جعفر مهراد، سرپرست ISC در گفتگو با
خبرنگار صنفي، آموزشي
باشگاه خبرنگاران گفت: پیش از آغاز به کار نظام‌های رتبه‌بندی بین‌المللی در سال 2003 میلادی موقعیت دانشگاه‌های نخبه عمدتاً به شهرت و اعتبار این دانشگاه ها از نظر آموزش، پژوهش و فراگیری با کیفیت بالا بستگی داشت، پس با مطرح شدن یک چهارچوب مفهومی در قالب نظام های رتبه بندی که دارای سه مولفه تمرکز زیاد بر استعدادها، منابع فراوان برای ایجاد یک محیط یادگیری غنی و فراهم آوردن اسباب لازم برای پژوهش‌های پیشرفته و خصیصه‌های تشکیلاتی که از بصیرت استراتژیک نوآوری و انعطاف پذیری پشتیبانی نموده و مدیریت می‌شود.
مهراد تصریح کرد: در این مولفه‌ها یک راه میانی آسان برای نیل به تمرکز آموزشی و منابع مالی مورد نیاز برای ایستادن در جایگاه دانشگاه‌های تراز اول وجود ندارد چرا که ایجاد یک فرهنگ فضیلت و برتری در امر پژوهش نتیجه پیشرفت و ترقی چندین دهه یا حتی گاهی قرن است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا دانشگاه جوانی می‌تواند با سرعت در خور توجه جزو دانشگاه‌های تراز اول جهان باشد، گفت : این امکان وجود دارد البته برای رسیدن به این هدف افزایش بودجه این نوع دانشگاه های برگزیده همراه با خواست و تمایلات سیاسی ضرورت دارد و این چیزی است که از نظر تاریخی مدت‌ها پیش از این به وقوع پیوسته است.
* دانشگاه‌های سنگاپور و علوم فناوری پوهانگ از جمله دانشگاه‌هایی هستند که از این سه مولفه به درستی استفاده کردندمهراد در ادامه گفت: انتشار نخستین نتایج رتبه بندی شانگهای نشان داد که بسیاری از دانشگاه‌های اروپایی مانند بلونا و هایدلبرگ یا حتی سوربن که از تاریخی طولانی برخوردارند، علی‌رغم شهرت و اعتبار در گروه دانشگاه های تراز اول جهان قرار ندارند و دلیل این امر کافی نبودن بودجه، عدم تشکیلات مدرن و استعداد پژوهشی و سازمانی از جمله این دلیل است.
وی افزود: تجربه سال‌های اخیر در مورد کشورهای نوظهور علمی نشان می‌دهد که توسعه سریع در یکزمان نسبتاً کوتاه با تاکید بر سه مولفه کلیدی ساز و کارهای مناسب مالی، تشکیلات قوی و تمرکز بر استعدادها امکان پذیر است که می‌توان انستیتو های تکنولوژی هندوستان، دانشگاه‌های سنگاپور، دانشگاه علوم و فناوری هنگ کنگ و دانشگاه علوم و فناوری پوهانگ در کره جنوبی را از این موارد دانست./ح