به گزارش
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، پخش تصاوير خشن خبري، تصادفات، سوانح و بلاياي طبيعي مي تواند اين ترس را در وجود بسياري از کودکان نهادينه کند و آن ها را به اين باور برساند که دنيا جاي امني نيست.صحبت کردن با بچه ها درباره وقايع ناگوار و اخبار ناراحت کننده دشوار است. اما مي توان با شيوه صحيح، اطلاعاتي را به آن ها ارائه کرد.
به نوشته «health »اولين مشکل اين جاست که اخبار بر خلاف فيلم و مجموعه هاي تلويزيوني واقعي است اما بچه ها بسته به سن و سال و بلوغ خود ممکن است نتوانند مرز بين واقعيت و تخيل را تشخيص دهند.
کودکان تا سن ۷يا۸ سالگي هر آن چه را در تلويزيون تماشا مي کنند واقعي فرض مي کنند. بعضي از آن ها از آن امري مي سازند که مي تواند برايشان اتفاق بيفتد. به عنوان مثال به هنگام تماشاي انفجار يک اتوبوس يا قطار از خود مي پرسند: «ممکن است اين اتفاق براي من هم بيفتد؟» تماشاي تصاوير زلزله، آتشفشان و خرابي هاي ناشي از آن هم همين تصوير را در ذهن آن ها مي سازد.
کودکي که شاهد تخريب يک خانه از سيل است ممکن است تمام شب فکر کند که آيا خانه او هم در برابر آن سيل ويرانگر نابود مي شد.تلويزيون با نفوذ چشمگير خود مي تواند بريده هايي از اتفاقاتي که در جهان رخ داده است به خانه هاي ما بياورد. متاسفانه تلويزيون با پخش تصاوير خشونت بار از جهان و آن چه در آن روي داده است، تصاوير ترسناکي از جهان در ذهن کودکان و نوجوانان به جا مي گذارد. تصاويري که تاثير آن سال هاي سال بر افراد باقي مي ماند.
گفت وگو کنيد- براي رفع نگراني کودکان از آن چه در اخبار ديده يا شنيده اند، والدين بايد آماده در ميان گذاشتن حقايق به کودک باشند اما فقط به اندازه اي که يک کودک به آن نياز دارد.
نکته کليدي اين است که بايد با کودک صادق بود تا احساس امنيت پيدا کند لازم نيست به سوالات وي با جزئيات پاسخ دهيد بلکه يک پاسخ درست، منطقي و صادقانه که احساس امنيت را به وي القا کند، کافي است.
درست است که نمي توان مانع وقوع يک سانحه طبيعي شد اما والدين مي توانند از کودک بخواهند ترس هايش را به زبان بياورد.از کودک يا نوجوان بخواهيد دقيقا بگويد از چه چيزي ترسيده و در تخيلاتش چه چيزهايي ديده است. نوجوانان احتمالا کمتر توضيحات سر راست والدين را مي پذيرند.
تفکر ترديد گونه آن ها به تازگي بارور و باعث مي شود نتوانند اضطراب ها و نگراني هاي احتمالي خود را از اخبار و رويدادها به نحو مطلوبي عرضه کنند. بنابراين اگر فکر مي کنيد، موضوعي او را نگران کرده است، کمک کنيد تا از آن صحبت کند. مي توانيد با اشتياق از او بخواهيد نظرش را بگويد و شما بدون قضاوت درباره درست يا نادرست بودن ديدگاهش فقط گوش کنيد.
وقتي چند بار همدلانه به حرف هاي او گوش کرديد به شما اعتماد مي کند و به صحبت هاي شما گوش خواهد کرد.نوجوانان درباره مسائلي مانند چرايي پخش برخي اخبار کنجکاوند. آيا پخش بعضي برنامه ها فقط به منظور جذب مخاطب انجام مي شود يا واقعا ارزشمند است. به اين ترتيب يک داستان خبري ترسناک مي تواند به يک بحث ارزشمند براي نوجوان تبديل شود.
راهکارها- نظارت و مراقبت بر محتواي آن چه از تلويزيون پخش مي شود و کودکان در معرض آن قرار مي گيرند، اولين گام است. به خاطر داشته باشيد که هميشه اخبار تلويزيون خشونت آميز نيست و تماشاي برنامه هاي عادي تلويزيون را براي آن هاممنوع نکنيد. به گزارش خراسان، مجلات خبري يا برنامه هاي ويژه کودکان و نوجوانان به مراتب مناسب تر است. درباره آن چه ديده يا شنيده اند با آن ها گفت وگو کنيد. سعي کنيد محور بحث را به خارج از خبر بکشانيد و دستاورد آن ها پس از شنيدن خبر را کشف کنيد.
برای مشاهده مجله شبانه
اینجا کلیک کنید