اكبر صحرايي نويسنده در گفتگو با خبرنگار بخش ادب باشگاه خبرنگاران گفت: ادبيات داستاني ايران در حوزه نقد روزهاي خوبي را سپري نمي‌كند و ما به وضوح فقر منتقدان خوب را در فضاي ادبي خود مشاهده مي‌كنيم.
وي ادامه داد: تعداد آثاري كه ما در ادبيات داستاني داريم، نسبت به منتقدان بيشتر است و اين منتقدان از نظر كيفي به صورت آكادمي و عمل گرايانه به آثار نگاه نمي‌كنند يعني كارهاي ادبي ما به صورت آكادمي و به روز مورد نقد قرار نمي‌گيرند.
صحرايي در خصوص به روز شدن نويسنده و منتقد گفت: نويسنده و منتقد هر دو موظف هستند تا خود را به علم روز ادبيات مجهز كنند، تا مشكلات آثار و نقدهاي كليشه و قديمي از ميان رود، همچنين نويسنده ها وقت كمي براي آثار خود مي‌گذارند كه به طبع، آثار خوبي توليد نمي‌شود.
وي ادامه داد: نويسنده ها و منتقدان به تئوري هايي كه در ذهن خود دارند، بسنده مي‌كنند و خود را به علم داستان نويسي و نقد جهان مسلط نمي‌كنند، در حالي كه نويسنده و منتقد حرفه اي آثار داخلي و خارجي را مورد نقد و بررسي قرار مي‌دهد.
اين نويسنده كشورمان در مورد فضاي نقد موجود در ايران گفت: نقد در فضاي ادبي كشورمان راضي كننده نيست و بايد اين مسئله را بيان كرد كه هيچ مراكز دانشگاهي، فرهنگي و دولتي وجود ندارد كه مخصوص نقد ادبيات باشد تا منتقدين ما خود را به سطحي بالاتر برسانند.
وي در مورد اختصاص دادن نقد ادبي به دانشگاه ها افزود: تاثيرات نقدهاي كارگاهي در جامعه، در ميان عامه مردم و مراكز فرهنگي بيشتر از دانشگاه ها است، زيرا اين نقدها به واقعيت نزديك تر هستند و مدرك گرايي در دانشگاه ها باعث شده ما خروجي مفيدي در زمينه نقد نداشته باشيم./ي2