به گزارش سرويس سياست خارجي باشگاه خبرنگاران به نقل از ایران هسته ای- مذاکرات بغداد صبح روز چهارشنبه 3 خرداد 1391 (23 می 2012) در محل دارالضیافه نخست وزیری عراق آغاز شد. این در حالی بود که هیئت ایرانی دو شب قبل یعنی شامگاه دوشنبه اول خرداد 1391 وارد بغداد شده بود.
تیم ایرانی با یک پرواز مستقیم هواپیمایی جمهوری اسلامی به بغداد سفر کرد و در ابتدای ورود به بغداد مورد استقبال هوشیار زیباری وزیر خارجه این کشور قرار گرفت.
نخستین برنامه تیم ایرانی پس از ورود به بغداد، زیارت امام موسی کاظم (ع) و امام محمد تقی (ع) در کاظمین بود که به عنوان یک برنامه ثابت در تمام شب های حضور تیم در بغداد ادامه یافت.
در نخستین روز حضور هیئت ایرانی بغداد و در حالی که گرد و غباری بسیار شدید هوای این شهر را پوشانده بود، تیم ایرانی به ریاست دکتر سعید جلیلی نماینده رهبر معظم انقلاب اسلامی در شورای عالی امنیت ملی و مسئول مذاکرات با گروه 1+5 به دیدار نوری مالکی نخست وزیر این کشور رفت.
مالکی در این دیدار مجددا خوشنودی خود را از اینکه بغداد به پیشنهاد ایران میزبان این مذاکرات شده ابراز کرد و بر تلاش همه جانبه دولتش برای برگزاری هر چه بهتر این مذاکرات تاکید نمود.
پس از این دیدار هیئت ایرانی در محل مجلس اعلای اسلامی عراق با عمار حکیم و هیئتی از همراهانش به گفت وگو نشست.
حکیم که چهره های سیاسی مهمی مانند عادل عبدالمهدی معاون نخست وزیر عراق، موفق الربیعی مشاور سابق امنیت ملی این کشور و احمد چلبی چهره پرنفوذ پارلمان عراق را هم به این نشست دعوت کرده بود، طی سخنانی اظهار داشت که مایل است بغداد محلی برای حل و فصل مسئله هسته ای ایران میان این کشور و 1+5 باشد.
ربیعی، چلبی و عبدالمهدی هم در سخنانی گفتند که عقیده دارند سیاست غرب درباره تحت فشار قرا دادن ایران اشتباه بوده است.
برنامه بعدی تیم ایرانی حضور در ضیافت شام جلال طالبانی رییس جمهور عراق بود.
طالبانی در این دیدار که در فضایی بسیار صمیمی برگزار شد، از روابط بسیار دوستانه خود با مقام های ایرانی سخن گفت و ابراز امیدواری کرد مذاکرات بغداد موفق باشد.
صبح روز چهارشنبه زمانی بود که نخستین دیدار بین ایران و گروه 1+5 برگزار شد.
اعضای این گروه که شب قبل مستقیما از شیکاگو –محل برگزاری اجلاس ناتو- به اردن پرواز کرده و از آنجا به دلیل وجود گرد و غبار و تعطیلی فرودگاه بغداد به طور زمینی به بغداد آمده بودند، در نخستین جلسه با در پیش گفتن ادبیاتی که چندان هم غیر منتظره نبود، درخواست هایی غیر مبتنی بر توافقات نشست استانبول و مملو از اشتباهات محاسباتی را از ایران مطرح کردند.
نکته جالب این است که در حالی که در این نشست جز اظهارات شفاهی چیز دیگری وجود نداشت، مایکل مان سخنگوی کاترین اشتون در اثنای این نشست در جمع خبرنگاران در اظهار نظری عجیب ادعا کرد که 1+5 در این نشست بسته ای به ایران ارائه کرده است.
این در حالی است که در حقیقت مسئله به این شکل بود که ایران در این نشست یک بسته 5 محوری به 1+5 ارائه کرد و از آنها خواست یک پاسخ دقیق به محتوای آن ارائه کنند.
بلافاصله پس از این دیدار، دیدار دو جانبه دکتر جلیلی با کاترین اشتون برگزار شد و پس از این دیدار بود که به طور غیر منتظره ای بحث ارائه بسته به ایران از جانب 1+5 فروکش کرد، گویی اشتون به بخش رسانه ای تیم 1+5 دستور داده باشد به این بحث خاتمه بدهند!
مایکل مان پس از این دیدار دیگر در جمع خبرنگاران حاضر نشد.
صبح پنج شنبه ایران و 1+5 بری دومین بار با یکدیگر ملاقات کردند. این جلسه که شاید بتوان گفت یکی از صریح ترین جلسات میان ایران و این گروه در بغداد بود به این شکل پایان یافت که اشتون پس از مواجه شدن با نظرات قاطع ایران درخواست یک وقت تنفس کرد اما عملا این وقت تنفس تا غروب آن روز طول کشید.
به نظر می رسید مواضع قاطع ایران محاسبات راهبردی غرب را به هم ریخته و کشورهای عضو 1+5 را در وضعیت پیش بینی نشده ای قرار داده که نه دارای اجماع داخلی برای ارائه یک پاسخ واحد به ایران هستند و نه در زمان کم موجود قادر به کسب تکلیف از پایتخت های خود بوده اند.
در حالی که موضوع بسیار پیچیده شده بود، ماجائو شو و سرگی ریابکوف، سفرای چین و روسیه در 1+5 خواستار ملاقاتی مشترک با دکتر جلیلی شدند.
شنیده ها حکایت از آن دارد که لحن این دو کشور در ملاقات با جلیلی بسیار مسالمت جویانه بوده و صرفا خواهان آن شده اند که مذاکرات شکست نخورد اما متقابلا به آنها تاکید شده است که این موضوع امکان ندارد مگر اینکه گروه 1+5 دیدگاه های خود را به نفع آنچه ایران بر آن تاکید کرده بود تعدیل می کرد.
شامگاه پنج شنبه و پس از ساعت ها رایزنی درونی 1+5، بالاخره سومین نشست میان 7 کشور برگزار شد و در این نشست بود که گروه 1+5 با عقب نشینی آشکار از مواضع قبلی خود بالاخره دستور کارهای پیشنهادی ایران را پذیرفت و بی آنکه امتیازی دریافت کرده باشد با دور بعدی مذاکرات در مسکو موافقت کرد.
این موضوعی است که برای نخستین بار منجر به استفاده از واژه غنی سازی (enrichment) در بیانیه کاترین اشتون شد.