بازیگر باید در زمان بازی متوجه پلان باشد

 بازیگر سینما و تلویزیون در روز تولدش در گفت‌وگو با موزه سینما گفت: تمام مقالاتی که با موضوع بازیگری نوشته‌ام درباره سوال‌هایی بوده که در ذهنم پیش آمده یادم می‌آید در فیلم «آژانس شیشه‌ای» در سکانسی باید خم می‌شدم گلوله را برمی‌داشتم و نشان می‌دادم و عزیز ساعتی (فیلمبردار) یک دفعه قطع کرد و گفت مشکلی برای نور بوجود آمده است و آرام نزدیک گوش من گفت به خاطر نور قطع نکردم دلیلش این است که بهت بگویم چطور گلوله را بالا بیاوری تا پلان بهتر شود و در همان جا متوجه شدم که اگر از زاویه دوربین فکر می‌کردم متوجه می‌شدم.

به گفته رضا کیانیان، باید در زمان بازی متوجه پلان هم باشم یعنی از جانب فیلمبردارهم باید فکر کنم و همین امر موجب شد تا با پنج فیلمبردار مصاحبه کردم. البته مصاحبه‌ها بدین شکل نبود که به من فیلمبرداری یاد بدهند. آنها در ابتدا شروع به توضیح درباره فیلمبرداری می‌کردند اما من به آنها گفتم دنبال موارد جزئی‌تر هستم. 

حرکات دست« خسرو شکیبایی» جذاب بود

این بازیگر سینما گفت: خسرو شکیایی در بازی‌ها خیلی دست‌هایش را تکان می‌داد و به نوعی هوا را می‌شکافت که برای همه جذاب بود. بعد از خسرو شکیبایی همه می‌خواستند آن حرکات دست را تکرار کنند در صورتی که تنها مختص خسرو شکیبایی است.

به گفته کیانیان، وقتی یک بازیگر روی صحنه می‌رود نباید فکر کند که چه کاری می‌خواهد انجام بدهد، حرکتش را طراحی نکند و به ناخداگاه بسپارد. در این صورت نقش آفرینی‌ها دلنشین خواهد بود، اما وقتی درباره آن فکر کنیم دیگر جذاب نمی‌شود.

بازیگر نباید سواد خود را جلوی دوربین ببرد

این بازیگر تلویزیون گفت: بازیگر نباید سواد خود را جلوی دوربین ببرد. دوربین در واقع یک فاصله بین بازیگر و تماشاگر است و تماشاگر از چشم دوربین بازیگر را می‌بیند پس باید با دوربین رفیق باشیم و نخواهیم به دوربین بگوییم که چقدر سواد داریم. وقتی جلوی دوربین فکر کنیم همه چیز خراب می‌شود.

او درباره فیلم «ماهی‌ها عاشق می‌شوند» می‌گوید: یادم می‌آید یک روزعلی رفیعی گفت طرحی به ذهنش رسیده که می‌خواهد آن را بسازد درواقع به نوعی بازنگری زندگی خودش در قالب یک دکتر بود. آقای رفیعی علاوه بر اینکه هنرمند خوبی است آشپز حرفه‌ای نیز است و تمامی غذا‌هایی که در فیلم «ماهی‌ها عاشق می‌شوند» دیدیم کار خود او بود. رفیعی معمولا در اغلب کارهایش و حتی تئاتر‌ها تعداد زیادی پارچه‌های رنگی و مقداری چوب برای طراحی صحنه می‌آورد. گاهی استفاده از این چوب‌ها و پارچه‌ها آنقدر درست است که تبدیل به شیء اصلی در نمایش یا فیلم می‌شوند. در این فیلم هم مقداری پارچه و عتیقه جات از وسائل خانه خودش آورده بود که برای یکی از اتاق‌های فیلم استفاده شد.