روزهای بندگی همنشین خانه ها شده و زلالی روح را بر رخ می نگارد. زمان بر لغات محدود است وتلاوت آیات قرآن را بر زبان آغشته به گناه، روان می سازد.
درس مردانگی، عبرت و بخشندگی را افطار سفره ماه خدا کردیم وجان تشنه به ایمان راستین را سیرا باشد.
دستان لرزان، رنگ های رو به سفیدی چهره و ناتوان در پیشگاه معبود توبه ای ماندگار است که رسم بندگی را به جا می آورد.
در ماه لطف و کرم، بخشش و عطوفت خدا، جای بندگی کج روان راه درست، خالی است مسیر هفت آسمان بربال فرشتگان باز است و مقدم میهمانان خدا را گلباران می کنند.
جامع بندگی برتن، ذکر توبه بر لبان و نامه اعمال سیاه بر دست، کسی را می طلبد که به الهی العفوهایمان گوش می دهد و چشم عیب پوشی بر اعمال ما دبرد.
اینک در آستان رمضان سر تسلیم فرود می آوریم و شرمسار از گناه های ریز و درشت بخشندگی را به فرد بی وفایی هایمان می گیریم.
اذان بر گلدسته های گنبد خانه ای خدایی به گوش می رسد و دل را راهی نیایش های بی امان می کند.
سفره ای از لطف، عفو، بخشندگی و توبه گسترانیده شد و میزان قدم های ناچیز مخلوق شد.
بوی نیایش هوس بهشتی خدایی دارد. آدم ها در تکاپوی آمرزش سجده می کنند و اشک ها را به پاس بی وفایی به مخلوقش نثار می کند.
ماه خدا را بندگی کنی تا آمرزش در جان گناهکارت جامعه ای از رستگاری شود./ف
گزارش از مرضیه فرزعلیان