به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، سالهاست آفت به جان باغها و درختان میافتاد، چندی است که آفتی به جان کشاورزان افتاده که هیچ سمی حریف آن نیست. درختان از ریشه درو میشوند و گلها از ساقه خشک و زمین به کویری آب ندیده تبدیل می شوند. از باغبان خبری نیست.
آنها به جای دیگر منتهی میشوند گویی جانداری در این کره خاکی بیآب و علف نمیماند، کوههایی که قرنها به نماد ایستادگی ایران میشناختنش، امروز به زمینی صاف و ویلاها نماد ایستادگی را تمرین میکند اینجا پولها آدم میخرند و زمینها آباد میشوند و دیگري هوایی برای نفس باقی نمیماند روستاها متروک و طبیعت شرمنده کشاورز پیرست که با دستان پیله بسته داس به دسته گندمی را میجوید ساختمانها به بلندی درختان حسودند پارکها ساخته و طبیعت باخته میشود.
در هر گوشه ، زمینی تکهتکه، خانههایی کبریتی ساخته و آدمهایی در آرزوی دیروز مانده اند، میسازند تا کسی را به آن جای دهند و میفروشند تا جیب های کوک خورده خود را با پولی بی ارزش سیر کنند کیست که پاسخگوی نسلهای آینده در این شهر شلوغ شوند.
تهران روستاها را غورت میدهد و آدمهایی از نسل دیروز را در حسرتها رها میکند انحصار درکمین زمین است کسانی میآیند و شمیرانات میخواهند ، دماوندها و فیروزکوهها استعمار میشود، بومهن و آبعلی در چنگ برجهایی است که بانیانی منحصر دارند اندک توجهی میخواهند تا حقها در ترازوی عدالت میزان شوند./ل
به گزارش ستاره جیریایی