1816: در سال 1816 فردی آلمانی به نام "وندریز" فرمان را به "سله ریفر" اضافه نمود ولی كماكان با استفاده از حركت پاها بر روی زمین، حركت آن امكان‌پذیر بوده است (سرعت به 15 كیلومتر رسید)
در سال بعد دوچرخه كامل‌تری توسط "براون فون دریاس" از شهر كالسروهه ساخته شد، كه دارای یك زین كوچك بود. "دنیس جانسون" یكی از دوچرخه‌های فون دریاس را با خود به كشور انگلستان برد تا نمونه‌هایی از روی آن ساخته یا آن را تكمیل‌تر نماید. در این شرایط و در كنار این هدف، او اقدام به برگزاری كلاس‌های آموزشی برای استفاده از این وسیله نمود و مشتاقان زیادی برای فراگیری این فن به او مراجعه كردند. كم‌كم در كشور انگلستان دوچرخه و دوچرخه سواری به‌عنوان یك سرگرمی محبوب و متداول و جذاب رواج یافت.
مدتی بعد یك فرانسوی به نام "بارون‌ساوربرن" دوچرخه دیگری را طراحی كرده و ساخت. چرخ جلویی این دوچرخه، بسیار بزرگ و چرخ عقبی آن كوچك بود، این نوآوری، وسیله مذكور را برای دوچرخه سواران به صورت یك مهارت در آورد به نحوی كه بندبازان در سیرك از این وسیله به‌عنوان ابزاری تفریحی و سرگرم‌كننده برای مردم استفاده کردند.
در سال 1873برای اولین بار نخستین دوچرخه زنجیردار به بازار آمد. زنجیر این چرخ به طوقه عقب وصل می‌شد و با گردش آن توسط فشار پا، دوچرخه را به حركت در می‌آورد، اما هنوز لاستیك‌های آن توپر بودند. این دوچرخه هم اكنون در موزه میلان ایتالیا موجود است.
1888: شركت "دانلوپ" لاستیك‌های هوادار را به بازار عرضه نمود كه عمر آن در حدود 5000 كیلومتر اعلام شد. در پایان همین سال نیز یك گروهبان به نام "بلفاست" برای كمپانی دانلوپ، لاستیك‌های تویی و رویی را همانند لاستیك‌های امروزی ساخت. نمونه‌های لاستیك اولیه شركت دانلوپ هنوز هم در موزه "ادینبور" در شهر لندن در معرض دید همگان قرار دارد. /ق