میشنوی..!؟ نوای اُدعُونی را... رمضان نزدیکـ است. خودت را مهیا کرده ای رفیق!؟ میخواهی به میهمانی بزرگی بروی... !!! لباست را عوض کن و معطر شو... مویی شانه بزن...
چند ساعتی است به این فکر میکنم که چه بنویسم تا کاری کرده باشم مفید... به گذشته سری زدم و رسیدم به مطلب خودم با عنوان دو قدم مانده تا عاشقی ... یاد این جمله ها: ثانیه ها دلتنگ شده اند ، گویی خبری در راه است .... دو قدم مانده تا سحر ، تا عاشقی ...
در کوچه پس کوچه های افکار پریشانم قدم میزنم... امسال چه بنویسم... قلمم را سر کرده ام تا زیباتر بنویسد.. اندیشه ام را وضو داده ام تا مطمئن تر بنویسد... راستی با صفحه کلیدم چه کنم؟؟
رجــب، آمد و رفت. گفتند ماه خداست.... خدایا قدرت را ندانستم و گذشتم... آری... گذشت...
شعبان هم، آمد و دارد می رود. گفتند ماه پیامبر خداست... خدایا، معرفتم افزون نگشت... اما گذشت...
رمضان در راه است. می‌گویند ماه امّت رسول خداست.... وای خدای من... یعنی ماه من و دوستان من...
می خواهم در این واپسین روز های شعبان و شاید یکی دو روز آن طرف تر از رمضان، هر کسی با خودش و خدای خودش عهدی بسته و تا آخرین نفس سر آن عهد بماند... ای دوست گر عهد بستی با خون خود امضا کن...
همه ی ما نقاط ضعفی داریم و دوست داریم ویژگی های خاصی را داشته باشیم... امروز زمان آن است تا آن نقطه ضعف را حذف و یک ویژگی مثبت را در خود زنده کنیم.. برای اینکه دیگران هم از تصمیم من و تو استفاده کنند اینجا می نویسیم... درج نام هم الزامی نیست... اما نوشتن به زبان دل الزامی است...
چه چیز را از درون و برون ترک می گویی؟
و چه چیز را با تمام وجود لبیک می گویی؟
دلت را خانه ی ما کن، مصفا کردنش با من/ به من درد دل افشا کن، مداوا کردنش با من
اگر گم کرده ای ای دل، کلید استجابت را/ بیا یک لحظه با ما باش، پیدا کردنش با من
بیفشان قطره ی اشکی که من هستم خریدارش/ بیاور قطره ای اخلاص، دریا کردنش با من
اگر درها برویت بسته شد، دل بر مکَن، بازا/ در این خانه دقُّ الباب کن، وا کردنش با من
به من گو حاجت خود را، اجابت میکنم آنی/ طلب کن آنچه میخواهی، مهیا کردنش با من
بیا قبل از وقوع مرگـ روشن کن حسابت را/ بیاور نیکـ و بد را، جمع و منها کردنش با من
چو خوردی روزیِ امروز ما را، شکر نعمت کن/ غم فردا مخور، تعیین فردا کردنش با من
به قرآن آیه ی رحمت، فراوان است ای انسان/ بخوان این آیه را، تفسیر و معنا کردنش با من
اگر عمری گنه کردی، مشو نومید از رحمت/ تو نام توبه را بنویس، امضا کردنش با من