فضای تئاتر دوستانه‌تر از سینماست

نهم فروردین سالروز درگذشت محمدعلی ورشوچی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون است. به همین مناسبت موزه سینمای ایران بخش‌هایی از گفت‌وگوی این هنرمند را که در سال ۱۳۸۶ تهیه و ضبط شده را منتشر کرده است.

محمد ورشوچی شش کلاس اول را در مدرسه فرهنگ درس خواند و زمانی که ۱۸ ساله بود، به دایی‌ خود می‌گوید که قصد دارد در سالن سینما، تئاتر اجرا کند.

باتوجه به اینکه ورشوچی، سرمایه لازم برای این کار را نداشته، دایی او برای اجرای تئاترش سرمایه گذاری می‌کند و به این ترتیب اولین تئاتر مرحوم ورشوچی که تمرین زیادی هم برای آن انجام داده بود، در سینما تمدن به روی صحنه می‌رود و مورد استقبال بسیار هم قرار می‌گیرد.

این هنرمند در بخشی از خاطرات هنری خود می‌گوید: یادم می آید گروه تئاتری بنام مینا وجود داشت که زنده یاد پورزند سرپرست آن بود و برای یکی از نقش‌های تئاترشان به دنبال یک جوان می‌گشتند که توسط دوستم سید علی بنی‌احمد به آنها معرفی و درواقع با همین گروه تبدیل به بازیگر حرفه‌ای تئاتر شدم.

ورشوچی در صحبت های خود، زنده یاد «علی حاتمی» را مرد بسیار خوبی معرفی و اظهار می‌کند: یادم می‌آید مرحوم حاتمی با من تماس گرفت و گفت می فرستم دنبالت تا به شهرک سینمایی بیایی، باهات کار دارم و من هم رفتم؛ آن زمان همه آرزو داشتند در «هزاردستان» حضور داشته باشند. حاتمی به من گفت نقش یک پاسبان را برایت گذاشتم که من هم پذیرفتم و از ابتدا تا انتهای این اثر فاخر حضور داشتم.

این بازیگر همچنین در فیلم «کمال الملک» ساخته علی حاتمی هم حضور داشته و در نقش وزیر دارایی در سلطنت مظفرالدین شاه، جلوی دوربین رفته است.

ورشوچی در فیلم «کفش‌های میرزانوروز» نقش کفاشی را بازی می‌کند که کفش‌های میرزانوروز را تعمیر می کرد. کفش‌هایی که هرچه بیرون می‌انداخت به نوعی از در دیگر وارد می شدند. تا جاییکه میرزانوروز به حاکم شهر شکایت می‌کند و به او می گویند تنها راه خلاص شدن از کفش‌ها این است که آن را آتش بزند.

او در «دزدان مادر بزرگ» هم نقش پاسبان را ایفا می‌کند.

به گفته ورشوچی، خودش پیشنهاد می‌کند که محمود بنفشه خواه نقش جوانی‌های نقش من او را بازی کند.

این بازیگر تئاتر معتقد بود بازیگرانی که هم در سینما و هم در تئاتر فعالیت دارند، تئاتر را بیشتر دوست دارند زیرا تئاتر محیط خانواده است. هرشب بازیگرها دورهم جمع می شوند و در چند ماه، هر شب یکدیگر را می‌بینند و با هم زندگی می‌کنند. اما در سینما چنین پیوستگی وجود ندارد و همه بازیگران را هر روز نمی‌بینیم.

به گفته او محیط تئاتر گرم‌تر، صمیمی‌تر و دوستانه‌تر است اما تئاتر به مراتب سخت‌تر است زیرا اگر سر صحنه اشتباهی به وجود آید، دوربینی وجود ندارد که آن را خاموش کنند و دوباره سکانس را ضبط کنند، به همین دلیل تئاتر نیاز به تمرکز بیشتری دارد.

این هنرمند به جوانان علاقمند به بازیگری توصیه می‌کند که ابتدا عاشق اینکار باشند و بعد وارد آن شوند. استعداد لازم را داشته باشند و اطلاعات خود را در این زمینه بالا ببرند. ما راه را نشان دادیم، سعی کنید به بهترین شکل از آن استفاده کنید.