به گزارش
سرويس علمي، پزشكي
باشگاه خبرنگاران؛ ماست نیز مانند بقیه هم گروه‌های خود منبع بسیار خوب کلسیم، فسفر،ویتامین‌های گروه B مانند ریبو فلاوین،اسید پانتوتنیک و روی است.جالب است بدانید که یک لیوان آن حدود 450 میلی‌گرم کلسیم و1/5 میلی گرم روی دارد.نسبت بین کلسیم و فسفر در ماست بسیار حایز اهمیت است، زیرا برای داشتن استخوان‌هایی سالم تنها مقدار کلسیم دریافتی مهم نیست، بلکه مقدار فسفر نیز اهمیت دارد.در واقع نسبت کلسیم به فسفر دریافتی از غذاها، در رسوب کلسیم دراستخوان ها موثر است.مناسب ترین نسبت میان این دو ریز مغذی مشابه ترکیب شیر مادر یااستخوان های بدن است،یعنی به ازای هر 1000 میلی گرم کلسیم دریافتی، 440 میلی گرم فسفر باید دریافت شود.چنین نسبتی تنها در لبنیات وجود دارد.کلسیم موجود در ماست،در حفظ سلامت سلول های روده‌ای نیز مفید است.مخصوصاً زنان به دلیل بارداری و شیردهی در دوران جوانی و نیز قطع تولید استروژن در دوران یائسگی ، بیشتر در معرض پوکی استخوان بوده و باید دقت کنند که روزانه 3 واحد لبنیات بخورند.
*اهمیت تولید کننده‌های اسیدلاکتیکماست یک ماده غذایی پروبیوتیک است،یعنی حاوی میکروب های زنده مفیدی است که ماست وارد لوله گوارش می شوند و با جایگزینی در روده‌ها،این اندام را از وجود باکتری های بیماری زا محافظت می کنند و به عمل تخمیر ادامه می دهند و با تولید اسید‌های چرب کوتاه زنجیره،به سلامت سلول های روده کمک می کنند.جالب است بدانید،مواد غذایی پروبیوتیک به افزایش سطح ایمنی بدن نیز کمک می کنند.مشاهده شده است،کودکانی که مادران شان در ماه های آخر بارداری،از مواد غذایی پروبیوتیک استفاده می کرده اند،کمتر به آلرژی های غذایی،اسهال و اگزما مبتلا می شوند.ماست به هضم و جذب غذا نیز کمک می کند،زیرا اسید لاکتیک موجود در آن به جذب بهتر کلسیم کمک می کند و محیط مناسب بیولوژیکی را برای بهبود جذب کلسیم و ویتامین ها فراهم می آورد.باکتری های زنده ی مفید در ماست،به تولید آنزیم لاکتاز نیز می پردازند،آنزیمی که برای هضم قند شیر ضروری است و بسیاری از افراد به دلیل کمبود ترشح این آنزیم در روده،دچار عدم تحمل نسبت به شیرمی شوند و با مصرف شیر دچار عوارضی مانند اسهال،نفخ و دل پیچه می گردند.مصرف مرتب ماست،از طریق تولید آنزیم توسط باکتری ها به کاهش این علایم در فرد کمک می کند،ضمن این که در ماست،لاکتوز به اسید لاکتیک تبدیل شده است و این افراد بدون نگرانی می توانند از آن استفاده کنند.
*پیشگیری از سرطانماست در کاهش احتمال بروز سرطان روده نیز موثر است.به این ترتیب که لاکتوباکتریاسه‌های موجود در آن،رشد باکتری های مفید در روده را تحریک کرده و باکتری های بیماری زا را که می توانند به سلول های روده آسیب برسانند،کاهش می دهند.از سوی دیگر این باکتری ها با متصل شدن به اسید‌های صفراوی،احتمال وارد شدن آسیب به سلول های روده را کم می کنند و از تبدیل نیترات و نیتریت موجود در غذا به ترکیبات نیتروزآمین که سرطان زا هستند، جلوگیری به عمل می آورند.کلسیم موجود در ماست نیز ضمن باند شدن با ترکیبات صفراوی،رشد سلول های طولی روده را کم می کند.طی برخی مطالعات دیده شده افرادی که روزانه بیش از 1200 میلی گرم کلسیم مصرف می کنند، 75 درصد احتمال ابتلای کمتری به سرطان روده داشته‌اند.
*ماست با طعم میوهدر کشورهای اروپایی از ماست در دسرهای مختلف نیز استفاده می شود.یکی از محصولاتی که به تازگی وارد بازار ایران نیز شده است،ماست میوه‌ای است.شما در منزل نیز می توانید ماست میوه‌ای را با افزودن میوه‌هایی مانند هلو،گلابی،موز تهیه کنید.فقط به خاطر داشته باشید که در تهیه ماست میوه‌ای بهتر است از میوه‌هایی با طعم ملایم استفاده شود.تهیه ی ماست میوه‌ای مخصوصا برای کودکان،روش بسیار مناسبی در تشویق آنان به مصرف لبنیات و میوه است و می تواند به عنوان میان وعده ای سالم جایگزین میان وعده‌های چرب و پُرکالری کودکان شود،ضمن این که همراهی ماست و میوه باعث می شود ویتامین های موجود در میوه،به کمک اسید لاکتیک موجود در ماست، بهتر جذب شوند. همچنین پکتین موجود در میوه‌جات با همراهی لاکتوباکتریاسه‌های موجود در ماست، به کاهش جذب کلسترول کمک می کند که در بزرگسالان حایز اهمیت است.به علاوه،ماست چون دارای پروتئین‌هایی است که هضم آن ها راحت است،می تواند با قطع شیر پس از شیرخوارگی،در رژیم غذایی کودک قرار گیرد.زمانی که کودکان دچار عفونت‌های روده‌ای و اسهال می شوند و تا مدت‌ها ممکن است نسبت به شیر عدم تحمل داشته باشند،ماست را در رژیم غذایی آنها در مقادیر بیشتر بگنجانید، زیرا طی حرارت دادن شیر در فرایند تولید ماست،پروتئین‌های آن به مولکول‌های ساده تر تغییر یافته و دارای هضم و جذب آسان تری خواهد بود.
و اما آب ماستگاهی ماست آب می اندازد.هرگز آب ماست را دور نریزید.آب ماست دارای کلسیم و ویتامین‌های گروه B بوده و در عین حال پروتئین کمی دارد و می تواند در شرایط محدودیت مصرف پروتئین،مانند بیماران کلیوی و یا در برخی مراحل نارسایی کبدی مورد استفاده قرار گیرد./ح