سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

از سوي مركز اسناد انقلاب اسلامي صورت مي گيرد؛

انتشار كتابي شامل آثاري از سيمين دانشور

موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی كتابي شامل آثاري از سيمين دانشور به زودي منتشر خواهد كرد.

 

به گزارش خبرنگار حوزه احزاب باشگاه خبرنگاران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی ، به زودی کتابی در حوزه نقد داستانهای ادبی منتشر خواهد کرد.

نویسنده این کتاب محمدرضا سرشار (رضا رهگذر) ، چند نمونه از داستانهای ایرانی و خارجی را مورد بررسی و نقد قرار داده است . در این مجموعه ، آثاری از نویسندگان بزرگی همچون "سیمین دانشور" و "لئون تولستوی" به چشم می خورد .

 

سرشار در این کتاب ، دو رمان «جزيرة سرگرداني» و «ساربان سرگردان» ، از آخرین نوشته های نویسنده فقید کشورمان "سیمین دانشور" را مورد تحلیل و نقد قرار داده است . گوشه هایی از زندگی نامه دانشور نیز ابتدای این نقد آمده است.

 

"جلوه هایی از ادبیات سیاسی" ، به قلم محمدرضا سرشار ، به زودی به همت موسسه فرهنگی هنری و انتشارات ،چاپ و به علاقه مندان حوزه نقد و ادبیات داستانی تقدیم خواهد شد .

 

 

بخشی از زندگی نامه سیمین دانشور که در این کتاب منتشر خواهد شد :

 

سيمين دانشور، در ارديبهشت ماه سال 1300، در شيراز چشم به جهان گشود.

وی تحصيلات ابتدايي و متوسطة‌ـ نظام قديم‌ـ را در دبستان و دبيرستان آمريکايي مهرآئين شيراز سپري کرد. در سال 1317، وارد دانشکدة ادبيات دانشگاه تهران شد؛ و در شبانه‌روزي آمريکايي، اقامت گزيد.

با درگذشت پدر در سال 1320، به عنوان معاون ادارة تبليغات خارجي، به همکاري با راديو پرداخت؛ و تا سال 1322 نيز، با مقاله‌نويسي براي رسانة مذکور، به اين همکاري ادامه داد.

در سال 1322 از کار در راديو کناره گرفت، و با نوشتن مقاله‌هايي با نام مستعار «شيرازيِ بي‌نام»، به همکاري با روزنامة دولتي «ايران» پرداخت. اين همکاري مطبوعاتي، سپس با نوشتن و ترجمة مقاله برای ديگر نشريات کشور، تا سال 1324، ادامه يافت.

در سال 1327، پس از انتشار مجموعه داستان «آتش خاموش» با جلال آل‌احمد (1302ـ1348) آشنا و نامزد شد؛ و دو سال و اندي بعد (در سال 1329) با وي ازدواج کرد. در همين سال نيز، به عنوان دبير ادبيات، به همکاري با هنرستان موسيقي پرداخت.

يک سال بعد، مدرک دکتري خود را در رشتة ادبيات، از دانشگاه تهران گرفت.

سپس با استفاده از بورس تحصيلي بنياد آمريکايي «فولبرايت» به آمريکا رفت، و به مدت ده ماه در کلاسهاي «زيبايي‌شناسي»، «داستان‌نويسي» و «تئاتر عروسکي» دوره‌هاي آزاد دانشگاه استنفورد کاليفرنيا، به تحصيل پرداخت.

در سال 1332، به ايران بازگشت و در هنرستان هنرهاي زيباي پسران و دختران، به تدريس مشغول شد.

دانشور از سال 1338 به عنوان دانشيار کلنل علينقلي وزيري، در رشتة باستان‌شناسي و تاريخ هنر در دانشگاه تهران، مشغول به کار شد؛ و به مدت بيست سال، در اين سمت، به کار ادامه داد.

در طي ساليان پيش از انقلاب، او چندي نيز به همکاري با مطبوعاتي همچون «نقش و نگار» (1334ـ به عنوان مدير)، «علم و زندگي» (به عنوان عضو هيأت دبيران) و «کيهان ماه» (به عنوان عضو هيأت دبيران) مشغول بود؛ و آثارش در روزنامه‌هايي همچون «مهرگان»، «کيهان» و «آيندگان»، به چاپ مي‌رسيد.

کل آثارِ داستانيِ تأليفيِ سيمين دانشور که در پيش از پيروزي انقلاب منتشر شدـ جز «آتش خاموش»ـ عبارت بودند از مجموعه داستان «شهري چون بهشت» (1340) و رمان «سووشون» (1348). که «سووشون» از استقبال خوبي برخوردار شد و به چاپهاي مکرر رسيد.

 

آثار ترجمه‌اي او در آن ساليان نيز، عبارت‌اند از «دشمنان» از آنتوان چخوف (1332)، «بئاتريس» از آرتور شنيتسلر (1332)، «رمز موفق زيستن» از ديل کارنگي (1332)، «داغ ننگ» از ناتانيل هاثورن (1333)، «کمدي انساني» از ويليام سارويان (1335)، «همراه آفتاب»، گردآوري هارولد کورلند (1337)، «باغ آلبالو» از آنتون چخوف (1347)، «بنال وطن» از آلن پيتون (1351). همچنين، اثر پژوهشي «چهل طوطي»، به اتفاق جلال آل‌احمد (1351).

دانشور، در سال 1348، شوهر خود، جلال آل‌احمد را از دست داد؛ و در سال 1358 به تقاضاي خودش، با رتبة دانشياري، از دانشگاه تهران بازنشسته شد.

 

در ساليان پس از پيروزي انقلاب، شاهد انتشار مجموعه داستانهاي «به کي سلام کنم» (1359) و «از پرنده‌هاي مهاجر بپرس» (1376)، همچنين مجلدهاي اول و دوم رمان سه مجلدي او، «جزيرة سرگرداني» (1372) و «ساربان سرگردان» (1380)، نيز جزوة «غروب جلال» (1360) از دانشور بوده‌ايم. کتاب پژوهشي دانشور با عنوان «شناخت و تحسين هنر» نيز در سال 1375 منتشر شد. تنها کتاب ترجمه‌اي دانشور در بعد از پيروزي انقلاب، مجموعه داستان «ماه عسل آفتابي» (1362) است. برخي از داستانهاي وي نيز در ساليان پس از پيروزي انقلاب؛ عمدتاً توسط ايرانيان مقيم آمريکا، به زبان انگليسي ترجمه و در آمريکا به چاپ رسيده است. اين آثار عبارت‌اند از: «صورتخانه» (مجموعة شش داستان)، ترجمة مريم مافي (1368)؛ «سووشون»، ترجمة محمدرضا قانون‌پرور (1369)؛ چند داستان کوتاه از او، در «داستانهايي از ايران»، به ويراستاري حشمت مؤيد (1370)؛ «سوترا و داستانهاي ديگر»، ترجمة حسن جوادي و امين نشاطي (1373).

همچنين يک داستان کوتاه او، توسط جان گرين به انگليسي ترجمه و در مجموعه «داستانهاي زنان نويسندة ايران» (1372) در آمريکا به چاپ رسيده است.

سووشون تا به حال به شانزده زبان زندة جهان ترجمه شده است./س3

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.