مرور زندگی و آثار ۵ شاعر و پیرغلام که عمر هنری خود را در راه اهل بیت(ع) صرف کردند

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شعر خراسان و شاعران خراسانی همواره جزو سرآمدان بوده‌‍‌اند. شعر آیینی خراسان از آن دست شعرهاست که نگاه تعداد زیادی از دوستداران شعر و آیین مذهبی را به خود جلب کرده است. به مناسبت ایام محرم و آشنایی بیشتر با شاعران آیینی خراسان به معرفی کوتاه چند شاعر این حوزه پرداخته‌ایم که در ادامه می‌خوانید. بی‌شک شاعران یادشده بخشی از دریای معرفت شعر آیینی خراسان هستند.

ذبیح ا... صاحبکار؛ افسانه ناتمام

ذبیح‌ا... صاحبکار متخلّص به «سهی»، متولد سال ۱۳۱۴ در روستای دولت‏ آباد (خراسان رضوی) است. او تا ده، پانزده سالگی مرثیه می‏سرود و بعد‌ها به سمت غزل گرایش پیدا کرد. صاحبکار در غزل، شاعری چیره‌دست بود. وی علاوه بر سرودن شعر، در کار‌های پژوهشی و تحقیقی نیز همت گماشت و ریاست شورای سیاست‌گذاری شعر خراسان، شورای شعر اداره ارشاد و شورای شعر آستان‌قدس رضوی را هم برعهده داشت.

از جمله سروده‌های مرحوم صاحبکار، می‌توان به «شفق خونین»، «افسانه ناتمام» و «گزیده ادبیات معاصر» اشاره کرد. کتاب «سیری در مرثیه عاشورایی»، یادگار زنده‌یاد صاحبکار را نیز می‌توان جزو معدود کتاب‌هایی دانست که به جمع‌آوری شعر شاعران فارسی‌زبان در زمینه عاشورا پرداخته است.

شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود
لهیب تشنگی‌ات، روح دشت را می‌سوخت
فرات موج‌زنان گر چه در کنار تو بود

محمود اکبرزاده؛ حافظه شعر آیینی و مداحی

استاد محمود اکبرزاده، متولد ۱۳۱۲ درمحله نوغان مشهد و از پایه‌گذاران انجمن‌های قدیمی شعر مشهد بود. او علاوه بر سرودن شعر آیینی، از مداحان شناخته‌شده مشهد و کشور هم به شمار می‌رفت و به دلیل حافظه شگفت‌انگیزش برخی او را حافظه شعر آیینی و مداحی می‌نامیدند.

از مرحوم اکبرزاده چندین اثر با موضوع شعر آیینی به‌جا مانده‌است که از آن جمله می‌توان به کتاب «حسین (ع)، پیشوای انسان‌ها» اشاره کرد. او از سال ۱۳۲۰ و در هشت‌سالگی، در هیئت‌های عزاداری به نوحه‌خوانی می‌پرداخت و در نوجوانی به سرودن شعر روی آورد. با وجود نداشتن تحصیلات آکادمیک، جایگاه اکبرزاده در شعر، مداحی و مبارزات انقلابی به جایی رسید که در ردیف صاحب‌نظران عرصه‌های یاد شده قرار گرفت.

زهرا که عنایتش به دنیا برسد
باشد که به فریاد دل ما برسد
یا رب سببی ساز که پرونده ما
در روز جزا به دست زهرا برسد

غلامرضا شکوهی؛ صد پرده آواز خاموش

غلامرضا شکوهی در زمستان سال ۱۳۲۸ در تربت‌جام چشم به جهان گشود. وی در دوران کودکی و نوجوانی با دنیای شعر آشنا شد و در بیست‌سالگی به سرودن شعر روی آورد. شکوهی در سال ۱۳۵۱ از دانشکدۀ الهیات مشهد در رشتۀ فلسفه فارغ‌التحصیل شد. پس از آن به استخدام آموزش و پرورش درآمد و بیش از ۳۰ سال علاوه بر فلسفه، تمام شاخه‌‏های ادبیات را تدریس کرد.

وی سرانجام در ۱۱ مرداد ۱۳۹۶ درگذشت و در توس به خاک سپرده شد. از آثار او می‌توان به «سرمه در چشم غزل»، «یک ساغر نگاه»، «آهی بر باغ آیینه» و «صد پرده آواز خاموش» اشاره کرد. شکوهی در عرصه غزل و شعر آیینی چهره‌ای شناخته‌شده است؛ شاعری که با کلمات در تمامی مضامین از جمله شعر آیینی اعجاز می‌کرد و حرف‌های زیادی برای گفتن داشت.

سخت است چنان داغ عزیزان به جگر‌ها
که از هیبت آن می‌شکند کوه کمر‌ها
در وسعت میدان نگاه تو بپوشند
هفتاد و دو خورشید تو تشریف خطر‌ها

سید رضا مؤید؛ بهار بی‌خزان

استاد سید رضا مؤید خراسانی، متولد سال ۱۳۲۱ در مشهد است. او تحصیلات مقدماتی را در مکتب خانه پشت سر گذاشت. او در دوازده سالگی نخستین شعرش را سرود. کمتر کسی است که در شعر آیینی و نوحه‌خوانی دستی داشته باشد و مؤید را نشناسد. او قریحه‌ای سیال و روان در سرودن شعر آیینی دارد و آیات و روایات به همراه سیره زندگی اهل بیت (علیهم‌السلام) و داستان‌های تاریخی در شعر‌های او بسیار به چشم می‌خورد.

از جمله آثار مؤید می‌توان «گل‌های اشک»، «جلوه‌های رسالت»، «نغمه‌های ولایت»، «سفینه‌های نور» و «بهار بی‌خزان» را نام برد. اشعار مؤید به دور از هرگونه تکلف و سرشار از صمیمیت است و همین ویژگی باعث شده است که این اشعار علاوه بر صاحب‌نظران فن شعر و مداحی، بر زبان مردم کوچه و بازار نیز جاری شود.

اشکی بُود مرا که به دنیا نمی‌دهم
این است گوهری که به دریا نمی‌دهم
گر لحظه‌ای وصال حبیبم شود نصیب
آن لحظه را به عمر گوارا نمی‌دهم

محمدجواد غفورزاده؛ راوی عشق

محمدجواد غفورزاده متخلص به «شفق» در سال ۱۳۲۴ در مشهد متولد شد. در سال‌های نوجوانی به شعر علاقه نشان داد و با حضور در مجالس اهل‌بیت (ع) اشعارش رنگ و بوی ولایی به خود گرفت. این شاعر ولایی‌سُرا علاوه بر سامان دادن چند مجموعه شعر از آثار خود، به گردآوری دفتر‌های شعری در موضوعات آیینی نیز همت گماشته و خدمات ارزشمندی به شعر و مجالس اهل‌بیت (ع) ارائه کرده‌است.

از آثار منتشرشده غفورزاده می‌توان به «چلچراغ صلوات»، «رستاخیز لاله‌ها؛ مجموعه آثار عاشورایی»، «ستایشگران خورشید»، «از کعبه تا محراب»، «کتیبه خورشید»، «این حسین کیست؟» و... اشاره کرد. به چند بیت از شعر «یاد نینوا»، سروده این شاعر توجه کنید:‌

ای شوق کربلای تو در جان ما حسین
پیوند جان مایی و جانان ما حسین
شور محبت تو و شوق ولای توست
شیرازه‌بند جمع پریشان ما حسین

منبع: خراسان

انتهای پیام/