به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، ده درصد مردم هر جامعه ای دچار بیماری مزمن کلیه هستند و بیشتر آنها فقط زمانی از آن آگاه می شوند که کلیه های خود را از دست داده اند.
بنابر این گزارش، بیماری مزمن کلیه به آسیب هایی اطلاق می شود که به مرور زمان کارایی کلیه را کاهش داده و موجب ناتوانی آن می گردد.
دکتر بهروز برومند، فوق تخصص بیماریهای کلیه در خصوص علائم بیماری مزمن کلیه به خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفت: هنگامی علائم مزمن بیماری شروع می شود که در واقع مدت ها است کلیه سعی در جبران نواحی آسیب دیده کرده و حالا آسیب ها به حدی رسیده که کلیه نمی تواند آنها را ترمیم نماید.
وی ادامه داد : کاهش حجم ادرار، تورم در پاها، شکم و زیر پلک ها، تنگی نفس و خستگی، افزایش فشار خون و کم خونی از نشانه های ابتلا به بیماری مزمن کلیه هستند.
همچنین باقی ماندن مواد زائد مانند اوره در خون فرد مبتلا به بیماری مزمن کلیه باعث بی اشتهایی، خواب آلودگی، تهوع، استفراغ، درد شکم، خشک شدن پوست، خارش، اختلال روانی، اختلال حسی – عصبی، کاهش هوشیاری، فرو رفتن به کما و در نهایت مرگ وی می گردد.
این گزارش حاکیست بیمار مزمن کلیه به فردی گفته می شود که مدت حداقل سه ماه علائمی غیرطبیعی مانند دفع خون یا پروتئین در ادرار یا افت در کارکرد کلیه یعنی دفع آب و مواد زائد را تجربه می کند.
میان تیتر : چه افرادی در معرض خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیه هستند؟
برومند با بیان اینکه بیماری مزمن کلیه می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، اظهار داشت: بیماریهای متابولیک مانند دیابت شیرین و فشار خون بالا که 25 درصد افراد جامعه به آن مبتلا هستند، مهمترین عامل آسیب و کاهش توان کلیه ها است.
وی افزود: کلیه مانند کلافی در هم پیچیده از رگ هاست و هر بیماری که به رگ ها آسیب بزند باعث ناتوانی کلیه ها نیز می گردد.
از دیگر علل ایجاد بیماری مزمن کلیه می توان به بیماری نقرس، مشکلات سیستم ایمنی بدن مانند لوپوس عمومی منتشر و واسکولیت، سرطان های کلیه و عوامل ارثی از جمله کلیه پلی کیستیک اشاره کرد.
پایه گذار دیالیز در ایران یادآور شد: بسیاری از داروها از جمله آنتی بیوتیک ها و مسکن ها نیز باعث مسمومیت نسج کلیه شده و به آن آسیب می زنند و توصیه می شود که این داروها به صورت خودسرانه و بی رویه مصرف نگردند.
بنابر این گزارش، ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، عفونت های مکرر ادراری، سن بالای پنجاه سال، سابقه فامیلی بیماری کلیه، سنگ های ادراری، انسداد در مجاری ادراری، مصرف سیگار و برگشت ادرار از مثانه به حالب خطر گرفتار شدن به بیماری مزمن کلیه را افزایش می دهد که خوشبختانه افراد در معرض خطر می توانند با رعایت نکات بهداشتی، درمانی و تغذیه ای از آن پیشگیری نمایند.
انجام آزمایش کامل ادرار به طور سالانه، کاهش وزن، عدم استعمال سیگار و کنترل میزان فشار و قند خون از راهکارهایی است که می تواند از ابتلا به بیماری مزمن کلیه تا حد زیادی جلوگیری کند.
اگر بیماری مزمن کلیه به موقع تشخیص داده و درمان گردد می توان کارکرد کلیه را بهبود داد و از پیشرفت بیماری و رسیدن آن به مراحل انتهایی (نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه) پیشگیری نمود.
برومند با اشاره به اینکه بیماری مزمن کلیه تنها به کلیه ها محدود نمی شود، گفت : تأثیر بیماری کلیه بر قلب و ریه ها منجر به نارسایی قلبی، نارسایی تنفسی و افزایش فشار خون شده و استخوانها و عضلات را ضعیف و از شکل طبیعی خود خارج می سازد./ع