چگونه ایمان به خدا، آرامش را در دل‌ها برقرار می‌کند؟

در عصر حاضر با توجه به امکانات موجود، به نظر می رسد که انسان باید در رفاه و آرامش غوطه ور شده باشد. اما افسردگی، اضطراب و مسائلی از این دست، هر روز بیشتر از دیروز در جامعه فراگیر می شود. تنها راه نجات از این مسائل، پناه بردن به دین و عمل به تعالیم دینی است.

در قرآن کریم تاثیرات شناختی ایمان به خداوند، این گونه ذکر شده است:

تنها خدا ولی و حامی ما است

در آیه ۷۸ سوره حج آمده است:

وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاکُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِیرُ. به پناه خدا رَوید که او مولاى شماست؛ چه نیکو مولایى و چه نیکو یاورى. 

مومنان دائم خود را زیر چتر حمایت خدا و در سایه عنایت او می‌بینند. زیرا جز خدا، حامی دیگری نمی‌شناسند و تنها خدا را سرپرست و مولای خود می‌دانند.

خداوند قادر و بی نیاز مطلق است

در آیه ۱۵ سوره فاطر آمده است:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ . ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدائید؛ تنها خداوند است که بی‌نیاز و شایسته هر گونه حمد و ستایش است.

مومنان خود را در هر کار و هر حالتی نیازمند خدا می‌بینند و او را قادر و بی‌نیاز مطلق می‌دانند.

مومنان تنها از خدا می ترسند

در آیه ۳۹ سوره احزاب آمده است:

الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا. (پیامبران) پیشین کسانی بودند که تبلیغ رسالتهای الهی می‌کردند و (تنها) از او می ترسیدند، و از هیچ کس جز خدا بیم نداشتند؛ و همین بس که خداوند حسابگر (و پاداش‌دهنده اعمال آنها) است!

نور وجودی مومنان

در آیه ۱۲۲ سوره عمران آمده است:

أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا ...

آیا کسی که مرده بود، سپس او را زنده کردیم و نوری برایش قرار دادیم که با آن در میان مردم راه برود، همانند کسی است که در ظلمت ها باشد و از آن خارج نگردد؟! ...

مومنان به دلیل نوری که دارند، می‌توانند حق را از باطل تشخیص دهند. آن‌ها به خاطر درک صحیح خود و روشن بودن همه راه ها، هیچ گاه اضطراب و نگرانی ندارند.

مومنان،حسرت دبروز و غم فردا را ندارند

در آیه ۲۳ سوره حدید آمده است:

لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ . این بخاطر آن است که برای آنچه از دست داده‌اید تأسف نخورید و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبّر فخرفروشی را دوست ندارد!

مومنان، نه برای چیزی که از دست دادند افسوس می خورند، نه از متاع دنیوی خوشحال  و نه نگران آینده هستند.