به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، خراطی هنری چند هزار ساله است که به مدد علم و فناوری روز و به مرور زمان از حالت سنتی خارج شده و با استفاده از ابزار برقی برای تولید محصولات امروزی شکلی نوینی به خود گرفته است.

پرداختن به این هنر به شیوه سنتی آن هم به عنوان یک شغل در بیشتر شهر‌های ایران رواج داشت و هنرمندانی به آن مشغول بوده اند و از دسترنج خود زندگی می‌کردند و هم اکنون نیز به شیوه‌ای امروزی از آن کسب درآمد دارند.

کار با چوب از هزاران سال پیش تا کنون برای بشر بسیار جالب و جذاب بوده است به همین جهت از آن در شاخه‌های مختلفی مانند کار‌های عمرانی، ساخت لوازم منزل و وسایل تزئینی استفاده می‌شود.

استفاده از چوب تنها به نجاری محدود نمی‌شود بلکه از آن در منبت کاری، معرق کاری، خاتم کاری و ساخت ارسی در کشور‌هایی که چوب در آن یافت می‌شود دیده می‌شود.

برای بررسی این هنر در تربت حیدریه سراغ هنرمند جوانی را گرفتم که اکنون به عنوان استاد در این زمینه شناخته می‌شود. برای دیدن این هنرمند گمنام به یکی از خیابان‌های شهر رفتم، جایی که باید درب یک پارکینگ را میزدم بعد از باز شدن درب پارکینگ با منظره‌ای متفاوت از پارکینگ روبرو شدم.

بیشتر بخوانید

• گره ای که آبرو از فرش ایرانی می برد

فضای ۲۰ الی ۳۰ متری جایی که مملو از چوب بود و دستگاه‌ها، گرد و خاک روی قفسه‌ها و اجسامی با طراحی متفاوت از چوب بی جان که با آدم حرف می زد، توجهم را به خود جلب کرد.

بیشتر بخوانید

• ضربان ضعیف بازار صنایع دستی/ هنرهای دستی گرفتار مرداب فراموشی شده اند
• امضای تفاهم‌نامه بین پارک علم و فناوری خراسان رضوی و میراث فرهنگی تربت حیدریه
• فعالیت ۳۱۱ صندوق خرد محلی در خراسان رضوی

علی اسپلانی هنرمند ۲۹ ساله خراطی می گوید: با توجه به علاقه و زمینه‌ای که از دوران بچگی داشتم تصمیم گرفتم کارگاه خراطی را راه اندازی کنم؛ در سطح شهرستان‌ها برای رشته حسابداری بازار کاری نبود به همین دلیل مدرک دانشگاهی را کنار گذاشتم به سراغ علاقه ام رفتم.

او درباره علت انتخاب این هنر می‌افزاید: در ایام دانشگاه با توجه به اینکه پدربزرگ و عمویم در کارگاه نجاری مشغول به کار بودند تصمیم گرفتم در مسابقات هنر‌های صنایع دستی بین دانشگاهی شرکت کنم و در دانشگاه‌های سما و آزاد توانستم مقام‌های خوبی هم کسب کنم.

این هنرمند صنایع دستی ادامه می‌دهد: شروع به کار خراطی کردم که هیچ وجه پس زمینه‌ای از آن نداشتم و آموزشی ندیده بودم و کار هم نکرده بودم و با یک فکر و ایده وارد این کار شدم؛ با سفارش دستگاه خراطی به قیمت ۲۵ میلیون تومان آن هم به صورت قسطی و قرض از آشنایان، کارم را در گوشه حیاط خانه پدری راه اندازی کردم اما متاسفانه به دلیل نبود شرایط مکانی و جغرافیایی، فروش متناسب با زحمتی که می کشیدم نبود.

اسپلانی بیان می‌کند: متاسفانه در اوایل کار در کارگاه دچار حادثه شده و سه ماه خانه نشینن شدم ولی باز هم از تلاش دست نکشیدم و با عصا به کارگاه می رفتم و تولید را انجام‌ می‌دادم، روند تولید شش ماه به طول انجامید و من هنوز در آمدی کسب نکرده بودم.

او تصریح می‌کند: نبود مشتری باعث شد که کار‌ها را به مشهد ببرم، برای فروش و بازاریابی به هر جایی که می‌دانستم رفتم و متاسفانه هیچ رغبتی نبود، تمام زحماتی که کشیده بودم بر باد می رفت اما در اوج ناامیدی یک خانواده داخل مغازه ای بودند خواستند کارها را ببینند و  بعد از ۶ ماه اولین فروش ما به مبلغ ۲۰۰ هزار تومان در یکی از خیابان‌های مشهد امیدی بود که کار را ادامه دهیم.

هنرمند خراط تاکید می‌کند: یک جرقه مسیر ما را متحول کرد، در جشنواره ملی شدن روستای بسک تربت حیدریه شرکت کردیم و کار‌ها را به نمایش گذاشته بودیم که مسئولین وزارت میراث فرهنگی حضور داشتند و کار‌های ما را دیدند و از کیفیت خوب تولید محصولات متعجب شدند و همین حضور مسئولان باعث شد که ما با اداره میراث فرهنگی کشور ارتباط بگیریم و اولین حضورم در نمایشگاه‌های گردشگری  ایران رقم خورد.

اسپلانی اظهار می‌کند: طی دو روز کار‌ها را به مبلغ نسبتاً خوبی فروختیم و این جرقه‌ای برای ادامه کار تولید و پیشرفت شد، یاد گرفتم تا برای بازاریابی و فروش بیشتر باید تمرکز و تلاش کنم برای پیشرفت در تمام نمایشگاه سطح کشور شرکت کردیم تا جایی که پایمان به کشور‌های دیگر نیز باز شد.

این هنرمند خراط می‌گوید: محصولات ما به خارج از کشور هم صادر شد و این روند تا جایی پیش رفت در کشور‌های فرانسه، ایتالیا و  آلمان هم سفارش داشتیم چرا که در اروپا و آسیای شرقی، استرالیا و آمریکا مشتری از صنایع دستی معمولاً افراد رده سنی بالای ۵۰ سال هستند و به این محصول به چشم یک تفریح نگاه می‌کنند.

او می‌افزاید: برای ادامه کار مشکلی که در این حوزه دارم متاسفانه نداشتن کارت پایان خدمت سربازی است و برای دریافت تسهیلات و خروج از کشور با مشکل روبرو شدم.

هنرمند صنایع دستی ادامه می‌دهد: با رفتن من به سربازی قاعدتاً این کار و این هنر از بین می رود و کسی نیست کار را ادامه دهد و تلاش‌ها و زحمات چند ساله ام عملاً بر باد می‌رود تقاضایی که دارم مسئولین در این حوزه ما را حمایت کنند تا بتوانم هم به سربازی بروم و هم هنر را ادامه دهم.

گزارشگر: امید غفاری

انتهای پیام//ا. غ