لهستان از عضویت آلمان در شورای امنیت حمایت نمی‌کند
یک دیپلمات لهستانی گفت: ورشو از عضویت دائمی برلین در شورای امنیت حمایت نخواهد کرد مگر اینکه غرامت جنگ جهانی دوم را پرداخت کند.
«آرکادیوش مولارچیک» معاون وزیر امور خارجه لهستان گفت: حمایت از نامزدی آلمان درصورتی که این کشور به عنوان عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل مطرح شود، «مشکل» خواهد بود. ورشو انتظار دارد که برلین برای خسارات وارده به لهستان توسط نازی‌ها در طول جنگ جهانی دوم غرامت بپردازد.
به گزارش راشاتودی، مولارچیک در مقاله‌ای، این موضوع را همچنان موضوعی برای اختلاف لهستانی‌ها و آلمانی‌ها از هم دانست و تقصیر مستقیم را متوجه برلین دانست. طبق این مقاله، اشغال لهستان ازسوی نازی‌ها بین سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ جان ۵.۲ میلیون نفر را گرفت و میلیون‌ها نفر دیگر به برده‌داری اجباری برده شدند.
مولارچیک نوشت: در پایان جنگ جهانی دوم، جمعیت لهستان تقریباً ۳۰ درصد کمتر از زمان شروع آن بود. اقتصاد این کشور بیش از ۳ دهه طول کشید تا به سطح قبل از جنگ بازگردد.
این دیپلمات با ابراز تأسف گفت: «علی‌رغم اینکه لهستان در طول جنگ بیشترین تلفات انسانی و مادی را نسبت به همه کشور‌های اروپایی متحمل شد، هیچ غرامتی دریافت نکرد.»
مولارچیک استدلال کرد که «اگر آلمان از مسئولیت خود در جنایات جنگ جهانی دوم خودداری کند، از نظر اخلاقی مشکوک و یک تناقض آشکار است، در حالی که نقش ضامن صلح را بازی می‌کند.»
معاون وزیر امور خارجه لهستان ابراز خوش‌بینی کرد که دو کشور درنهایت این موضوع را حل‌وفصل کنند. با وجود اینکه برلین تاکنون حتی از آغاز چنین بحث‌هایی امتناع کرده است، «نامزدی آن برای کرسی دائمی در شورای امنیت سازمان ملل پوچ خواهد بود».
در ماه ژوئن، واشنگتن پست به نقل از منابع ناشناس مدعی شد که ایالات متحده در حال بررسی پیشنهادی برای گسترش شورای امنیت سازمان ملل است. این احتمالاً شامل گنجاندن کشور‌هایی مانند آلمان، ژاپن و هند به عنوان اعضای دائمی بالقوه خواهد بود.
لهستان از پاییز گذشته که پارلمان این کشور به درخواست غرامت ۶.۲ تریلیون زلوتی (۱.۳۶ تریلیون دلار) از همسایه خود رأی داد، آلمان را برای رسیدگی به خسارات مربوط به جنگ جهانی دوم تحت فشار قرار داده است. در ماه مه سال جاری، مولارچیک از آلمان به دلیل موضع «بزدلانه» در امتناع از شرکت در بحث درباره این موضوع انتقاد کرد.
برلین نیز اصرار دارد این موضوع زمانی حل شد که با توافق قطعی که بر اساس معاهده ۱۹۹۰ در مورد اتحاد مجدد آلمان به دست آمد، ورشو از حق خود برای استرداد در سال ۱۹۵۳ بر اساس توافق با آلمان شرقی چشم پوشی کرد.
