نقش رنگارنگ مدال‌هاي المپيک از ابتدا تا لندن

بین‌الملل بین‌الملل

نظر دادن

دانلود PDF

از نخستین مسابقات المپیکي که از سال ۱۸۹۶ به سبک مدرن و امروزي برگزار شد، به برندگان این مسابقات مدال‌هايي داده شده است که برای هر شهری که میزبان این بازی ها بوده خاص آن مجموعه مدال های خاصی ضرب شده است و اندازه و طراحی این مدال ها در طول زمان تغییر کرده است.

به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ؛

^{آتن ۱۸۹۶}

برندگان نخستین المپیک به جاي مدال طلا، مدال نقره گرفتند. به مقام های دوم، نشان های مسی داده شد.

^{ضخامت: ۳.۸ میلیمتر}
^{قطر: ۴۸ میلیمتر}
^{وزن: ۴۷ گرم}
^{تعداد: ۱۰۰}
^{طراح: ژول کلمان شاپلن}

^{پاریس ۱۹۰۰}

تنها مدال مستطيل شکل تاريخ المپيک؛ مدال‌های طلا، نقره و برنز برای نخستین بار . "نایک"، الهه پیروزی در جلو و ورزشکاری پیروز در پشت آن.

^{ضخامت: ۳.۲ میلیمتر}
^{قطر: ۴۱ تا ۵۹ میلیمتر}
^{وزن: ۵۳ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: فردریک ورنون}

^{سن‌لوئیس ۱۹۰۴}

بر يک سوي اين مدال‌ها ،نقش ورزشکاری با تاجی از زیتون به نشان افتخار. بر روی دیگر نیز نقش "نایک"، الهه پیروزی.

^{ضخامت: ۳.۵ میلیمتر}
^{قطر: ۳۷.۸ میلیمتر}
^{وزن: ۲۱ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: طراحان دیِگه و کلاست}

^{لندن ۱۹۰۸}

"برترام مک‌کنال"، مجسمه‌ساز استرالیایی که طراح سکه‌ها و تمبرهای " جرج پنجم" بود دو زن را به تصویر کشیده بود که تاجی از زیتون را بر سر يک ورزشکار می‌گذاشتند.

^{ضخامت: ۴.۴ ملیمتر}
^{قطر: ۳۳ میلیمتر}
^{وزن: ۲۱ گرم}
^{تعداد: ۲۵۰}
^{طراح: برترام مک‌کنال}

^{استکهلم ۱۹۱۲}

مدال‌های المپيک استکهلم شامل تصویری از یک جارچی که آغاز بازی‌ها را اعلام می‌کرد و نیم‌تنه‌ای از قهرمان ژیمناستیک سوئد.

^{ضخامت: ۱.۵ میلیمتر}
^{قطر: ۳۳.۴ میلیمتر}
^{وزن: ۲۴ گرم}
^{تعداد: ۹۰}
^{طراح: برترام مک‌کنال و اریک لیندبرگ}

^{آنتورپ ۱۹۲۰}

نقش پشت مدال هاي اين دوره سرباز اساطیر رومی، "سیلویوس بارابو" بود. قهرمانی که غولی باج‌گیر به نام "درون آنتیگون" را به رودخانه "اشلت" در "آنتورپ" افکند.

^{ضخامت: ۴.۴ ملیمتر}
^{قطر: ۵۹ میلیمتر}
^{وزن: ۷۹ گرم}
^{تعداد: ۴۵۰}
^{طراح: ژوسو دوپون}

^{پاریس ۱۹۲۴}

در مدال اين دوره از المپيک، قهرمانی به تصویر کشیده شده بود که رقیبش را برای برخاستن یاری می‌داد. طرح پشتی شامل وسایل ورزشی و چنگ بود، اشاره‌ای به المپیاد فرهنگی.

^{ضخامت: ۴.۸ میلیمتر}
^{قطر: ۵۵ میلیمتر}
^{وزن: ۷۹ گرم}
^{تعداد: ۳۰۴}
^{طراح: آندره ریوو}

^{آمستردام ۱۹۲۸}

نقش روي مدال الهه پیروزی، "نایک" بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
^{"فلورنتین" مجسمه‌ساز و "جوزپه کاسیولی" نقاش در مسابقه کمیته
بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح
اصلی یکسان باقی ماند.}

^{ضخامت: ۳ میلیمتر}
^{قطر: ۵۵ میلیمتر}
^{وزن: ۶۶ گرم}
^{تعداد: ۲۵۴ گرم}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{لس‌آنجلس ۱۹۳۲}

^{تصوير مدال هاي اين دوره هم همانند دوره قبل بود.}

^{ضخامت: ۵.۷ میلیمتر}
^{قطر: ۵۵.۳ میلیمتر}
^{وزن: ۹۶ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{برلین ۱۹۳۶}

^{در المپيک برلين هم از تصاوير مدال هاي دو دوره قبل استفاده شده بود.}

^{ضخامت: ۵.۷ میلیمتر}
^{قطر: ۵۵ میلیمتر}
^{وزن: ۷۱ گرم}
^{تعداد: ۳۲۰}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{لندن ۱۹۴۸}

^{نقش مدال هاي لندن 1948 هم مانند سه دوره قبل بود.}

^{ضخامت: ۵.۱ میلیمتر}
^{قطر: ۵۱.۴ میلیمتر}
^{وزن: ۶۰ گرم}
^{تعداد: ۳۰۰}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{هلسینکی ۱۹۵۲}

^{مدال هاي المپيک هلسينکي هم مانند چهار دوره قبل بود.}

^{ضخامت: ۴.۸ میلیمتر}
^{قطر: ۵۱.۴ میلیمتر}
^{وزن: ۴۶.۵ گرم}
^{تعداد: ۳۲۰}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{ملبورن ۱۹۵۶}

^{در اين دوره از بازي هاي المپيک کماکان از يک تصوير در مدال ها استفاده شد.}

^{ضخامت: ۴.۸ میلیمتر}
^{قطر: ۵۱.۴ میلیمتر}
^{وزن: ۶۸ گرم}
^{تعداد: ۲۸۰}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{رم ۱۹۶۰}

در بازي هاي المپيک رم جای طرح پشت و روي مدال ها با هم عوض شدند و مدال‌ها از زنجیر برگ زیتون برنزی آویخته شدند.

^{ضخامت: ۶.۵ میلیمتر}
^{قطر: ۶۸ میلیمتر}
^{وزن: ۲۱۱ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{توکیو ۱۹۶۴}

^{بازهم تکرار نقش مدال هاي قبل.}

^{ضخامت: ۷.۵ میلیمتر}
^{قطر: ۶۰ میلیمتر}
^{وزن: ۶۲ گرم}
^{تعداد: ۳۱۴}
^{طراح: جوزپه کاسیولی و توشیکاکا کوشیبا}

^{مکزیکو سیتی ۱۹۶۸}

^{در المپيک مکزيکو سيتي هم از نقش مدال هاي دوره‌هاي قبل استفاده شد.}

^{ضخامت: ۶ میلیمتر}
^{قطر: ۶۰ میلیمتر}
^{وزن: ۱۳۰ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{مونیخ ۱۹۷۲}

برای اولین بار در طول ۴۴ سال، برگزارکنندگان المپیک مونیخ رویه جاری درباره نقش پشت مدال را شکستند و "گرهارد مارکس" از مدرسه طراحی "باوهاس" دوقلوهای اساطیری "لدا" یعنی "پولوکس" و "کاستور" را که از دو پدر متفاوت، "زئوس" و شاه "اسپارت" بودند، بر مدال‌ها تصویر کرد.

^{ضخامت: ۶.۵ میلیمتر}
^{قطر: ۶۶ میلیمتر}
^{وزن: ۱۰۲ گرم}
^{تعداد: ۳۶۴}
^{طراح: گرهارد مارکس}

^{مونترال ۱۹۷۶}

بدعت در طراحي مدال ها اين بار در پشت مدال با طرح تاج ساده زیتون و نشانی از شهر میزبان المپیک ادامه یافت.

^{ضخامت: ۵.۸ میلیمتر}
^{قطر: ۶۰ میلیمتر}
^{وزن: ۱۵۴ گرم}
^{تعداد: ۴۲۰}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{مسکو ۱۹۸۰}

ایده نمایش نشان شهر میزبان در پشت مدال ادامه یافت و آن بر طرحی از یک استادیوم، مشعل المپیک و آتش‌دان نقش بست.

^{ضخامت: ۶.۸ میلیمتر}
^{قطر: ۶۰ میلیمتر}
^{وزن: ۱۲۵ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: جوزپه کاسیولی و ایلیا پوستول}

^{لس‌آنجلس ۱۹۸۴}

نقش مدال‌ها به طراحی "کاسیولی" بازگشت و تصویرگر آمریکایی "دوگالد استرمر" بر روی آن‌ها کار کرد.

^{ضخامت: ۷.۹ میلیمتر}
^{قطر: ۶۰ میلیمتر}
^{وزن: ۱۴۱ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{سئول ۱۹۸۸}

مدال هاي المپيک سئول طرحی باز هم مدرنیستی، شامل فاخته‌ای با شاخه زیتون و نشان المپیک کره- یک "تاوگوک" (دایره وحدت وجودی) شبیه نشان پرچم کره جنوبی.

^{ضخامت: ۷ میلیمتر}
^{قطر: ۶۰ میلیمتر}
^{وزن: ۱۵۲ گرم}
^{تعداد: ۵۲۵}
^{طراح: جوزپه کاسیولی}

^{طرحی باز هم مدرنیستی، شامل فاخته‌ای با شاخه زیتون و نشان المپیک کره- یک «تاوگوک» (دایره وحدت وجودی) شبیه نشان پرچم کره جنوبی.}

^{بارسلون ‍۱۹۹۲}

مشهورترین مجسمه‌ساز در قید حیات اسپانیا، "خاویر کوربه‌رو"، نقشی از نایک، الهه پیروزی، را در دوران جدید تصویر کرد و نشان المپیک بارسلون را نیز در پشت نهاد؛ سری آبی به تمثیل از دریای مدیترانه، بازوانی زردی گشوده به رنگ خورشید و پاهای قرمزی جست‌وخیزکنان‍

^{ضخامت: ۹.۸ میلیمتر}
^{قطر: ۷۰ میلیمتر}
^{وزن: ۲۳۱ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: خاویر کوربه‌رو}

^{آتلانتا ۱۹۹۶}

بازگشت به طرحی سنتی از "نایک". در پشت مدال به یادبود سال سده المپیک دوران جدید، نشان آتلانتا، مشعل المپیک، مجموعه‌‌ای از ستارگان و طرحی از شاخه زیتون نقش بسته بود.

^{ضخامت: ۵ میلیمتر}
^{قطر: ۷۰ میلیمتر}
^{وزن: ۱۸۱ گرم}
^{تعداد: ۶۳۷}
^{طراح: طراحان مالکوم گرر}

^{سیدنی ۲۰۰}

این طرح جنجال‌برانگیز شد، چرا که منتقدان می‌گفتند به جای استادیومی یونانی کولوسئومی رومی را نشان می‌دهد. "ووژه پیترانیک"، طراح سکه استرالیایی، نمایی از اپرای سیدنی و مشعل المپیک را در پشت مدال‌ها نهاد.

^{ضخامت: ۵ میلیمتر}
^{قطر: ۶۸ میلیمتر}
^{وزن: ۱۸۰ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: ووژه پیترانیک}

^{آتن ۲۰۰۴}

یونانیان یونانی عمل کردند. تصویر تازه‌ای از نایک که بر فراز استادیوم "پان‌آتنیک" ۱۸۹۶ پرواز می‌کرد تا به قوی‌ترین، سریع‌ترین و بلندترین پیروزی عطا کند. حروف کلاسیک یونانی نیز قصیده المپیک را زیر نشان آتن بیان می‌نمودند.

^{ضخامت: ۵ میلیمتر}
^{قطر: ۶۰ میلیمتر}
^{وزن: ۱۳۵ گرم}
^{تعداد: ۱۱۳۰}
^{طراح: النا ووتسی}

^{پکن ۲۰۰۸}

الهه یونانی و استادیوم روی مدال ماندند و پشت مدال نیز با یشم چینی جواهرنشان شده بود.

^{ضخامت: ۶ میلیمتر}
^{قطر: ۷۰ میلیمتر}
^{وزن: ۲۰۰ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: ژیائو یونگ}

^{لندن ۲۰۱۲}

بزرگترین مدال بازی‌های تابستانی تا به امروز. "دیوید واتکینز" می‌گوید نمادهای کلیدی پشت و روی مدال، "نایک"، الهه پیروزی و "رود تیمز" را گرد هم آورده‌اند. پشت مدال شامل نشان بازی‌ها است تا شهر جدید را به سان جواهری در حال رشد بنماید. این نشان روی چوب هایی قرار گرفته که به شکل شعاع های نورند و نمادی برای انعکاس و تابیدن انرژی ورزشکاران و همچنین نمادی از اتحاد هستند. رودخانه تیمز مانند یک روبان در میانه جاری است. زمینه کاسه‌مانند با مربعی در میان دایره که مکان را القا می‌کند، یادآور آمفی‌تئاترهای دوران باستان است. رشته و ماده ورزشی در کناره هر مدال مربوطه کنده‌کاری شده‌اند. همه این مدال‌ها در ضرابخانه سلطنتی در لانتریزانت در شمال ولز ضرب شده‌اند.

^{ضخامت: ۷ میلیمتر}
^{قطر: ۸۵ میلیمتر}
^{وزن: ۴۰۰ گرم}
^{تعداد: -}
^{طراح: دیوید واتکینز}

برچسب ها: olympics ، المپیک ، مدال ، london

سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

نقش رنگارنگ مدال‌هاي المپيک از ابتدا تا لندن

آتن ۱۸۹۶

پاریس ۱۹۰۰

سن‌لوئیس ۱۹۰۴

لندن ۱۹۰۸

استکهلم ۱۹۱۲

آنتورپ ۱۹۲۰

پاریس ۱۹۲۴

آمستردام ۱۹۲۸

لس‌آنجلس ۱۹۳۲

برلین ۱۹۳۶

لندن ۱۹۴۸

هلسینکی ۱۹۵۲

ملبورن ۱۹۵۶

رم ۱۹۶۰

توکیو ۱۹۶۴

مکزیکو سیتی ۱۹۶۸

مونیخ ۱۹۷۲

مونترال ۱۹۷۶

مسکو ۱۹۸۰

لس‌آنجلس ۱۹۸۴

سئول ۱۹۸۸

بارسلون ‍۱۹۹۲

آتلانتا ۱۹۹۶

سیدنی ۲۰۰

آتن ۲۰۰۴

پکن ۲۰۰۸

لندن ۲۰۱۲