به گزارش حوزه
سياست خارجي باشگاه خبرنگاران، بان کي مون دبير کل سازمان ملل متحد در آستانه اجلاس سران جنبش عدم تعهد مقاله اي با عنوان " جهاني بيش از حد مسلح و صلحي که کم برايش هزينه مي‌شود" به رشته تحرير در آورده است.
در اين مقاله که هم راستا با موضوع اجلاس سران جنبش عدم تعهد يعني " توسعه صلح پايدار در سايه مديريت مشترک جهاني" است، به نکات گوناگوني در مورد خلع سلاح و لزوم کاهش هزينه هاي نظامي اشاره شده است. همچنين دبير کل خواهان "ايجاد خاورميا‌نه‌اي عاري از تسليحات هسته اي و ديگر تسليحات کشتار جمعي" شده است.
متن اين مقاله به شرح زير است: ماه گذشته منافع در رقابت، مانع توافق درباره معاهده‌اي شديدا مورد نياز شد كه مي‌توانست منجر به كاهش تلفات انساني وحشتناك ناشي از مقررات ضعيف حاكم بر تجارت بين‌المللي اسلحه گردد. در همان حال، تلاش‌هاي خلع سلاح هسته‌اي با وجود تمايل همگاني شديد و فزاينده در سطح جهان در حمايت از اين قضيه به حال تعليق مانده است.
شكست اين مذاكرات و سالگرد بمباران اتمي هيروشيما و ناكازاكي در اين ماه فرصت خوبي به دست داده تا دريابيم چه چيزي به اشتباه انجام شده، چرا به اثبات رسيده كه دستيابي به خلع سلاح و كنترل اسلحه بسيار دشوار است و چگونه جامعه جهاني ميتواند دوباره در مسيري به سوي اين اهداف مهم حياتي قرار گيرد.
بسياري از تكشيلات دفاعي اينك تشخيص داده‌اند كه امنيت، معنايي بسيار فراتر از دفاع از مرزها دارد. نگراني‌هاي شديد امنيتي ميتواند از نتايج روند جمعيتي، فقر مزمن، بي‌عدالتي اقتصادي، فرسايش محيط زيست، بيماري‌هاي همه‌گير، جرم سازمان يافته،حكومت مستبد و ساير تحولاتي پيش آيد كه هيچ دولتي به تنهايي قادر به مهار آن نيست. اسلحه نمي‌تواند جوابگوي اين نگراني‌ها باشد.
با اين حال تاخيري ناراحت‌كننده در به رسميت شناختن اين چالش‌هاي امنيتي جديد و اعلام سياست‌هايي جديد در قبال آنها وجود دارد. اولويت‌هاي بودجه ملي هنوز به انعكاس پارادايم‌هاي گذشته گرايش دارند. مخارج هنگفت نظامي و سرمايه‌گذاري‌هاي جديد در مدرنيزه كردن سلاح‌هاي هسته‌اي، جهاني بيش از حد مسلح، و صلحي بر جا گذاشته كه هزينه اندكي برايش صرف مي‌شود.
سال گذشته، براساس گزارش‌ها،هزينه‌هاي نظامي جهاني از يك تريليون و 700 ميليارد دلار فراتر رفت يعني بيش از 4 ميليارد و 600 ميليون در روز،كه به تنهايي تقريبا دو برابر بودجه سازمان ملل متحد براي يكسال تمام است. اين رقم درشت ميلياردها دلار بيشتري را شامل خواهد شد كه در دهه‌هاي آينده صرف مدرنيزه كردن زرادخانه‌هاي هسته‌اي مي‌گردد.
توجيه اين سطح از مخارج نظامي در جهان پس از جنگ سرد و در ميانه بحران مالي جهاني دشوار است. اقتصاددانان اين را "هزينه فرصت" مي‌خوانند. اينجانب آن را فرصت‌هاي از دست رفته بشري مي‌نامم. بودجه تسليحات هسته‌اي به اندازه‌اي بالا رفته كه نياز به كاهش چشمگير دارد.
چنين تسليحاتي در قبال تهديدات امروزي نسبت به صلح و امنيت بين‌المللي بي فايده است. وجود آنها منجر به عدم ثبات مي‌گردد، زيرا تبليغ بيشتر درباره ضرورت آنها، انگيزه بيشتر در مورد تكثيرشان را در پي دارد. حفظ و توسعه چنين تسليحاتي موجب افزايش خطرات ناشي از سوانح و تاثيرات برسلامت و محيط زيست مي‌گردد.
انتهاي پيام/