به گزارش سرويس اقتصادي باشگاه خبرنگاران ،این دوربین که به دست استیو ساسون و همکارانش در شرکت کداک ساخته شد، در زمان خودش شاهکاری از فناوری دیجیتال به شمار می‌رفت. عدسی این دوربین همان عدسی دوربین فیلم‌برداری سوپر۸ بود که در آن روزگار متداول بود و حسگر دیجیتال آن، یک تراشه سی.سی.دی سیاه‌وسفید بود که تصاویر را با کیفیت ۱۰هزار پیکسل تهیه می‌کرد و مدارهای الکترونی، کدهای دیجیتالی آن را روی نوار کاست ذخیره می‌کردند. منبع نیروی این دوربین هم ۱۶ باتری نیکل‌کادمیوم بود. هرچند ثبت هر تصویر روی نوار ۲۳ ثانیه طول می‌کشید، اما سخت‌ترین کار، مشاهده تصاویر بود که به کمک ابزاری عجیب‌وغریب و متصل به نمایشگر تلویزیون انجام می‌شد.
این ابزار در آن روزگار بسیار پیشرفته‌تر از فناوری زمان خود بود و بیش از ۲ دهه طول کشید تا دوربین‌های دیجیتال روانه بازارهای جهانی شود.