به گزارش باشگاه خبرنگاران؛محمدعلی بهمنی درگفتگو با پایگاه خبری حوزه هنری با بیان این كه صدای شاعر تاثیر خود را در خواندن صحیح شعر نشان داده است،گفت:این آلبوم را حدود پنج سال قبل خواندم كه انتخاب اشعار آن توسط عبدالجواد و عبدالرضا موسوی انجام گرفته بود و بیشتر آن ها شعر های اجتماعی من بودند.
بهمنی ادامه داد: به طور كلی بعد از خواندن اشعار این آلبوم به این نتیجه رسیدم كه خوانش اشعار توسط شاعر همان اندازه كه آموزش صحیح خوانی را برای مخاطبین دارد، چیزی از خود شاعر دریغ می شود و آن هم در نحوه خواندن دیگران از یادها می رود.
وی تصریح كرد: شاعر با شنیدن قرائت های دیگران از شعر هایش ممكن است حتی قرائت های گویاتری از اشعار خود به دست آورد.
این شاعر درباره وضعیت شعر جوان كشورمان نیز گفت: معتقدم شعر امروز راه درست و تكامل درست تر خود را گام می زند و باید با نگاه بهتری شعر امروز را ببینیم، چرا كه شاعران جوان فضاها و دریچه ها را در شعر كشف كرده اند و این دریچه ها را به هر شكل شعری باز كرده اند.
او با بیان این كه دریچه هایی به بهره گیری واژگانی از ادبیات ما در غزل گسترده تر و به روزتر شده است، گفت: شاعران پیشكسوتی كه با خود شاعران جوان زندگی می كنند متوجه می شوند كه كار این شاعران كارستان است، اما كسانی كه از دور شعر جوان را می شنوند تصور می كنند كه ظرفیت شعر شدن ندارند.
بهمنی با انتقاد از این كه شاعران كلاسیك هنوز غزل را قالب شعری می دانند، افزود: غزل شكل شعری است چرا كه وقتی می گوییم قالب، پیش اندیشی كرده ایم و از این قالب نمی توانیم خارج شویم. مولانا در زمان خود غزل را قالب نمی دانسته و زمانی كه اشعارش را می خوانیم انگار كه از قالب بیرون آمده، چرخ زده و دوباره به قالب برگشته است.
وی گفت: شكل در شعر می تواند در هر زمانی به روز شود و غزل امروز هم واقعا دارد زمان خود را ترسیم می كند.
بهمنی تاكید كرد: شعر ظرفیت تمام كلمات را پذیرا است، مولانا در روزگار خود به واژگان بسیاری مجوز ورود به شعر داده كه امروز فكر می كنیم اگر چنین واژگانی استفاده كنیم كار نابه هنجاری انجام داده ایم.
او ادامه داد: آوردن واژگان جدید به شعر تا بخشی كه ساختار شكنی باید اتفاق بیفتد خوب است، اما مشكل آن جاست كه به هنجارشكنی می رسیم. شاعران پیشكسوت ما باید به این فكر كنند كه در حوزه شعر كلاسیك آشنایی زدایی از سلیقه خود كنند، چرا كه آنقدر درگیر شعر كلاسیك هستند كه بر نمی تابند با یك زیبایی شناسی به روزتر رو به رو شوند.
این شاعر با اشاره به این كه هم نسلانش ضمن ساختارشكنی در شعر باید دست از رسوب سلیقه ای خود نیز بردارند، گفت: قله ها فقط برای تماشا كردن و لذت بردن از اوج شان باید كاربرد داشته باشند و آن هایی كه در شعر ما بایدقله باشند شده اند و نظر من نه می تواند كوچك تر و نه بزرگ ترشان كند.
بهمنی با بیان این كه باید به فكر باور كردن جوان ها باشیم، گفت: اگر جوان ها را باور نكنیم خودمان را از بسیاری از كارهای خوب كه اتفاق می افتد محروم كرده ایم.
این شاعر درباره شاعران جوانی كه می خواهند از وقایعی مانند دفاع مقدس و انقلاب اسلامی شعر بگویند، نیز گفت: شاعر باید در مراحل استنتاجی خودش حضور داشته باشد، استنتاج در شاعر موقعی اتفاق می افتد كه پیرامون خود را درك می كند اما واقعیت این است كه به طور مثال ما در روزگار خودمان از عشق حرف می زنیم و باید پرسید كداممان عشق واقعی را می شناسیم؟
محمد علی بهمنی ادامه داد: صحبت از عشق كه می كنیم، صحبت از دریافت حسی است، ریشه بیشتر شعری امروز تغزل و عاشقانه گویی است، پس می شود با مقداری آشنایی و شنیداری هم از صحنه هایی مانند انقلاب اسلامی و دفاع مقدس صحبت كنیم.
این شاعر با اشاره به این كه شعر گفتن از دفاع مقدس یا انقلاب بستگی به این دارد كه روایت ها با چه خلوصی به نسل های بعد برسد، عنوان كرد: اگر روایت خودش دارای خلوص عاطفی و حسی باشد مسلما شاعر هم این را حس می كند و می تواند ثبت كند. مهم این است كه روایت ها غلو نداشته باشد و اگر روایت ها درست و سالم باشد چه در شعر و چه هر هنری می شود وقایع گذشته را باز آفرینی كرد.
محمدعلی بهمنی زادهٔ فروردین ۱۳۲۱ در شهر دزفول ، شاعر و غزل سرای ایرانی است كه مجموعه های شعر بسیاری تاكنون از وی به چاپ رسیده است./ه