انجمن دفاع از قربانیان تروریسم با اتخاذ رویکردی فرهنگی، مقابله با زمینه های شکل گیری تروریسم را سرلوحه کار خویش قرار داده است بنا به این مهم ضروری می‌داند در آستانه خروج گروهک تروریستی منافقین از عراق نکات چندی را خدمتتان یادآور شود.
حل مسئله پادگان اشرف و خروج گروهک تروریستی منافقین از عراق، نیازمند اسکان مجدد آنها در کشورهای دیگر است و با توجه به اینکه هر کشوری اعطای پناهندگی و پذیرش افراد و گروه ها را منوط به شرایطی ساخته از اینرو توجه به ویژگي‌های درونی و نگاهی که نسبت به این گروهک وجود دارد، حائز اهمیت می‌باشد. مهمترین دغدغه کشورها در اعطای پناهندگی به اعضای این گروهک تروریستی مجموعه ویژگی‌هایی است که سالیان طولانی اعضای این گروهک را شکل داده است، امری که می‌تواند زنگ خطرهای بسیاری را در رابطه با حضور این گروهک تروریستی در کشورهایی که خواسته باشند پذیرای اعضای این گروهک باشند به صدا درآورد.
گروهک تروریستی منافقین بنابر گزارش‌های بین‌المللی و موسسات تحقیقی همچون موسسه تحقیقی رند و گزارش دیده‌بان حقوق بشر و مصاحبه با اعضای جدا شده از گروهک، با ویژگی شدیدا گروهکی شناخته می‌شود. نکته اینکه خواسته گروهک تروریستی منافقین، یعنی آن چیزی که سرکردگان این گروهک بر آن در بیانیه‌های متعدد و اقداماتشان، از جمله برای اسکان اعضا در مرز اردن تاکید موکد داشته‌اند عبارتست از اخذ پناهندگی گروهی که به منظور حفظ ساختار گروهکی حاکم بر این گروهک، طرح می‌شد.
این ویژگی‌های گروهکی با ساختار دموکراتیک کشورهای غربی در تعارضی آشکار قرار می‌گیرد. در واقع بنیان این گروهک تروریستی که در مانیفست و بیانیه‌ها و اقدامات آنها به کرار بر آن تاکید شده مبارزه‌ای ستیزه‌جویانه است امری که مبنای تدوین و طراحی تاکتیک‌های گروهک تروریستی منافقین قرار گرفته است.
از دیگر شاخصه‌های بارز این گروهک تروریستی بی‌اعتمادی مطلق به "دیگران" و مبارزه با هر آن‌کس که صد در صد با ما نیست، می‌باشد. این امر شامل همه افراد و گروهها می‌شود، در واقع سران گروهک تروریستی منافقین با تمرکز فعالیت‌های خود بر روی نظریه‌های توطئه و خدعه، امکان هر گونه تعامل و همزیستی با دنیای بیرون را بر روی خود و اعضایش مسدود ساخته است. در این راستا حتی ملل متحد نیز مصون نمانده و به کرار آماج حملات بیانیه‌ها و اطلاعیه های منافقین قرار گرفته است. ملل متحد که در حال انجام اقدامات لازم برای تسهیل خروج 3400 عضو این گروهک تروریستی از عراق است، بارها آماج حملات غضبناک بیانیه‌ای منافقین قرار گرفته است. ویژگی ایزوله بودن گروهک منافقین هم در ارتباط اعضا با یکدیگر و هم در ارتباط گروهک با جامعه و یا سایر گروههای اجتماعی، جاری و ساری است. این ویژگی گروهک تروریستی منافقین به عبارتی ناتوانی این گروهک تروریستی برای تعامل با سایر گروهها، هراس واقعی و ملموس کشورهایی است که درخواست پناهندگی از سوی این گروهک دریافت کرده اند، از این رو دغدغه جامعه پذیر کردن گروهی با چنین ساختاری متصلب هراسهای بسیاری را برای کشورهای دموکراتیک به بار می آورد.
بي شك يكي از تراژدي هاي گروهک تروریستی منافقین مربوط به زنان قربانی در این گروهک مي باشد، بر اساس گزارش دیده‌بان حقوق‌بشر در می 2005 زن‌ها در پادگان اشرف حتی از حقوق اولیه خویش همانند داشتن همسر و فرزند محروم هستند و عشق ورزیدن به هر چیزی به غیر از رهبران سازمان و اهداف تروریستی آنها گناه و مستوجب مجازات است. همین استحاله درونی باعث شده تا برخی از این زنان در سال 2003 در برخی از شهرهای اروپا دست به خودسوزی و خودكشي بزنند. بر اساس اعتراف جداشدگان این گروهک، برای از بین بردن حس زنانگی نزدیک به 150 زن به بهانه‌های مختلف و بدون اینکه خود بدانند جراحی شده و رحم آنها به صورت کامل از بدن آنها خارج شده است.
اشرف مکانی برای "آموزش مسلحانه و قهرآمیز" و پادگانی برای آموزش اعضاء ،
برنامه ریزی جهت حمله مسلحانه بوده است. تلاشهایی که از سوی رهبران این
فرقه( گروهک) برای حفظ پادگان اشرف صورت گرفته در راستای حفظ ساختار گروهک روریستی حاکم
بر اشرف قابل ارزیابی است.
منافقین آسیب دیده طلاق جمعی و جدایی از فرزندانشانند. اعضاي گروهک منافقین در یک ساختار فرقه ای تربیت یافته اند. ترغیب اعضا به عملیات انتحاری و خودسوزی به مثابه یک ارزش در منافقین تعریف و توصیه شده است.
منافقین، تشکیل خانواده را بزرگترین تهدید برای موجودیت گروهک مي‌داند. از اين رو ازدواج اعضای این گروهک تروریستی را ممنوع کرده و اعضاء را به طلاق اجباری وادار مي‌كند.
نگه داشتن اعضا در درون حصارهای ذهنی و اجتماعی، شستشوی مغزی، جدا كردن اعضا از هم از نظر جنسی، طلاق اجباری زوج‌ها و تحمیل تجرد کامل و حتی قطع ارتباط اعضا با دوستان و خانواده، جدا كردن آنها از اجتماع، نابود کردن قدرت ارزش‌گذاری افراد و نهایتا تحمیل خواسته‌های خود بر اعضاء از جمله مواردي است که در پادگان اشرف اتفاق مي‌افتد.
"افرادی ستیزه جو" با پوشش همیشگی یونیفورم ها، اعضایی که تخصصشان فرماندهی تانک و نفربر یا تخریب است. آموزش دیده‌های سرویس‌های امنیتی و اطلاعاتی حکومت دیکتاتور سابق عراق، با منافقین و خوی ناشی از گذراندن دورانی طولانی از زندگی قرارگاهی است که بسیاری از ویژگی ها را در آنها نهادینه ساخته است. گروهی که برای سالها کوله باری از مزدوری را علیه ملت خویش به دوش می کشد.
منافقین به عنوان کسانی که خودشان به کشتن هزاران تن از شهروندان بی گناه از ملیت‌های متفاوت اذعان دارند و دادخواست هایی فراوان از خانواده های قربانی جنایات اقدامات تروریستی این گروهک را در پشت سر خویش دارند مسئولیت ها و مشکلات بسیاری را برای کشورهایی که خواهان اعطای پناهندگی به این گروه باشند، به همراه دارد. با چنین ویژگی هایی رژیم بعث تنها دولتی بود که از بدو تاسیس فرقه مجاهدین خلق (گروهک تروریستی منافقین) تاکنون از این گروه رسما پشتیبانی کرده است. مجامع بین المللی در مواجه با مساله اشرف باید به این مهم توجه داشته باشند که تحت چه شرایطی از کشورها می خواهند تا درب های خود را به روی منافقین بگشایند؟
انتقال اعضای منافقین از پادگان اشرف به کشورهای اروپایی و آمریکایی بدون لحاظ کردن موارد ذکر شده به مثابه گسترش حوزه فعالیت برای اعضاء مغز شویی شده‌ایی است که یک عمر تحت آموزشهای این گروهک تروریستی رشد یافته اند: گذار از محدودیت های بیابانهای عراق و رسیدن به محیط باز اروپا و آمریکا، به معنای گسترش عرصه جولان برای اقدامات تروریستی و خرابکارانه این گروهک تروریستی است.
با این نگاه بيش از هر چيز بايد تلاش خود را به رهايي اعضاء از ساختار فرقه‌اي( گروهکی) حاكم بر این سازمان معطوف كنيم تا اعضا بيش از اين در مطامع و خواسته‌هاي قدرت‌طلبانه رهبران اين گروهک تروریستی مستحيل نشوند. در پایان امید آن را داریم که آگاهی از این حقایق گامی باشد برای پایان دادن به موارد گسترده نقض حقوق بشر در منافقین تا دیوارهای بلند آن فرو ریزد و اعضای این گروهک از ساختار فرقه‌ای که آنان را به بند کشیده رها شوند و به دنیای آزاد راه یابند./پ2