به گزارش خبرنگارباشگاه خبرنگاران اصفهان؛ این میدان مستطیل شکل معروف به میدان نقش جهان به‌وسیلهٔ بناهایی از دورهٔ صفوی محصور شده‌است.
اگرچه نقش جهان پیشینه‌ای کهن‌تر از دوران صفوی دارد، ولی میدان نقش جهان به شکل امروزی در دوره سلطنت شاه عباس صفوی پایه‌گذاری شده‌است.
در گذشته این میدان جایگاه برگزاری آیین‌های گوناگون و بازی چوگان بوده‌است که امروزه به‌صورت یک گردشگاه همگانی و جایگاهی برای برگزاری نماز جمعه و آیین‌های ملی و مذهبی درآمده‌است.
میدان نقش جهان در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۱۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و در اردیبهشت ۱۳۵۸ جزو نخستین آثار ایرانی بود که به‌عنوان میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت جهانی رسید.
بناهای تاریخی موجود در میدان نقش جهان شامل عالی‌قاپو، مسجد جامع عباسی، مسجد شیخ لطف‌الله و سردر قیصریه است.
علاوه بر این بناها دویست حجره دو طبقه پیرامون میدان واقع شده‌است که عموما جایگاه عرضه صنایع دستی اصفهان می‌باشند.
تا پیش از دوره صفویه، در جایگاه کنونی این میدان، باغی به نام نقش جهان وجود داشته‌است.
این باغ، نام خود را از شهری در آذربایجان گرفته که اینک به نام نخجوان خوانده می‌شود.
حمدالله مستوفی از مورخان درباره این شهر گفته‌است:«شهری خوش است که آن را نقش‌جهان خوانند و اکثر عمارات آن از آجر است» این میدان که در فهرست میراث جهانی با نام میدان شاه ثبت شده‌است، در زمان ساخت و در تقابل با میدان کهنه که مسجد جامع در آن قرار داشت، میدان نو نامیده می‌شد.
امروزه نام رسمی این میدان، میدان امام است.
میدان نقش جهان، میدانی مستطیل شکل به درازای ۵۰۷ متر و پهنای ۱۵۸ متر در مرکز شهر اصفهان است.
جهت قرارگیری طول میدان نسبت به محور شمال-جنوب، زاویه ۱۱/۲۵ درجه و با جهت قبله زاویه‌ای دقیقاً ۱۳۵ درجه(۹۰+۴۵) می‌سازد.
با توجه به وجود دو بنای مذهبی (مسجد شیخ لطف‌الله و مسجد جامع عباسی) در اضلاع جنوبی و شرقی، برگزیدن چنین جهتی برای میدان معقول و دارای یک رابطه هندسی پیوسته‌است.
پیرامون میدان دویست حجره دو طبقه قرار دارد.
افزون بر آن چهار بنای عالی‌قاپو، مسجد جامع عباسی، مسجد شیخ لطف‌الله و سردر قیصریه نیز در میانه چهار ضلع این مستطیل ساخته شده‌اند. /س