سوسن چراغی، ۴۴ ساله؛ مادری اهل روستای «خویه» که با همسر و ۷ فرزندش زندگی و دوشادوش همسر برای رفاه خانواده‌اش تلاش می‌کند. نگاهی به موقعیت جغرافیایی روستای «خویه» از توابع شهرستان کوهرنگ کافی است که هرگونه امید به شکوفاشدن زندگی افراد را در دل بخشکاند. مسیر دسترسی صعب‌العبور، عدم توزیع عادلانه فرصت‌ها، محدودیت‌های فصلی تردد برای ساکنین، ساختار و پراکندگی نامناسب ساکنین در روستا، محسوس بودن شاخص‌های نازل در بهداشت، درمان، آموزش، نشاط و ... خود گواهی بر این مدعاست که خویه در دهستان موگویی «انت‌های محرومیت» است. تأمین مخارج زندگی برای مردان روستا با وجود این شرایط خاص بسیار مشکل است حتی برای مردانی که مسافت طولانی روستا تا استان‌های همجوار را طی کرده و رنج دوری از خانواده را تحمل میکنند. خانم چراغی با همیاری کمیته امداد امام خمینی(ره) توانسته با هنر بافتن «چوقا» در کنار دامداری، درو و برداشت محصولات کشاورزی، تربیت فرزندان، آشپزی و ... مددکار خانواده و همراه همسرش در تأمین مخارج خانواده باشد. چوقا یا چوخا، بالاپوش مردان و عشایر لر بختیاری در جنوب غرب ایران است که همواره بدون آستین است و به‌دست زنان بختیاری و از پشم گوسفند بافته می‌شود.
سید مجید اتابک، اهل روستای ژیوار از توابع شهرستان سروآباد کردستان، دارای ۳ دختر و ۴ پسر می‌باشد. او در سال ۹۳ از طرف کمیته امداد امام خمینی(ره) برای احداث باغ و زنبورداری تسهیلات قرض الحسنه ۱۵ میلیون تومانی دریافت کرده است. وی اکنون علاوه بر باغداری و زنبورداری در روستای خود به کارگری نیز مشغول است. باغداری او همراه با سختی و مشقت زیادی است، بطوری که برای آبیاری درختان و اطلاع از وضعیت باغ، باید هربار خودرویی را دربست گرفته و مسافت زمانی حدودا ۵۰ دقیقه‌ای را در جاده خاکی پر پیچ و خم و خطرناک طی کند تا به باغ برسد. در سالیان گذشته بارش برف و سرما در فصل شکوفه دادن و به ثمر رسیدن میوه‌ها خسارت زیادی به محصولات زده که بیشتر محصولات باغی وی از بین رفته، اما به گفته‌ی او وضعیت امسال بهتر شده است. اتابک کندو‌های عسلش را در پشت بام خانه نگهداری کرده و روزانه به آن‌ها رسیدگی می‌کند که مقداری از آن را برای مصرف خانگی نگه داشته و باقی را برای تأمین معاش خود و خانواده به فروش می‌رساند.