انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
به نظر من همونا بهتر بود چون رنگش ثابت وصمیمانه تر بود وبدعتی هم بین ادمها نبود
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، در روزگار نه چندان دور، مثل این دوره نبود که هر سال خانواده ها یک سری لباس جدید برای هر پایه تحصیلی دانش آموزانشان بخرند و گهگاه در میان سال هم تغییرش دهند. آن روزها دانش آموزان لباس مدرسه را حتی برای سالهای متمادی می پوشیدند تا اینکه بالاخره پاره می شد و پدر و مادرها بالاجبار لباس جدیدی را برای فرزندانشان می خریدند. این روزها اما دیگر از آن خبرها نیست و در خصوص رنگ و جنس لباس مدرسه بر دانش آموزان هم پژوهش های بسیاری انجام می شود.
پژوهشهای جدید جامعه شناسان و متخصصان علوم رفتاری حاکی از آن است که رنگ، مدل و جنس روپوش مدارس تاثیرات زیادی روی خستگی عصبی، پرخاشگری و افت تحصیلی دانش آموزان می گذارد.
نتایج پژوهشهای جدید گروه آسیب شناسی بنیاد رفتاری در شهرهای اصفهان، شیراز و مشهد، نشان می دهد که جنس پلی استر و نایلون مانتوهای مدارس موجب ایجاد الکتریسیته ساکن در بدن دانش آموز شده و با آثاری که روی سیستم عصبی دانش آموز می گذارد، موجب پرخاشگری آنها می شود. همچنین رنگ و نوع روپوش دانش آموزان در افت تحصیلی، افسردگی و کاهش نشاط دانش آموزی اثری مستقیم دارد و رنگ تیره روپوش مدارس ابتدایی پسرانه موجب خستگی زودهنگام آنها در مدرسه شده و کاهش نشاط آنها در کلاس منجر به انحراف ذهنی آنها می شود. در ادامه نتایج این پژوهش همچنین آمده است که چنانچه بافت جنسی روپوش مدارس از نوع نخ یا کتان باشد و رنگهای استفاده شده در لباسها شاد باشد، موجب نشاط، تمرکز و فعالیتهای فکری دانش آموزان خواهد شد.
دهه 60 و 70 و روپوش هایی به رنگ عزا
همه ما سالهای دهه شصت و هفتاد را به یاد می آوریم، زمانی که روپوش های مدرسه همه سیاه و سورمه ای بود و در بهترین حالت طوسی تیره. آن روزها که مانتو و شلوارهای دختران به قدری گشاد بود که به دست و پاهایشان گیر می کرد و امکان تحرک و ورزش را از آنها می گرفت و مقنعه های هم چانه دار و بلند بود و بعضی اوقات که کش مقنعه در می رفت، ناگهان چانه در ناحیه گوش قرار می گرفت و منظره خنده داری را رقم می زد. در آن سال ها تنها چیزی که کسی به آن گوشه نظری هم نداشت این بود که این رنگ های سیاه و سورمه ای برای دانش آموزان دبستانی که پر از شور و نشاط کودکی هستند، چه پیامدهایی می تواند داشته باشد.
در آن سال ها تنها چیزی که کسی به آن گوشه نظری هم نداشت این بود که این رنگ های سیاه و سورمه ای برای دانش آموزان دبستانی که پر از شور و نشاط کودکی هستند، چه پیامدهایی می تواند داشته باشد
در آن روزها اگر یکی از دانش آموزان به دلیل اینکه لباس مدرسه اش هنوز خشک نشده با مانتو یا شلواری که رنگ و جنسی غیر از لباس مدرسه داشت می پوشیدند، به محض ورود به مدرسه با برخورد شدید ناظم مدرسه روبرو می شدند و مورد توبیخ قرار می گرفتند تا دیگر اجازه چنین جسارتی را به خود ندهند! خلاصه اینکه در آن روزها پوشش تیره رنگ اصلی لایتغیر بود که هیچ کس حتی به تغییر آن فکر هم نمی کرد.
با ورود این سالها انگار رنگ به دنیای روپوش های مدرسه راه پیدا کرد و دیگر از دانش آموزانی که با رخت عزا به مدرسه می رفتند خبری نبود. رنگ روپوش های مدرسه کم کم به سمت مغز پسته ای و آبی نفتی رفت تا بدعتی باشد برای لباس هایی تیره رنگی که سال های دراز بر تن دانش آموزان مدرسه جا خوش کرده بود. با پایان دهه 70 و ورود دهه 80 ، سبز مغز پسته ای و آبی نفتی ها هم جای خود را به آبی و صورتی و سفید دادند و این روزها دیگر لباس های مدرسه دانش آموزان رنگین کمانی شده و هر پایه و هر مدرسه رنگ مخصوص به خود را دارند. البته این مسئله یک مشکلی را هم در پی دارد./س