سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

آئين نمايشي فجر ايران در آستانه سي سالگي؛

محمود عزیزی:نبود سیاست کلان مهم‌ترین مشکل جشنواره تئاتر فجر است

دکتر محمد عزیزی مهم‌ترین مشکل تئاتر فجر را تعویض دبیران جشنواره در هر دوره دانست.وی معتقد است دوره‌ی کاری یک دبیر باید 3 یا 4 سال تداوم داشته باشد تا او فرصت تجربه و تفهیم یک سیاست اجرایی و عملیاتی کردن آن را داشته باشد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛محمود عزیزی که دبیری چهاردهمین دوره جشنواره تئاتر فجر را به عهده داشته است،گفت:«وقتی دبیر یک جشنواره،سال به سال عوض می‌شود،نتیجه‌اش می‌شود وضعیت کنونی تئاتر ما که یا مشکلات آسیب شناسی نمی‌شود و یا اگر مدیری به تجربه به آسیب‌شناسی امور می‌رسد، فرصتی برای اجرای ایده‌ها و مرتفع کردن مشکلات قبلی نمی‌یابد. در حالی که باید نیازها و مشکلات هر دوره آسیب‌شناسی و مکتوب شود و امکانی برای اجرایی شدن آن وجود داشته باشد. به این ترتیب یک حافظه تاریخی برای تئاتر کشور به وجود می‌آید که در برنامه‌های اجرایی هم به کار خواهد آمد.»
این مدرس تئاتر ادامه داد:در حال حاضر،مهم‌ترین مسئله مدیر جشنواره است و اینکه قرار است او چه اهدافی را دنبال و اجرایی کند. تا زمانی که سیاست‌های کلی مشخصی برای تئاتر کشور وجود نداشته باشد، ایده‌هایی نظیر حمایت از تئاتر ملی و یا حمایت از تئاتر دینی تنها در حد شعار باقی می‌ماند و تبدیل به خروجی یک جشنواره نمی‌شود.
محمود عزیزی گفت:ابتدا باید به این سوال پاسخ دهیم که آیا ما سیاست‌های کلان نمایشی در کشور داریم یا خیر. وقتی پاسخ این پرسش روشن نباشد، تمام شرایط و عملکرد‌های دوره‌ای زیر سوال می‌رود و جشنواره تبدیل به یک اتفاق دوره‌ای می‌شود که افراد فرصت پیدا می‌کنند تا در چنین شرایطی و در یک فضای رقابتی به هر حال، کالای فرهنگی- هنری خودشان را ارائه دهند. ما در دوره های قبلی جشنواره‌ی تئاتر فجر، بدون سیاست مشخصی شاهد حضور گروه‌ها مختلف از تهران و شهرستان‌ها بودیم و در همین شرایط هم بسیاری از بازیگران حرفه‌ای عرصه‌ سینما و تئاتر ما که اکنون در شاخه‌های مختلف فعال هستند، از دل همین جشنواره‌ها بیرون آمدند.»
این کارگردان تئاتر گفت: «وقتی یک سیاست کلان برای نمایش کل کشور نداشته باشیم تا جشنواره‌ها تبدیل به بازوهای اجرایی آن شوند، این شکل از جشنواره از اساس دچار مشکل می‌شود. چون خروجی جریان‌های تئاتری باید از همان سیاست‌های کلان منشعب شود و به همین دلیل است که ما در طول این سه دهه، جریان‌های تئاتری مشخصی هم نداشته‌ایم. در هر دوره از جشنواره هم، دبیر آن دوره با توجه به نیازهای فصلی و روز آن دوره برنامه‌ریزی‌هایی کرده است. در حالی که در اکثر جشنواره‌های دنیا، جشنواره سکوی پرتابی برای برنامه‌زیری نیازهای تئاتری آن جغرافیای به خصوص محسوب می‌شود و با توجه به سیاست‌های کلان نمایشی و نیازهایی که وجود دارد، به برنامه‌زیری و استفاده از استعداد‌های تاتری در طول سال می‌پردازند.»
وی خاطر نشان کرد: «ما هیچ یک از این تمهیدات را نداریم، چه در تئاتر تهران و چه در شهرستان‌ها، به همین دلیل از پس اجرای گروه‌های شهرستانی در تهران، هیچ اتفاقی برای تهران شهرستان نمی‌افتد و همه چیز به یک اجرای فصلی و بیلان کاری خلاصه می‌شود.»
عزیزی یکی از ویژگی‌های جشنواره دوره‌ی چهاردهم را که دبیری آن را به عهده داشت، توجه به گروه های شهرستانی برشمرد و گفت:«در آن دوره از جشنواره، علاوه بر آن‌که گروه‌های مقیم تهران فعال بودند، گروه‌های شهرستانی هم از امکانات استثنایی برخوردار بودند. به این معنا که بازبینی‌های مختلفی روی نمایش ها انجام شد و حتی کارشناسان تئاتر تهران را برای ارائه‌ی مشاوره فنی به گروه‌ها، به شهرستان می‌فرستادیم و هر نمایش بارها و بارها توسط کارشناسان بازبینی می‌شود. به طوری که خود من، قبل از اجرای جشنواره بسیاری از کارهای شهرستانی را بارها دیده بودم.»
دبیر چهاردهمین جشنواره‌ تئاتر فجر درباره ارزیابی کیفی کارهای شهرستانی در مقایسه با آثار گروه‌های تهرانی گفت: « این یک مقایسه ناهمگون است. طبیعی‌است که وقتی شما در خانواده‌ای زندگی می‌کنی که پیانو وجود دارد، کتابخانه است و رفت و آمد‌های فرهنگی و... شرایط شما کاملا متفاوت از فرد دیگری‌ است که هیچ یک از این امکانات را ندارد. اما استعداد پدیده‌ای است که ربطی به امکانات ندارد و هر جایی امکان بروز آن وجود دارد. ما در آن دوره سعی کردیم استعداد‌ها را شناسایی کنیم و به آن‌ها فضا بدهیم. فکر می‌کنم نسبت به شرایط‌شان هم کارهای خوبی ارائه دادند.»
عزیزی مهم‌ترین دستاورد دوره‌ی چهاردهم جشنواره را تسویه حساب مالی با گروه‌ها در هر مرحله از کار خواند و گفت: « ما در هر مرحله با گروه‌ها تسویه حساب می‌کردیم، در مرحله‌ دریافت متن و بازخوانی‌ها، در مرحله‌ بازبینی‌ها و ... به این ترتیب که در شب اختتامیه کسی وجود نداشت که از جشنواره مقروض باشد و شب اختتامیه، پایان همه چیز بود. تا آن شب، با گروه‌های نمایشی و عوامل اجرایی و ... تسویه حساب شده بود و مشکلی به بعد از جشنواره موکول نشد.»
وی خاطر نشان کرد:«از دیگر نکات آن دوره از جشنواره این بود که ما دبیرخانه‌ جشنواره را از مرکز هنرهای نمایشی بیرون بردیم و سه نفری یک جشنواره را برگزار کردیم؛ من، دستیارم و یک مسئول تدارکات و به اعتبار روزنامه‌های آن زمان، یکی از بهترین دوره‌های جشنواره‌ هم بود.»
یادآوری می شود؛سی‌امین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به دبیری رحمت امینی از تاریخ 5 تا 22 بهمن سال جاری در تهران و استان های البرز، گلستان، کرمانشاه، لرستان و خراسان شمالی برگزار می‌شود. /ه
 

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.