سياستهاي دوگانه ترکيه در قبال سوريه و بحرين

به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ،روزنامه السفير  در مقاله اي به قلم محمد نورالدين نوشت، موضوع سوريه، همه را در ترکيه به خود مشغول کرده است. براي توصيف  سياست ترکيه در برابر سوريه، همگان واژه تنگنا را به کار مي‌برند. انتقاد از آنکارا، فقط به بعد سياسي،‌ عملکرد ترکيه در برابر سوريه، محدود نمي‌شود بلکه نزديک است که اين انتقاد بعد مذهبي نيز به خود بگيرد. يک مخالف ترکيه معتقد است که حزب عدالت و توسعه، سياست هاي خود را در منطقه به صورت کلي بر اساس ايدئولوژي مذهبي پيش مي‌برد. حزب عدالت و توسعه اگر وارد تنش با يک کشور شيعي مي‌شود، در برابر اوضاع شيعيان عربستان و بحرين، سکوت مي‌کند و اين نمونه اي از دوگانه بودن معيارهاي ترکيه و مذهبي بودن آنهاست. به گفته مخالفان ترکيه، گرايش هاي سني بر سياست هاي خاورميانه اي ترکيه تاثير دارد.
در مقابل، هرچند موافقان دولت ترکيه، بعد مذهبي را در سياست خارجي ترکيه تکذيب نمي‌کند، اما مي‌گويد تفسير سياست خارجي اين کشور بر اساس مذهبي، ناقص است. به گفته آنان، حزب عدالت و توسعه، طي ده سال گذشته روابط خوبي با ايران و سوريه داشته است، اما بهار عربي را يک فرصت خوب ديد و تصميم گرفت از آن استفاده کند و اگر بگوييم سياست هاي خود را بر اساس مذهب، پيش مي برد، ساده لوحانه است. اما حمايت از اخوان المسلمين در کشورهاي عربي، خارج از گرايش هاي ايدئولوژيک حزب عدالت و توسعه، قابل درک نيست.  
در ادامه آمده است: يک پژوهشگر جوان که در کارگاه کاري سياست خارجي آنکارا در دانشگاه درياي سياه در ترکيه، شرکت کرده بود، درباره ارتباط حزب عدالت و توسعه با گرايش هاي مذهبي گفت: آنکارا در سياست هاي خارجي خود، در پي اجراي طرح عثماني جديد است. احمد داود اوغلو، وزير امور خارجه ترکيه بارها با حضور مترجم در ديدار با مقامات بوسنيايي مخالفت کرده و اين بهانه را آورده است که ملت هاي ما يکي هستند و يک فرهنگ واحد دارند. اينگونه صحبت ها فقط تلاشي براي احياي عثماني جديد است که نامي لطيف براي گرايش هاي مذهبي به شمار مي‌رود.
مسئله سوال برانگيز اين است مقامات ترکيه وقتي صحبت از سوريه مي‌شود مي‌گويند بدون ترديد بشار اسد بايد برود و حتي براي رفتن وي زمان تعيين مي‌کنند و مي‌گويند حتي اگر جنگ متوقف شود، سوريه رنگ ثبات نخواهد ديد؛ چرا که بايد ساختارها تغيير کند و اين تغيير، شرط اصلي پذيرش خواسته هاي مشروع مردم است، اما زماني که صحبت از خواسته هاي مشروع مردم بحرين مي‌شود، مقامات ترکيه با تشبيه کردن اوضاع بحرين با اوضاع سوريه مخالفت مي‌کنند و مي ‌گويند پادشاه بحرين به صورت تدريجي به خواسته هاي ارائه شده پاسخ خواهد داد و اين مسئله به وقت نياز دارد.  
در پايان آمده است: همگان بر اين مسئله توافق دارند که ترکيه در خصوص سياست هاي خود در برابر ترکيه در تنگنا به سرمي‌برد و سخنان آنها ياوه گويي است.