به گزارش سرویس علمی، پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ اشتغال ذهنی این بیماران داشتن اندامى لاغر و باریك است. از این رو وزن زیادى را از دست مى دهند و همواره در این وحشت به سر مى برند كه مبادا دوباره وزن شان زیاد شود.
بیشتر مبتلایان وجود آنكه بسیار لاغرند خود را چاق مى دانند. ولى دانستن این نكته بسیار مهم است كه مسئله بیمار در بى اشتهایى عصبى، وزن و غذا نیست، بلكه این مشكلات عاطفى اند كه او از وزن و غذا براى مقابله با آنها استفاده مى‌كند.
*علائم هشداردهنده بى‌اشتهایى عصبی
گرسنگى كشیدن و كاهش وزن عمدى.
بیم از افزایش وزن.
امتناع از خوردن.
انكار گرسنگى.
جست و خیز و فعالیت جسمی دائمى.
رویش مو بیش از اندازه معمول بر روى بدن و صورت.
حساسیت به دماهاى پایین.
قاعدگى نامنظم یا عدم وجود قاعدگى.
ریزش موى فرق سر.
خود را چاق پنداشتن به رغم آنكه حقیقتاً فرد بسیار لاغر به شمار مى‌رود.
*تقاوت‌ها با پرخوری عصبی
بیماران دچار بى‌اشتهایى عصبی به خود گرسنگى مى‌دهند، از خوردن غذاهاى پركالرى خوددارى مى‌كنند و همواره در جست و خیز و ورزش‌اند. اما كسانى كه دچار پرخورى عصبی هستند غذاى زیادى مى‌خورند، ولى بلافاصله پس از آن كارى مى‌كنند كه آن را استفراغ كنند، یا با خوردن قرص هاى اسهال یا ادرار آور تلاش مى‌كنند، مانع اضافه وزن خویش شوند. بیماران دچار پرخورى به اندازه كسانى كه دچار بى‌اشتهایى هستند، وزن از دست نمى‌دهند.
*علت بی‌اشتهایی عصبی
دلیل این بیمارى چندان معلوم نیست. بیماران هنگامى كه لاغرند، احساس رضایت بیشترى مى كنند. این گونه افراد، بسیار كمال گرا هستند و دوست دارند همه چیز در زندگى شان در كامل‌ترین شكل خویش باشد.
اغلب در مدرسه دانش آموزان موفقى به شمار مى روند، در بسیارى از فعالیت هاى جمعى در مدرسه و خارج از آن شركت مى كنند و اگر چنانچه نمرات خوبى نیاورند یا به هر دلیلى چیزى در زندگى‌شان در حد عالى نباشد خود را سرزنش مى‌كنند.
*عوارض بی‌اشتهایی عصبی
دختران دچار بى‌اشتهایى عصبی، دچار قطع قاعدگى مى‌شوند، پوست‌شان خشك و موهاى سرشان بسیار نازك و شكننده مى شود، موهاى ظریفى در تمام سطح بدن شان رشد مى‌كند و همیشه احساس سرما و كسالت مى كنند،
اغلب اوقاتشان تلخ است. همواره در فكر غذا هستند و لذا به سختى مى توانند افكارشان را بر روى چیز دیگرى متمركز كنند.
این عقیده که افراد دچار بى اشتهایى احساس گرسنگى نمى‌كنند، درست نیست بلكه برعکس این بیماران دائماً در حالت گرسنگى به سر مى‌برند. و همین احساس گرسنگى دائمى است كه موجب مى‌شود آنها احساس كنند بر زندگى و جسم خویش كنترل و تسلط دارند.
این بیماران ممکن است در در معرض خطر مرگ ناشى کم‌خوری درازمدت قرار بگیرند.
*درمان بی‌اشتهایی عصبی
از درمان بى‌اشتهایى عصبى بسیار دشوار است، چرا که اغلب بیماران خود را غیرعادی نمی‌پندارند و فكر مى‌كنند زندگی‌شان روالی عادی دارد.
در مراحل آغازین بیمارى (مثلاً زمانى كه هنوز ۶ ماه از شروع آن نگذشته یا بیمار وزن زیادى را از دست نداده است) شاید بتوان با بسترى كردن بیمار در بیمارستان وى را درمان نمود.
اما اگر قرار باشد موفقیتى در این كار حاصل شود، باید بیمار خودش خواهان تغییر وضعیت موجود خویش باشد و دوستان و خانواده اش او را در این كار یارى كنند.
كسانى كه بى‌اشتهایى‌شان شدیدتر و پیشرفته‌تر است نیاز به بسترى شدن در بیمارستان و معمولاً در بخش خاص بیماران دچار بى‌اشتهایى و پرخورى عصبى دارند.
درمان عبارت است از تغییر عادات غذایى بیمار.
اغلب این بیماران تا یك سال یا بیشتر باید تحت نظر باشند تا بتوانند احساسات خود را كه باعث این مشكلات شده تغییر دهند.
این احساسات ممكن است مربوط به وزن، مشكلات خانوادگى یا مسائل مربوط به اعتماد به نفس بیمار باشند. گاهى لازم است با دادن داروهایى به منظور كاستن از شدت افسردگى بیمار، وى را در این كار كمك كنیم.
مهم ترین كمكى كه خانواده و دوستان فرد مبتلا به بى‌اشتهایى مى‌توانند به وى كنند ابراز علاقه و محبت به اوست.
اكثر این بیماران با بیمارى خویش كنار مى‌آیند. با وجود بیمارى احساس ایمنى و آسودگى مى كنند. بیشتر بیم شان افزایش وزن است، كه آن را دلیل بر از دست دادن كنترل برخویشتن تلقى مى‌كنند. آنها از نظر خودشان هیچ مشكلى ندارند. بیماران دچار بى‌اشتهایى عصبى حتى ممكن است براى آنكه چیزى نخورند به دست و پاى شما بیفتند!/ح