
باشگاه خبرنگاران جوان؛ سارا بابایی - آتشسوزی در جنگلها، صرفاً یک حادثه طبیعی نیست، بلکه اغلب حاصل بیتوجهی، فعالیتهای انسانی و مدیریت نادرست منابع است.
لرستان با داشتن عرصه جنگلی و مرتعی با مساحت زیاد، یکی از نقاط حساس کشور در برابر آتشسوزیهای فصلی محسوب میشود.
خشکسالیهای پیدرپی و افزایش دما، شرایطی فراهم کرده که کوچکترین بیاحتیاطی میتواند به یک فاجعه زیستمحیطی منجر شود.
تلاش برای مهار بحران
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان از شناسایی ۱۵۰ نقطه بحرانی حریق در سطح استان خبر داده است. شیرزاد نجفی میگوید:در این نقاط دیدهبان مستقر شده تا آتشسوزیها قبل از گسترش مهار شوند. این اقدام بخشی از برنامههای مدیریت بحران است که ۷۶ درصد مساحت استان را تحت پوشش قرار میدهد
چالشهای مدیریت حریق
با وجود این اقدامات، مهار آتشسوزی در مناطق جنگلی ایران، بهویژه لرستان، همچنان دشوار است.
نبود تجهیزات کافی، محدودیت بودجه، و صعبالعبور بودن مناطق کوهستانی از موانع جدی محسوب میشود. هرچند طرحهایی مانند استقرار دیدهبانها، آموزش جوامع محلی، و اجرای مانورهای مقابله با آتشسوزی میتواند نقش مهمی در کنترل بحران داشته باشد، اما کارشناسان تأکید میکنند که پیشگیری همواره بهتر از خاموش کردن آتش است.
افزایش پوشش گیاهی و بازسازی جنگلها
نجفی در بخش دیگری از سخنانش به طرح مردمی کاشت و تولید یک میلیارد درخت اشاره کرده و گفته است:در لرستان تاکنون ۲۸۰ تفاهمنامه با دستگاههای دولتی و خصوصی برای تحقق این طرح امضا شده است. این اقدام، علاوه بر مقابله با بیابانزایی، میتواند در بلندمدت خطر وقوع آتشسوزی را کاهش دهد.
آبخیزداری؛ راهحل پایدار برای کاهش خطرات
یکی از مهمترین برنامههای در دست اجرا، انعقاد تفاهمنامه با قرارگاه امام حسن مجتبی (ع) برای اجرای عملیات آبخیزداری در یک میلیون هکتار از اراضی لرستان است.
این پروژه قرار است در طول سه سال آینده با هدف کنترل سیلابها، تقویت آبهای زیرزمینی، و کاهش فرسایش خاک اجرا شود.
نجفی در این زمینه تصریح میکند:موقعیت جغرافیایی لرستان باعث شده این استان همواره در معرض خطر سیلاب و فرسایش قرار گیرد.
اجرای عملیات آبخیزداری نه تنها به مدیریت منابع آب کمک میکند، بلکه میتواند از آتشسوزیهای گسترده به دلیل خشکی پوشش گیاهی پیشگیری کند.
نیاز به نگاه جامع و مشارکت مردمی
آتشسوزی در جنگلها دیگر یک بحران مقطعی نیست، بلکه تهدیدی دائمی برای محیط زیست، تنوع زیستی و حتی معیشت مردم محلی است. طرحهای پیشگیرانه مانند شناسایی نقاط بحرانی و اجرای پروژههای احیای جنگل، تنها زمانی موفق خواهند بود که مردم، نهادهای دولتی و گروههای جهادی همصدا و هماهنگ عمل کنند.