بسیاری از دانش آموزان اوقات فراغت به ویژه تعطیلات تابستان را دوره استراحت مطلق خود می دانند و تنها به دنبال استراحت در این دوران هستند.
همچنین از طرفی پرکردن اوقات فراغت دانش آموز در فصل تابستان گاه می تواند حتی به یک معضل برای والدین تبدیل بشه چرا که والدینی که 9ماه فرزندانشان اکثر طول روز را در مدرسه سپری می کردند حالا باید در منزل باشند و از آن جایی که در این دوره بسیاری از والدین شاغل هستند خوب گاهی می تونه حتی به مشکل هم تبدیل شود.
گرچه که بسیاری از اوقات فراغت خودشان به خوب استفاده می کنند اما همیشه چنین اتفاق رخ نمی دهد و به خصوص در بسیاری از شهرهای بزرگ مشکل پرکردن اوقات فراغت بیشتر به چشم می آید.
دیر وقت خوابیدن، ساعت ها با دوستان در پارک گذراندن، بازی های رایانه ای و کافی نت ها و کمی گشت و گذار در سایت های مختلف و تلفن صحبت کردن و ... شاید بیشترین و رایج ترین نحوه گذراندن اوقات فراغت دانش آموزان ما در شهرهای بزرگ باشد.
این که بسیاری از مواقع نداشتن برنامه مناسب برای دانش آموزان در طول تابستان و تعطیلات می تواند موجب بزهکاری هم بشود مسئله ايست که خود اهمیت برنامه های اوقات فراغت رو بیشتر از هر کسی برای مسئولین و والدین گوشزد می کند.
مهمترین نهادهایی که می توانیم به آن ها در کم کاری برنامه های اوقات فراغت خرده بگیریم وزارت آموزش و پرورش و وزارت ورزش و جوانان است.
هر دوی این وزارت خانه ها با اسم خودشان کلی حرف رو با برنامه ریزی های مختلف و ... به ذهن می آورند.
آموزش و پرورش که شاید پرورش آن قسمت اعظم از ارتباط با اوقات فراغت باشد انصافاً در پرکردن تابستان و برنامه های تابستان دانش آموزان خوب عمل نکرده چرا که نهایت برنامه ها و اردوهای این وزارتخانه خلاصه می شود در اردوههای 3 روزه آن هم تنها برای دانش آموزان ممتاز و طراز اول ...
بگذریم از این که این دانش آموزان تنها یک قسمت کوچک ازجامعه دانش آموزان مدارس ما را تشکیل می دهد و ... ما باقی اوقات فراغت خود را چگونه می گذرانند خدا داند!
البته ناگفته نماند که در شهر ما هستند خانواده های مرفعی که تنها منتظر تعطیلات و تابستان و اوقات فراغت برای فرزندانشان هستند و به محض تعطیل شدن مدارس با مسافرت های مختلف کلاس های خصوصی و ... جور با جور اوقات فرزندانشان را به بهترین نحو پر می کنند و یک عده ی کثیری هم که خوب از پس هزینه های سرسام آور کلاس ها بر نمی آيند و ترجیح می دهند فرزندانشان بیشتر وقت خود را پای همان بازی های رایانه های یا شاید هم تو پارک و کنار آدمهای جورو باجور بگذرانند.
از آموزش و پرورش که بگذریم انصافاً کم کاری وزارت ورزش که مثلاً برای جوان ها هم هست بیشتر است، وزارتی که خودش را وقف ورزش کرده از جوان ها تنها نامی با خود یدک می کشد.
بودجه چندین برابری ورزش در کنار جوانان شاید اول به چشم نیايد اما وقتی حرف از مسئله ای مثل اوقات فراغت هست خوب شاید این مسئله بیشتر خودش را نشان بدهد.
اوقات فراغت در واقع دوره تربیت غیر رسمی برای دانش آموزان است که تربیت غیر رسمی حتی بیش از تربیت رسمی می تواند در تغییر رفتار باشد پس اگر برنامه های آموزش مناسبی از سوی نهادهای مسئول برای دانش آموزان تدارک دیده نشد قطعاً جوانان و دانش آموزان از سر بیکاری به رفتارهایی نابهنجار روی می آورند./ل
گزارش: محبوبه مرادی