران بر چنین نهاد گسترده بین المللی هم افتخار ایرانیان محسوب شده و هم بار سنگینی را بر دوش دست‌اندرکاران امور به ویژه دستگاه دیپلماسی کشور می‌گذارد.
ثانیاً: ناگفته پیداست که علیرغم ظرفیت‌های فراوان جنبش غیرمتعهدها متاسفانه در سال‌های اخیر و به ویژه در دوره ریاست سه ساله عنصر وابسته و دیکتاتوری همچون مبارک، کارآمدی و تاثیر این نهاد مهم بین‌المللی زیر سوال رفته است و لذا تقویت و کارآمدسازی و احیای مجدد فلسفه شکل‌گیری این جنبش باید در دستور کار اجلاس شانزدهم سران باشد که برخی پیشنهادها از جمله ایجاد دبیرخانه دائمی و یا اتخاذ تصمیم جدی مبنی بر لزوم مشارکت کشورها در مدیریت مشترک جهانی و امثال آن می‌تواند تاحدودی در راستای تقویت و احیای مجدد این جنبش موثر باشد.
ثالثاً: بدون شک ریاست سه ساله ایران می‌تواند تحرک جدیدی برای مسیر حرکت جنبش عدم تعهد و روح تازه‌ای بر کالبد آن باشد و لذا اگر ایران می‌تواند با برخورداری از این تریبون جدید بین‌المللی به برخی از منویات خویش در عرصه سیاست و روابط بین‌الملل دست یابد و نشان دهد که علیرغم میل مستکبران جهانی امروزه در جهان منزوی نیست؛ در نقطه مقابل نیز باید اطمینان داشت که جایگاه جنبش عدم تعهد قطعاً در سال‌های آتی و به ویژه در مدت زمانی که ایران ریاست این جنبش را بر عهده دارد تقویت شده و به خاستگاه واقعی خویش یعنی استقلال کشورها و مقابله با سلطه و استبداد بین‌المللی نزدیکتر خواهد شد.
رابعاً: هر چند احیای جایگاه اولیه جنبش غیرمتعهدها امری ضروری و امکان‌پذیر است؛ اما نباید تصور کرد که صرفاً با نوعی آرمانگرایی از فردای پس از برگزاری اجلاس شانزدهم سران کشورهای غیرمتعهد بلافاصله (آنگونه که برخی از رسانه‌های وابسته به دولت یا صداوسیما تبلیغ می‌کنند) همه مناسبات ظالمانه بر روابط بین‌الملل به سرعت تغییر می‌کند و تمام دنیا بر وفق مراد ما خواهد چرخید و حق وتو کان لم یکن گشته و انقلاب اسلامی به همه کشورها صادر شده و بیداری اسلامی در تمام عالم فراگیر شده و ساختار سازمان ملل ظرف یک هفته به نفع کشورهای جنوبی تغییر می‌کند!
به هر حال دست‌اندرکاران امور باید با کار کارشناسی و بهره‌گیری از اساتید روابط بین‌الملل و علوم سیاسی دانشگاه‌ها به ویژه دانشگاهیان خارج از قدرت و مراکز رسمی و همراه با واقع‌بینی درصدد تحقق اهداف آرمانی باشند.
خامساً: زحمات کارشناسان وزارت خارجه در تهیه پیش‌نویس اسناد مربوط به شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد بر کسی پوشیده نیست و قطعاً تصویب تمامی 688 بند پیش‌نویس در نشست سران نوعی موفقیت تاریخی محسوب می‌گردد؛ کمااینکه اجرایی شدن و تحقق بندهای سه فصل پیش‌نویس نیز می‌تواند دربرگیرنده اهداف کشورمان از برپایی اجلاس مذکور باشد؛ اما علیرغم همه این موارد آنچه ملت سرافراز ایران و کارشناسان دلسوز نظام از دستگاه دیپلماسی کشور انتظار دارند این است که منافع ملی ایران باید اولویت نخست دست‌اندرکاران دیپلماسی کشور در جنبش عدم تعهد باشد.
به عبارت واضح‌تر تامین منافع ملی ایران باید اساسی‌ترین هدف برپایی اجلاس شانزدهم سران کشورهای غیرمتعهد و ریاست سه ساله ایران بر این جنبش باشد. یعنی هرچند حل مشکلات عمومی و مشترک کشورهای جنوب در زمینه‌های مختلف از مسائل مربوط به مشکلات زیست محیطی و امنیت سلامت و غذا و انرژی گرفته تا حقوق بشر و دموکراسی و عدالت و صلح پایدار جهانی و اصلاح ساختار سازمان ملل و ... همگی دارای اولویت بوده و حائز اهمیت به شمار می‌روند، اما آنچه در وهله اول برای ما مهمتر است تامین منافع فوری و حیاتی ملت ایران براساس عزت و مصلحت و حکمت است.
به کلام دیگر باید گفت شکی نیست اگر اجلاس بتواند مشکلات جهان اسلام از جمله مساله فلسطین، بحران سوریه و حوادث تروریستی در عراق و افغانستان، ظلم و ستم علیه مسلمانان یمن و شیعیان بحرین و عربستان و آذربایجان، رفع تبعیض مذهبی در میانمار و ده‌ها موضوع ریز و درشت دیگر را حل کند کار بسیار بزرگی به ثمر رسانده و در راستای منویات نظام جمهوری اسلامی ایران می‌باشد؛ کمااینکه اگر اجلاس بتواند از ظرفیت‌های پیدا و پنهان کشورهای عضو جنبش در زمینه‌های مختلف سیاسی اقتصادی فرهنگی در راستای اهداف آن برای دستیابی به وضعیت مطلوب توفیقاتی داشته باشد اقدامی بس سترگ به شمار می‌رود.
با این حال اگر ما بتوانیم از قبال برپایی اجلاس شانزدهم سران و ریاست سه ساله ایران بر این جنبش، حداقل به پنج خواسته مهم در یکسال آتی دست یازیم بدانیم که به وظایف خویش به نحو احسن عمل نموده و ملت قدرشناس ایران نیز قدردان زحمات دست‌اندرکاران خواهد بود.
1- تعمیق و گسترش روابط دوستانه، دو جانبه و چندجانبه بین کشورهای عضو به ویژه همسایگان ایران و برقراری رابطه رسمی سیاسی بین ایران و مصر
2-رفع هرگونه تحریم علیه ملت بزرگ ایران به ویژه تحریم‌های یکجانبه اتحادیه اروپا و آمریکا
3-بازگردانده شدن پرونده هسته‌ای ایران از شورای امنیت به شورای حکام آژانس و حرکت در مسیر طبیعی استفاده از حقوق برخورداری از انرژی هسته‌ای به صورت مسالمت آمیز و پذیرفته شدن مطالبات ایران در مذاکراه با کشورهای 1+5 با توجه به سوابق حمایت نم از مطالبات ایران و سایر کشورهای عضو
4-پیگیری جدی حقوقی و اقدامات فشرده دیپلماتیک برای مجازات تروریست‌ها و حامیان بین‌المللی آنان به ویژه در زمینه دانشمندان هسته‌ای ایران
5- پیگیری جدی آزادی ایرانیان در بند در کشورهای عضو به ویژه ایرانیان در بند در عربستان، کویت، تایلند و... و آزادی گروگان‌های ایرانی در سوریه.
انتهاي پيام/