سفري به قلب جماران

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران؛ از كوچه پس كوچه هاي باريك كه مي گذري چنين به نظر مي آيد كه انگار تمام اين محله را مي شناسي،انگار روزي در اين كوچه هاي تنگ و باريك با سراشيب هاي فراوان درختان توت و شكوفه هاي ياس كه عطرش فضا را پر كرده و براي لحظه اي آدم را مدهوش مي كند زندگي كرده اي و با خود مي گويي به راستي چيست اين عطر گل ياس،با فضاهاي معطر مانوس شده با كوچه هايش نفس زنان از سربالايي ها عبور مي كني،كمي جلوتر كه مي روي بوي عطر ياس برايت خاطره انگيزتر مي شود،اما اين بار شكوفه هاي ياس نيستند كه به مشامت مي رسند فضاي عطرآگين خفته و جاي گرفته در كوچه هاي نزديك محله است.

اين عطر ياس اين بار ناخودآگاه حال و هوايت را بيشتر تغيير مي دهد به اندازه اي كه كمي از مسير اصلي ات دور مي شودي،ناگهان متوجه عابري مي شوي كه به آنجا خيره شده به همان جايي كه در پي اش هستي به نگاه خيره اش خيره مي شوي و مي پرسي ببخشيد جماران همين جاست؟مي گويد بله همين جاست.
همين جايي كه سيل مشتاقان در فقدان عزيز از دست داده مان بيش از دو دهه است كه هر روز بيشتر مي شود،نگاهت را بر مي گرداني و مي بيني كه گروهي از روحانيون در نزديكي حسينيه جماران هستند و گروهي از شيعيان پاكستاني در حال اجازه خواستن براي وارد شدن به حسينيه هستند.
به دنبال آنها وارد حسينيه جماران مي شويم،همانجايي كه از در وروديش موكت هاي طوسي رنگي پهن كرده بودند تا راه رفتن از سراشيبي سهولت بيشتري پيدا كند در گوشه سمت چپ ورودي حسينيه جماران خوشنويسي هايي از هنرمندان خوشنويس مي بيني كه به اشعار حضرت امام خميني (ره) مزين شده است؛زيبايي اشعار و معاني آنها به قدري است كه ترجيح مي دهي به جاي ديدن مسير روبه رو با خواندن اشعار به مسير ادامه دهي.

پس از تمام شدن اشعار به سراشيبي تندي مي رسي به ناچار نگاهت را به روبرو مي اندازي و پرتره اي بزرگ از بزرگ مرد تاريخ رهبر انقلاب اسلامي حضرت امام خميني (ره) را مي بيني و چه به جاست اگر بگويي دريغا اي دريغا اي دريغا خدايي سايه اي رفت از سر ما....
ديگر به نزديكي حسينيه جماران رسيده اي،همانجايي كه روزي حضرت امام خميني (ره) در سيل مشتاقان و مريدانشان سخنراني مي فرمودند.

كمي بعد از حسينيه جماران در سمت چپ خانه ساده اي مي بيني با حياط و باغچه اي كوچك اما به اندازه ي يك دنيا آرامش مي بيني،بي اختيار اشك مي ريزي و اگر وجدان بيداري داشته باشي با خود مي گويي در اين خانه ساده رهبر يك امت زندگي مي كرده
از پله هاي حياط كه منتهي به ايوان مي شود بالا مي روي و از پشت شيشه ايوان جاي خالي حضرت امام خميني (ره) را مي بيني و در كنار صندلي كوچكي عكس در همان اتاق كوچك عكس يادگار حضرت امام خميني(ره) را مشاهده مي كني،حتماً به خاطر مي آوري اين اتاق كوچك همانجايي است كه رهبر فرزانه و بنيانگذار انقلاب اسلامي ايران مردان بي ادعايي چون شهيد رجايي و هيات دولتش،شهيد دكتر چمران،شهيد مرتضي آويني و... با ايشان ديدار داشتند.
ههه اين زيبايي ها و شوق پرواز را مي بيني و با افسوس از اعماق وجودت بيرون مي آيي و در بين اين دو مكان پر از نور و عرفان و آرامش تابلويي را مشاهده مي كني كه بر روي آن نوشته است نگارستان جماران،تاسيس سال 1372 از سوي مركز تنظيم و نشر آثار حضرت امام خميني (ره).