به گزارش باشگاه خبرنگاران و به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، سومین نشست از مجموعه نشست‌های نخستین روز اکران فیلم در برج میلاد به فیلم «پرواز بادبادک ها» ساخته علی قوی تن اختصاص داشت.
این نشست با حضور کارگردان و بازیگر فیلم علی قوی تن و رویا پوریادگار دیگر بازیگر سینمایی «پرواز بادبادک ها» و مهدی حسینی وند تدوینگر، بیژن کاشانی دستیار کارگردان این کار برگزار شد و محمود گبرلو به عنوان مجری کارشناس به همراه علی اصغر کشانی منتقد جلسه به نقد و تحلیل فیلم پرداختند.
در ابتدای این جلسه و در خوش و بش عوامل فیلم با حضار، رویا پوریادگار گفت: از تحمل خوب تان برای دیدن این فیلم ممنونم.
علی قوی تن با اشاره به کارنامه فیلم سازی خود که به دو دهگی رسیده است، گفت: در تمام طول زمان فیلم سازی‌ام به غیر از دو فیلم «سنجاقک‌های برکه سبز» و «بادهای بهاری» و این فیلم جدید، تمام کارهایم در زمره فیلم های گیشه‌ای و تجاری جزء سینمای بدنه محسوب می شدند. زمانی که «نسکافه داغ داغ» را ساختم تصمیم گرفتم به دغدغه ها و علایق ام بازگردم. قوی تن در ادامه افزود: 20 سالل فیلمسازی تجربه خوبی را برایم رقم زد که بتوانم فیلمسازی به گونه ای که دوست دارم را دنبال کنم. «پرواز بادبادک‌ها» دغدغه‌های مرا به تصویر می کشد، و مخاطب ویژه خود را برای بیان حرف ها و پیام‌هایش پیدا می کند. برای این کار نیازمندم که خودم هم در مقام سرمایه گذار حضور داشته باشم، چرا که تهیه کنندگان حاضر نمی شوند برای فیلمی که فیلمنامه ای متناسب با سینمای بدنه با حضور بازیگران بی‌شمار ندارد، سرمایه گذاری انجام دهند. گرچه در میانه راه از کمک های بنیاد سینمایی فارابی بهره بردم و توانستم این پروژه را به پایان برسانم.
رویا پوریادگاری در پاسخ به نحوه شکل گیری این همکاری گفت: دو سال پیش اولین همکاری ام در «سنجاقک های برکه سبز»، دلیل اصلی حضورم در این فیلم نیز بود. با وجود تفاوت سنی‌ای که این نقش با من داشت، حضور قوی تن برای پذیرفتن چنین نقشی با همه خطرافتادن به ورطه ای که در پیشنهادهای بعدی مرا با مشکل مواجه می کرد، دلیل خوبی برای ایفای نقش بود. این فیلم سلیقه مخاطب نیست. مخاطب اگر سردر سینما فیلمی را بدون عکس بازیگران چهره ببیند، و با خلاصه داستانی این گونه مواجه شود برای دیدن فیلم نمی آید. سلیقه مخاطبان سینما مدت هاست که تغییر کرده.
علی اصغر کشانی، منتقد جلسه در ابتدای سخنان خود با اشاره به صحنه هایی از فیلم گفت: نوع روایت کمکی به داستان نمی کرد. همینطور به نظر می رسد که سوژه این داستان با نگاهی به فیلم های «انجمن شاعران مرده» و «روبان سفید» ایجاد شده است. به نظر می رسد بخش های مختلف فیلم در سوژه و پرداخت، به گونه ای مستقل عمل می کردند که بی هیچ شباهتی، می توان آن ها را از هم جدا کرد و به شیوه ای جداگانه مورد پرداخت قرار داد. همینطور ضعف شخصیت پردازی در صحنه‌های مختلف بی‌کمک گرفتن از دیالوگ و نماهای ویژه و موسیقی بیشتر مشخص می شود.
کشانی با اشاره به حرکت های دوربین که متناسب با صحنه‌ها اتفاق نمی افتاد، گفت: به نظر می رسد کارگردان برای فیلم خود آن چه را از توانایی لازم بوده، نگذاشته است.
علی قوی تن که با اعتراضات خود به مجری کارشناس به جایی نرسیده بود، حرف منتقد جلسه را قطع کرد و گفت: قرار نبود این جلسه نقد باشد. بر اساس گفته های دبیر جشنواره فکر می کردم که قرار است تنها پرسش و پاسخ میان عوامل فیلم و حضار انجام شود. قرار نبود فیلمی را که هنوز به اکران عمومی درنیامده نقد کنند. من برای پاسخ گویی به این دست نقدها آمادگی ندارم. بهتر است به پرسش و پاسخی که حرفش را زده بودند، بپردازیم.
در ادامه اهالی رسانه با قرار گرفتن پشت تریبون، با تذکرهای مداوم کارگردان «پرواز بادبادک ها» تلاش کردند سوال هایشان را جدای از فضای نقد بپرسند، گرچه جز یک مورد این اتفاق حاصل نشد.
علی قوی تن در باب توضیحی از فضای کلی فیلم با اشاره به کارکردی که شخصیت ها در موقعیت های مختلف نشان می دهند افزود: نریشن ها بودند که داستان را مشخص کردند. گرچه در ابتدا قصد نداشتم فضای شاعرانه ای ایجاد کنم اما این قصه بود که فضا را بدون برداشت از هیچ فیلم مشخصی برایم ترسیم کرد. تمام عوامل درگیر فیلم از همین قصه می آید.
قوی تن در پایان با اشاره به این که افراد زیادی به شباهت قیافه من به زنده یاد سهراب سپهری توجه داشته اند، گفت: در این فیلم هیچ تعمدی برای استفاده از این شباهت نبوده است. هرچند با پیشنهاداتی به این فکر افتاده بودم که فیلمی در مورد سهراب سپهری انجام بدهم و تحقیق 8 ماهه ای هم انجام دادم. این اتفاق زمان فیلم «نسکافه داغ داغ» بود و خسرو شکیبایی نیز قول همکاری را به من داده بود. حیف که عمر او برای ساخت این فیلم قد نداد./ي2