دادگاه CAS رای پرونده ویلموتس را شکست و ایران را به پراخت مبلغ ۳ میلیون و ۳۲۵ هزار یوروی دیگر به جز یک میلیون و ۷۰۰ هزار یورویی که در گذشته به او پرداخت کرده بودیم، محکوم کرد.

این مبلغ اگر چه از رای ابتدایی که علیه ایران صادر شده بود کمتر است، اما باز هم مبلغ بسیار زیادی است. در این گزارش بررسی می‌کنیم، چه کسانی در محکومیت ایران نقش داشتند.

وقتی کارلوس کی روش با نظر سلطانی فر وزیر وقت ورزش، پس از هشت سال کار موفق از سمت سرمربیگری تیم ملی ایران کنار رفت، مخالفان او و نزدیکان وزیر ورزش از طلوعی با شکوه‌تر سخن گفتند. آن‌ها با بازی با نام‌های بزرگی مثل زیدان و مورینیو، در نهایت به نام ویلموتس رسیدند.

اما آیا ویلموتس انتخاب مهدی تاج و مسئولان فدراسیون وقت بود؟ در جواب باید گفت شاید تاج و فدراسیون وقت کمترین نقش را در انتخاب مارک ویلموتس داشتند. انجمنی به نام مرکز فرهنگی ایران و هلند که البته هیچ گونه فعالیت ورزشی‌ای ندارد،  نامه‌ای به وزارت ورزش فرستاد و ویلموتس، لوپتگی و رنار را پیشنهاد کرده و گفته بود این مربیان برای هدایت تیم ملی بهترین هستند. وزارت ورزش هم نامه را به فدراسیون فوتبال ارجاع داد و پس از ناکامی در عقد قرارداد با لوپتگی و هروه رنار، آن‌ها به سراغ مارک ویلموتس رفتند.

در نهایت فدراسیون فوتبال با قراردادی هنگفت به ارزش هشت میلیون یورو برای چهار سال، این سرمربی را به استخدام ایران درآورد. مبلغی که بسیار بالاتر از ارزش واقعی این مربی و قرارداد‌های قبلی و بعدی اش بود.

مدیرانی که توانسته بودند از شر یک مربی دلسوز مانند کارلوس کی روش راحت شوند، می توانستند هر کاری که دلشان می‌خواست بدون اعتراض و مزاحمت با تیم ملی انجام دهند و تصمیمات عجیب برای آن بگیرند، آن ها خوشحال بودند و از خاطرات این خدمت به قول خودشان بزرگ برای مردم می‌گفتند.

همچنین مهدی تاج بار‌ها اعلام کرد این قرارداد بهترین قرارداد تاریخ است و هیچ ایرادی متوجه آن نیست. ادعایی که احتمالا تاج هیچوقت از آن کوتاه نمی‌آید و همین حالا هم آن را تکرار می‌کند.

ویلموتس کارش را شروع کرد و پس از یکی دو بازی دوستانه خیلی‌ها با خوشحالی از تفاوت سبک هجومی او با سبک کارلوس کی روش سخن می‌گفتند و به هواداران کی روش سرکوفت می‌زدند. اما همین که بازی‌های رسمی آغاز شد، شکست‌ها هم از راه رسید. سرمربی بلژیکی برای شش مسابقه روی نیمکت تیم ملی فوتبال کشورمان نشست که حاصلش ۲ شکست بود و تیم ملی را در یک قدمی حذف از رقابت‌های انتخابی جام جهانی قرار داد.

پس از آن این سرمربی با توجه به اینکه بیش از ۲ ماه دستمزدی از فدراسیون دریافت نکرده، قراردادش را یک طرفه فسخ کرد و ایران به پرداخت کل ۸ میلیون یورو قرارداد او در چهار سال فقط برای پنج ماه نشستن او روی نیمکت ایران محکوم شد.

حالا بخشی از میزان غرامتی که توسط فیفا صادر شده بود توسط دیوان داوری ورزش لغو شده و عدد باقی مانده برای پرداخت به ویلموتس ۳ میلیون و ۳۲۵ هزار یورو تعیین شده است. این به جز مبلغ یک میلیون و ۷۰۰ هزار یورویی است که در گذشته به او پرداخت شد. یعنی ایران باید برای شش بار نشستن ویلموتس روی نیمکت تیم ملی مبلغی حدود ۵ میلیون یورو یا ۱۶۵  میلیارد تومان به او بپردازد.  

معاون وفت وزیر ورزش (علی نژاد) گفته بود که ما قرارداد فدراسیون را مانند سایر قرارداد‌های سرمربیان تیم‌های ملی فدراسیون‌ها بررسی کردیم، ولی متوجه عبارت داخل پرانتز نشدیم. ندیدن عبارت داخل پرانتز او که حالا بدون توجه به این اتفاقات، برای انتخابات ریاست کمیته ملی المپیک هم ثبت نام کرده است، برای ایران ۱۶۵ میلیارد تومان آب خورد.

اما حالا که این مبلغ قطعی شده، انگار به جز بیت المال و جیب مردم، کسی مسئولیت پرداخت این مبلغ سنگین را بر عهده نمی‌گیرد. خبری هم از انجمن ورزشی ایران و هلند که ویلموتس را معرفی کرد نیست، انگار تنها کار این انجمن انتخاب سرمربی برای تیم ملی ایران بود، زیرا نه قبل از آن و نه بعد از آن، دیگر هیچ اسمی از این مرکز نشنیدیم و آخر هم مشخص نشد چنین مرکزی به جز انتخاب سرمربی برای تیم ملی چه فعالیت‌های دیگری دارد؟!

مازیار ناظمی که به دنبال طلوعی باشکوه‌تر بود و هشتگ خاطرات خدمات می‌زد هم مدتهاست رئیس فدراسیون موتورسواری اتومبیلرانی شده؛ مهدی تاج هم با حل و فصل شدن موضوع ویلموتس بار دیگر سودای ریاست فدراسیون در سر دارد و می‌خواهد بر مسند قبلی اش جلوس کند.

کاش سلطانی فر با همان قیچی افتتاحی که روبان مرکز فرهنگی ایران و هلند را برید، ارتباطش را با این مرکز قطع می کرد تا نان سفره ویلموتس حلال تر باشد و جیب فوتبال خالی از سرمایه نشود.

چنین مبلغ هنگفتی در شرایطی که مردم مشکلات مالی دارند، به دلیل اشتباه و عدم تخصص چند نفر در مسندی که بر عهده داشتند، دوباره بر گردن خود مردم و بیت المال افتاده و همه آن خاطیان بدون مشکل دوباره سودای خاطره سازی دارند.