به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران ارومیه ، بعضی از کشورها كه با كمبود مراتع مواجه هستند، گوشت طیور (مرغ) جانشین گوشت دام شده است. مزایای استفاده از گوشت مرغ نسبت به سایر دام‌ها به صورت فهرست‌وار عبارتند از:
الف– ارزش غذایی:
هدف اصلی استفاده از گوشت در جیره‌های غذایی انسان، تامین پروتئین مورد نیاز بدن است و گوشت مرغ در مقایسه با سایر گوشت‌ها دارای درصد پروتئین بیشتری است.
ب– افت پس از كشتار:
افت پس از كشتار در گاو و گوسفند 50 درصد است حال آن كه این رقم در طیور گوشتی بسته به وزن بین 20 تا 25 درصد وزن زنده می‌باشد، بدین ترتیب از یك كیلو وزن زنده مرغ، گوشت و در نتیجه پروتئین بیشتری در اختیار مصرف كننده قرار می‌گیرد
ج– سلام و بهداشتی بودن:
از گوشت مرغ تقریباً هیچ‌گونه بیماری به انسان منتقل نمی‌شود و تنها بیماری قابل انتقال، حصبه (سالمونلوز) می‌باشد كه اغلب گوشت مرغ در مرحله آماده‌سازی به آن آلوده می‌گردد و این بیماری قابل درمان است. در حالی که از گوشت گوسفند، بز و گاو تعداد قابل توجهی بیماری‌های میكروبی و انگلی خطرناك به انسان قابل سرایت است.
د– قابلیت هضم و جذب:
میزان كلسترول گوشت مرغ كمتر بوده و نسوج آن نسبت به سایر گوشت‌ها، نرم و قابل هضم‌تر است به اضافه طعم و مزه آن نیز مناسب‌تر از سایر گوشت‌ها است.
به دلیل نهادینه شدن فرهنگ اشتباه استفاده از مرغ‌های درشت در جامعه‌ی ما، مردم علاقه بیشتری به مصرف این گونه مرغ‌ها دارند و این امر موجب شده تا تولید كنندگان برای تامین نیازهای بازار به تولید مرغ‌های سنگین وزن روی آورند لیکن فرهنگ‌سازی در خصوص مصرف مرغ سبك وزن در كشور ضرورت زیادی دارد. در طی سال‌های گذشته وزن گوشت مرغ وارداتی از كشور فرانسه بین 1.2 تا 1.3 کیلوگرم بود و مزه آن نیز بهتر از مزه مرغ‌های کنونی بود.
امروزه یکی از دلایل عدم تاثیر داروها به ویژه آنتی‌بیوتیك‌ها در درمان بیماری‌های انسان، وجود باقیمانده آنتی‌بیوتیك‌ها در فراورده‌های خام دامی از جمله مرغ می‌باشد. مرغ سبك نسبت به مرغ سنگین، سالم‌تر بوده و مصرف آن سلامتی انسان را تضمین و صنعت مرغ‌داری را پویاتر می‌نماید. در صنعت مرغ‌داری به جهت پیشگیری یا درمان بیماری‌های طیور، از داروهای ضدمیکروبی (آنتی‌بیوتیک‌ها) استفاده می‌شود كه خود این امر موجب مطرح شدن موضوعی با عنوان "باقیمانده دارو در گوشت و فرآورده‌های طیور" شده است. بیماری مرغ‌ها معمولاً بعد از سن 42 روزگی بروز یافته و مصرف دارو نیز بعد از این مدت افزایش می‌یابد، بنابراین هر چه سن مرغ بیشتر و در نتیجه اندازه‌ی آن بزرگ‌تر باشد، احتمال بروز بیماری و مصرف دارو و وجود بقایای دارویی در آن‌ها بالاتر است؛ بنابراین مرغ‌های 42 روزه با وزنی حدود یك كیلو و 500 گرم، دارای چربی و بقایای دارویی كمتری بوده و از سلامتی بیشتری نسبت به مرغ‌های سنگین وزن برخوردارند.
امروزه در بسیاری از كشورهای دنیا با ایجاد تغییرات ژنتیكی و كاهش سن رشد، وزن مرغ در مدت 34 روز به دو كیلوگرم می‌رسد؛ این در حالی است که حدود 15 سال پیش وزن مرغ، طی 60 روز به 2 کیلوگرم می‌رسید و طی این مدت باید نهاده‌ها و داروهای زیادی برای نگهداری مرغ‌ها مصرف می‌شد. بر اساس الگوی جهانی، متوسط وزن مرغ مصرفی حدود 1.8 كیلوگرم است. در کشتارگاه‌ها، مرغ با وزن 1.8 کیلوگرم، 36 درصد افت و مرغ 60 روزه، با وزن 3.5 كیلوگرم، حدود 100 درصد افت دارد لذا کشتارگاه‌ها افت 36 درصدی را به افت 100 درصدی ترجیح می‌دهند.
بنابراین در صورتی كه فرهنگ و باور عمومی مردم در مورد مصرف مرغ اصلاح و مرغ‌های با وزن کمتری مصرف شود، مرغ‌داران می‌توانند بدون مصرف داروهای ضد میکروبی، مرغ‌های با وزن کمتر و مزه بهتر به بازار عرضه نمایند. در صورت تقاضای مرغ سبك از سوی مردم، مرغداری‌ها به جای چهار مرتبه جوجه‌ریزی در طول سال شش مرتبه این كار را انجام خواهند داد و صنعت مرغ‌داری با افزایش تولید، بهبود اشتغال‌زایی و گردش سرمایه مواجه خواهد شد. همچنین کاهش بیماری‌های طیور و مصرف کمتر دارو، ارتقای سطح سلامت عمومی را در پی‌خواهد داشت.
سخن آخر این که برای کاهش باقیمانده سموم و داروها در گوشت مرغ، كاهش سن كشتار مرغ در كشور ضرورت دارد. همچنین برای پایش باقیمانده سموم و داروها در گوشت مرغ و تخم مرغ، همكاری تمام نهادها از جمله سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی با سازمان دامپزشكی وابسته به وزارت جهاد کشاورزی ضروری است./س