باشگاه خبرنگاران-ارديبهشت تئاتر ايران پله پنجم خود را طي كرد و در اين 1 ماه، از هنرمندان و پيشكسوتان هنر تئاتر به خصوص در استان‌هاي مختلف تجليل و تقدير بعمل آمد.
برگزاري اين جشن به دليل اين كه سالي يكبار يادي از هنرمندان و پيشكسوتان تئاتر در استان‌هاي مختلف مي‌كند، اقدام قابل تقديري است اما بيشترين تجليلي كه در اين جشن انجام مي‌شود از مديران ارشاد و انجمن‌هاي هنرنمايشي استان‌هاي مختلف است، درست است كه بسياري از اين مديرات كمك شاياني به ارتقاء وضعيت تئاتر در استان خودشان دارند، اما بيشترين تاثيرات تئاتري از سوي تك‌تك هنرمندان تئاتر بخصوص نسل جوان است، نسل جواني كه با پتانسيل بسيار بالا و انرژي فوق‌العاده مي‌توانند به خلق آثاري بكر و فاخر بپردازند و اغلب هر روز خسته از كارهاي روزانه، با عشق به تئاتر به سمت تمرين مي‌روند.
هيچ كدام از آن‌ها نمي‌دانند اين تمرين‌ها به كجا مي‌رسد و در نهايت چقدر ديده مي‌شود.
مهمترين نياز همه هنرمندان بخصوص هنرمندان شهرستاني، ديده‌شدن است و به طور حتم اين مسئله به آن‌ها احساس وظيفه بيشتري مي‌دهد و در پي آن در ارائه بهتر آثار مي‌كوشند. اما مسئله اين جاست كه اين جشن به نوعي تنها يك يادآوري سالانه است، تئاتر وقتي پا به خرداد مي‌گذاريم وارد مسير متفاوتي مي‌شود و چه سخت است دست و پنجه‌هاي تكراري و بيهوده و مستمر با معضلات آن./ي2
يادداشت از:شيوا حميدخاني.