به گزارش
خبرنگار باشگاه خبرنگاران همدان ؛ سنا یکی از چهل گیاه معروفی است که در طب سنتی ایران کاربرد فراوانی دارد. طبیعت سنا گرم و خشک بوده و دافع بلغم، سودا و صفرا است.
این گیاه دارای برگ های مرکب و معمولا از 5 تا 7 زوج برگچه تشکیل شده است.برگچه های سنا دراز، باریک و نوک تیز هستند و گلهای سنا زرد رنگ و میوه آن غلافی بدون انحنا است.
سنا یک مسهل و ملین موثر است و باعث رفع سوء هاضمه می شود. سنا به افراد مبتلا به یبوست و به بیماران مبتلا به تب نیز داده می شود. درد نیمه سر، درد پهلو و همچنین خارش بدن را برطرف می کند. سنا اخلاط سوخته را از زوایای مجاری بدن مثل مغز، ششها و دستگاه های داخلی جذب کرده و از راه دستگاه گوارش دفع می کند. لذا درخشان کننده پوست است و جوش های کهنه ای را که با معالجات سطحی و جلدی برطرف نمی شوند را مداوا می کند.
سنا خارش بدن گری و نقرس را از بین می برد و در بیماری های روانی، وسواس، صرع و جنون نیز استفاده می شود.
دم کرده 10 تا 15 گرم از برگچه های سنا در 250 تا 300 گرم آب به عنوان مسهل و میزان یک چهارم آن به عنوان ملین استفاده می شود.
برای کشتن و دفع کرم معده و رفع ترک دست وپا و تسکین درد مفاصل حاصل از بلغم و سودا می توانیم از سنا استفاده کنیم.همچنین زیاده روی در مصرف سنا باعث ایجاد دل پیچه، غم و اندوه و حالت تهوع شده و برای رفع این اثرات باید سنا را همراه با روغن بادام شیرین و گلبرگ گل سرخ مصرف کرد و به دلیل اینکه مصرف آن در بعضی اشخاص تولید قولنج و دل درد می کند این افراد باید سنا را با گیشنیز و یا دارچین مخلوط و مصرف کنند.
سنا مسهلی قوی است و باید با احتیاط مصرف شود و گیاه سنا چنانچه کهنه و سیاه شده باشد اثرات درمانی اش را از دست می دهد.برگچه های سنا اگر مدت زیادی در آب جوشیده شوند اثرات مسهلی خود را از دست می دهند.
به یاد داشته باشید هنگام مصرف سنا آن را از چوب و خاشاک پاک کنید.
ضماد دم کرده سنا در سرکه به حدی غلیظ می شود که برای عوارض پوستی سودمند است.
برگ های سنا دارای کمی صمغ، املاح منیزیم و نوعی قند است که مقدار آن در گیاهان خودرو و پرورش یافته فرق می کند./س