باشگاه خبرنگاران جوان؛ نفیسه خلیلی - امیر ولی‌خانی، مسئول جلوه‌های ویژه سریال «پایتخت ۷» با اشاره به جزئیات سکانس حضور خرس در این مجموعه تلویزیونی گفت: تلاش کردیم از یک خرس واقعی در فضای بسته تصویربرداری کنیم، اما به‌دلیل غیرقابل پیش‌بینی بودن رفتار حیوان، درصدی از خطا را در نظر گرفتیم.

او افزود: پیش‌بینی ما این بود که ۳۰ درصدِ متریال مورد نیاز از خرس واقعی تأمین شود، ۳۰ درصد از طریق تن‌پوش خرس و ۴۰ درصد نیز با استفاده از جلوه‌های گرافیکی و هوش مصنوعی ساخته شود.

ولی‌خانی درباره شرایط ضبط این سکانس توضیح داد: آقای پیمان قانع، طراح صحنه فضایی شبیه به کمپر طراحی کرد، تا امکان تصویربرداری از خرس فراهم شود. تیم تولید و مدیر پروژه با برنامه‌ریزی فشرده در اصفهان با ۱۱ دوربین توانستند ظرف چند ساعت کار تصویربرداری را آغاز کنند. خوشبختانه خرس رفتار خوبی از خود نشان داد.

او ادامه داد: پس از اصفهان، برای ادامه تصویربرداری به مشهد رفتیم، اما تن‌پوش خرس فقط دو درصد از متریال موردنیاز را تأمین کرد. ساخت این تن‌پوش زمان‌بر و هزینه‌بر بود. در نهایت، مرحله پست‌پروداکشن دو ماه و چند روز طول کشید. تدوین این سکانس به دلیل نبود خرس در هنگام بازی بازیگران، پیچیده بود و تیم تدوین به سرپرستی آقای موحدیان نزدیک به سه هفته بر روی آن کار کردند.

ولی‌خانی با اشاره به اینکه این نخستین تجربه حضور خرس در قاب تلویزیون ایران است، گفت: بخشی از این سکانس با گرافیک کامپیوتری و هوش مصنوعی ساخته شد، بخشی با استفاده از خرس واقعی و چند شات نیز از تن‌پوش استفاده شده است.

او تأکید کرد: حتی در هالیوود هم از تن‌پوش استفاده می‌شود؛ چون در برخی پلان‌ها به‌صرفه‌تر است، اما بازدهی آن بستگی به میزان شباهت و توانایی مکانیکی آن دارد. ساخت مکانیزم‌هایی مانند حرکت چشم و دهان برای تن‌پوش نیز هزینه‌بر است.

مسئول جلوه‌های ویژه «پایتخت ۷» درباره نحوه طراحی این سکانس گفت: فضایی کاملاً بسته طراحی کرده بودیم. به خرس غذا‌هایی داده شد تا واکنش نشان دهد؛ مثلاً از بالا برایش غذا می‌ریختیم یا در سوراخ‌هایی آب عسل قرار دادیم تا خرس تحریک شود، اما با توجه به فصل زمستان، این احتمال وجود داشت که خرس بخوابد یا واکنشی نشان ندهد.

او تأکید کرد که سکانس خرس از ابتدا در فیلمنامه وجود داشته، اما جزئیات آن پس از تصویربرداری از خرس واقعی در اصفهان، توسط آقای تنابنده و تیم نویسنده شکل گرفت.

ولی‌خانی درباره استفاده از تن‌پوش توضیح داد: در پلان‌هایی که خرس تماس فیزیکی با بازیگر دارد _ مثل زمانی که بالای سر نقی می‌ایستد یا دستش را روی سر او می‌گذارد_ از تن‌پوش استفاده شده است. در برخی سکانس‌ها نیز تن‌پوش فقط برای راهنمایی بازیگر استفاده شد و سپس در مرحله پس‌تولید، با خرس واقعی یا جلوه‌های ویژه جایگزین شد.

او در پایان گفت: در «پایتخت ۷» حدود ۲۵۰ دقیقه جلوه‌های بصری داشتیم. سکانس‌هایی مانند حمله گراز به نقی، پراید پرنده، پرواز سالار با بادکنک‌ها، شهاب‌سنگ و ورود خرس از جمله سکانس‌هایی هستند که با استفاده از جلوه‌های بصری، گرافیک دوبعدی و سه‌بعدی، فیلم‌برداری واقعی، هوش مصنوعی و تن‌پوش ساخته شده‌اند. سکانس خرس از جمله پیچیده‌ترین سکانس‌ها بود که باید دلهره‌آور و اکشن بودن آن حفظ می‌شد.